Zoekresultaten voor: "QDR05B"

Op de vijfde zondag van de veertigdagentijd naderen we de Goede Week; het lijden en sterven van Jezus komt steeds dichterbij. Jezus weet het. In het Evangelie van vandaag zegt Hij: “Als de graankorrel sterft, brengt hij veel vrucht voort”. 

Met het Bloed van zijn Zoon schrijft God zijn Wet in ons hart, alleen zo worden onze stenen harten weer van Vlees en Bloed, kunnen zij kloppen voor Gods Wil, voor Gods liefde, voor onze naaste.

Afgoden zijn goden die we zelf maken, omdat we denken dat we het met de afgoden zelf in de hand hebben. Het gaat om de vraag waar jij je heil van verwacht, waar jij je geluk van verwacht, je toekomst, de zin van jouw bestaan.

Hoe hoog achten wij Christus? Is Hij werkelijk mijn leidsman ten leven?

Jezus staat op de grens van een nieuwe wereld, en de geboorte van die nieuwe wereld betekent tegelijk een sterven van de oude wereld. Maar het vreemde is dat we niet zomaar die oude wereld zien sterven, daarvoor in de plaats sterft Christus Zelf. Zijn sterven bergt een mysterie in zich dat ons steeds opnieuw aan het denken zet.

Jezus zegt: ‘Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort.’ Dat wordt heel concreet als Hij zelf sterft aan het kruis en in het graf wordt gelegd.

Hoe staan wij in moeilijke keuzes in ons leven? De weg kiezen waarin je veronderstelt meer te kunnen doen, meer waardering in je werk, van mensen om je heen, meer vreugde ook, meer geluk? Of de weg kiezen die je met Gods hulp bent ingeslagen, die gaandeweg een weg blijkt van tegenstand, moeilijkheden, ja, van ondergang en sterven?