Op deze zondag gedenken we de H. Willibrord. Hij heeft in onze streken het geloof verkondigd. Hij deed dat niet alleen, maar velen mét hem – velen vóór hem – en velen ná hem.
De laatste weken van het kerkelijk jaar zijn begonnen. Over twee weken vieren we Christus koning. Deze zondag horen we Jezus spreken over het leven voorbij de dood. God is een God van levenden.
Vandaag zien we in de lezingen twee weduwen. Zij durven het aan om een stap te zetten in geloof. Die stap heeft Christus gezet toen Hij zijn leven gaf aan het kruis.
In de evolutie gaat het om de sterksten, met de beste genen, die het best reageren op veranderingen, die de anderen de baas blijven. De wijsheid van God staat voor een andere evolutie, die je ook een revolutie mag noemen. Dat is de eigenlijke oorsprong van de mens, van de wijsheid, van inzicht, van Godsdienst, van naastenliefde, van kunst en schoonheid.
Stabiele huwelijken zijn de basis voor stabiele kinderen en zijn de basis voor een stabiele samenleving. De mens in een goed monogaam huwelijk is gelukkiger omdat hij meer in zijn eigen biotoop leeft. Voor ons als gelovigen komt daarbij dat we geloven dat God dit zo bedoeld heeft. Het monogame huwelijk weerspiegelt ook iets van Gods onverbrekelijke trouw, van God die ons niet in de steek laat.
Die typische Katholieke blijheid en zorgeloosheid. We vinden het bij Jezus in de parabel over de vogels in de lucht. Ze maaien niet en zaaien niet. Uw hemelse Vader voedt ze. Jullie zijn meer waard dan een zwerm mussen. Toch gaat het niet om louter zorgeloosheid. Het gaat erom dat wij mensen steeds eerst voor Gods willen kiezen. Altijd eerst voor Gods wil. Dan mag je ook vertrouwen dat God zal zorgen voor de dingen die jij nodig hebt.