De profetische kritiek van Fátima is dat de mensheid het heil niet moet proberen te verwerven uit eigen macht, zonder God of tegen God, maar door bekering, door te luisteren, door mee te bewegen met de heilige Geest en de weg van Christus te gaan.
Goedheid moet gezaaid worden, je moet het loslaten in het vertrouwen dat het zijn werk zal doen. Bij het zaaien van goedheid weten we niet of de aarde altijd vruchtbaar is.
Het geheim van het Evangelie is dat Jezus zelf dat Woord is. Als zijn Woord ons hart bereikt en neerdaalt in de diepte, komt Hijzelf tot leven in ons hart. Zo kan zijn Woord in ons vrucht dragen.
Hoe is het met ons en met de Kerk in onze streken? Wat is hier de afgelopen eeuwen gezaaid? We hebben er veel vruchten van gezien en we plukken nog steeds de vruchten van tweeduizend jaar Christendom. Maar nu? Onze tijd gaat meer en meer lijken op een tijd zoals de ballingschap. Leven temidden van een volk dat God niet kent.
Er is een devaluatie van het woord door de grote stroom van woorden. Samen met de drukte van de dingen en het moeten van deze tijd verdrukken ze het Woord van God. De lezingen zijn een uitnodiging om Gods Woord de ruimte te geven.
Het Evangelie bestaat niet uit hapklare brokken. Waarom? Omdat daarin onze innerlijke houding aan het licht komt. Echte zoekers, die gaan door. Vraag je bij elk Evangelie af: “Wat wil God mij vandaag zeggen, welke richting wil Hij wijzen?