De lezingen van deze zondag geven beelden van de eindtijd en klinken bijzonder actueel. Toch is er hoop, maar die vraagt bekering om met Jezus een nieuwe weg op te gaan.
Vandaag horen we de beroemde parabel van de talenten. Het past goed in onze maatschappij waarin we eruit willen halen wat erin zit. Maar hoe heeft Jezus het bedoeld en wat betekent het voor ieder van ons?
Een ecologische bekering is in feite een gewone christelijke bekering, maar dan met meer oog voor milieu, klimaat, cultuur en samenleving; meer aandacht voor sociale gerechtigheid, een grotere liefde voor de schepping en de naaste.
Het Woord vandaag is een waarschuwing voor elke generatie, want elke tijd gebeurt dit weer opnieuw. De vermomming verandert, maar de geest die erachter steekt is dezelfde; een on-geest en anti-geest.
Het lijkt er dus op dat we leven in de tijd van de strijd, al twintig eeuwen. En als we denken dat die strijd niet nodig is, omdat de wereld ook goede dingen doet dan verkijken we ons op de werkelijkheid. De wereld verheft de mens niet naar een hoger ethisch niveau. Zelfs de grote wereldgodsdiensten slagen maar daar ten dele in. Alleen zij die zich ten volle toevertrouwen aan Christus en Hem consequent navolgen zullen met Christus de wereld redden uit de ondergang.
Er zal een tijd komen dat er geen steen op de ander blijft. Dit sprak Jezus over de tempel van Jeruzalem. Het is alsof je bij de Sint Pieter staat en zegt: Alles wordt afgebroken.