Zoekresultaten voor: "DHJ05C"

Vandaag mogen we getuigen zijn van een roeping. Petrus laat zich door Jezus omscholen tot mensenvisser. Het is een goede aanleiding om  na te denken over onze eigen roeping. Ieder van ons wordt geroepen. De kunst is om de tekenen in ons leven te zien en te erkennen. De kunst is ook om je eigen reactie onder ogen te zien.

Jezus stelt Petrus aan als herder over zijn kudde. Niet vanwege zijn menselijke of religieuze volmaaktheid, maar om vier dingen: Petrus heeft zijn Heer lief. Hij is bereid is zijn zonde te erkennen. Hij is bereid alles prijs te geven voor Christus. En hij is bereid Hem na te volgen.

De geschiedenis van de vissers die mensenvissers worden roept een vraag op aan ons. Wie zijn wij? Zij wij de vissen? Laten we ons dan vangen door Jezus die zijn Woord tot ons spreekt? En als we ons laten vangen, zijn we dan op onze beurt bereid ook zelf een mensenvisser te worden. Ja, dan moet dat zichtbaar worden in onze keuzes, in wat we doen en niet meer doen.

Vandaag zijn we in slecht gezelschap, maar dat past ons wel, we zijn tenslotte geen haar beter dan Petrus die verzucht: “Heer, ga weg van mij, want ik ben een zondig mens.” En Jezus verdraagt ons slechte gezelschap, het lijkt er zelfs op dat Hij ons gezelschap waardeert en blij is met ons.

We kennen allemaal ons geweten, wie z’n geweten volgt, komt heel dicht bij Gods wet. Eigenlijk heb je geen leraar nodig. God heeft door de natuur, door de schepping, zijn wet al in je hart gelegd. Je krijgt het met je geboorte al mee. Maar waarom heeft God dan toch zijn Zoon gezonden?

Van gewone visser - mensenvisser worden, is net zoiets als van gewone herder - mensenherder worden. Dat is wat Jezus doet, dat is zijn leerschool. Ieder van ons is uitgenodigd in die leerschool mee te doen. En soms word je heel speciaal uitgenodigd om dicht in Jezus' nabijheid in zijn school te komen.