Pastoor Michel Hagen zat vroeger bij het corps Mariniers en hij werkte bij zijn vader en later als als cv monteur. Hij wilde ook graag een leuke vrouw tegenkomen, trouwen en dan vader worden, maar dat is toch niet gebeurd; onze pastoor werd priester. Hoe is dat nu zo gekomen?
Op deze site staat het verhaal van de vissers die door Jezus geroepen werden en hem zijn gevolgd. Dat is bij u ook gebeurd, daarom bent u nu priester. Hoe ging uw roeping?
Ik was ongeveer negen jaar toen ik al priester wilde worden. Bij ons thuis werd best wel vaak over priester-zijn gesproken. Mijn vader had vroeger zelf graag priester willen worden, maar hij ontdekte later dat het voor hem beter was om te trouwen. In ons gezin had ik ook nog een oudere broer die ook priester wilde worden. Ik had ook een mooi stripboek van Don Bosco. Toen ik dat boek had gelezen dacht ik: “Wat Don Bosco heeft gedaan, dat zou ik eigenlijk ook willen, op die manier goed doen en er voor de mensen zijn”. Daarom ben ik op mijn 13e naar een kleinseminarie gegaan. Het seminarie is een school om priester te worden. Daar ben ik drie jaar geweest, maar dat ging niet goed. De Kerk veranderde erg. Pas veel later, ik was bijna dertig, voelde ik opnieuw roeping. Maar ik wilde weten: “Is dit nu mijn kinderwens van toen of roept God mij nu echt? Ik heb toen twee retraites gevolgd om het antwoord op die vraag te vinden.
Wat is dat een retraite?
Op retraite gaan betekent de stilte in gaan, bijvoorbeeld in een klooster, en daar antwoorden vinden op belangrijke vragen, zoals: Wanneer heeft God mij nou geroepen? Hoe spreekt God nou van binnen in mij? Je merkt soms dat God iets tegen je zegt. Maar dan zijn er vaak zoveel andere gedachten, dat je het toch niet goed weet. In de stilte kan je goed bidden en nadenken. Een priester kan je daarbij helpen. Zo kan je ontdekken of God je roept, of dat het een gedachte van jezelf is of van anderen. Anderen kunnen ook een gedachte aan bieden. Op die retraites moest ik bidden en in de Bijbel lezen en onderzoeken of God mij een bepaalde richting op wees.
Wat gebeurde er in die retraites?
Ik ontdekte, dat het echt God was die mij riep en dat Hij al heel lang met me bezig was; dat hij me vroeger al had geroepen en dat hij me nu opnieuw riep en dat hij echt wilde dat ik priester zou worden. Toen ik dat zeker wist kon ik ook makkelijk alles loslaten, net als die vissers. Ik maakte mijn studie van toen af en aan een vervolgstudie aan de universiteit, ben ik niet meer begonnen. Ik had een baan en een woning, die heb ik allebei opgezegd. Toen ben ik naar het seminarie gegaan.
Toen twijfelde u niet meer?
Nee, toen twijfelde ik niet meer. In de tijd daarvóór had ik wel veel twijfels. Ik wilde trouwen, een gezin stichten. Dat zou ik graag gedaan hebben en dat is ook een roeping. God heeft mensen nodig op veel manieren. Je moet goed weten: Waar wil God mij hebben?
U vertelde dat u moest ontdekken of het God was die u riep, of dat het uw eigen gedachtes zijn of die van anderen. Hoe wist u uiteindelijk: “Het is God die mij roept?”
Daar heeft die priester mij wel bij geholpen. Dat was een Jezuïet. Hij heeft mij leren ontdekken waar de vrede van God vandaan komt. Wanneer is het echt God die jou iets wil zeggen? Dat is toch anders dan wanneer de wereld iets zegt of wanneer jezelf iets bedenkt. Dat verschil kan je langzaam ontdekken.
En als nu achteraf terug kijkt naar u zelf als jongen van negen, denkt u dat God al via het boek van Don Bosco tot u sprak?
Ja, maar dat was een beetje de voorbereiding. Dat was nog niet de roeping zelf. De echte roeping was het moment, dat ik wist dat hij me vroeg te gaan. Dat was ook het goede moment. Eerder was ik er waarschijnlijk nog niet klaar voor.
De vissers moesten hun vader achterlaten; dat is nogal wat. Jezus vraagt ook aan priesters nu, om iedereen achter te laten. Waarom is dat?
Je hebt maar één lijf, je hebt maar 24 uur. Je hebt tijd nodig om te slapen en om te werken. Als je echt voor God wil gaan, moet je je vrij maken van andere dingen. Je kan niet alles doen. Het zou niet mogelijk zijn om alle tijd die ik nu aan God en aan de Kerk geef, ook aan een gezin te geven. Jezus roept om helemaal vrij te worden. Dat is heel belangrijk, want zo kan ik een heel bijzondere band met Jezus opbouwen. Dat heb je ook nodig om priester te zijn.
U heeft er vroeger over nagedacht om vader te worden, zelf kinderen te krijgen. Als priester kan dat niet. Vond u dat niet moeilijk?
Jawel, ik vond het zeker moeilijk, maar alleen zolang ik er zelf over na moest denken. Ik vond priesterschap mooi en ik vond huwelijk mooi. Ja, wat zou ik nou het liefste willen? Toen ik begreep wat God wilde, vond ik het niet moeilijk meer. Hij weet nog beter dan ik waar ik goed in ben. Hij weet ook waar ik gelukkig in word en wat nodig is voor de Kerk en voor de mensen. Hij maakte me dat duidelijk. Toen was het goed. Toen had ik vrede en rust in mijn hart en kon ik die weg gaan.
Dank u wel pastoor Michel voor het beantwoorden van onze vragen en wat fijn dat u naar God heeft geluisterd en priester bent geworden.