De Mensenzoon komt op op het uur waarop jullie het niet verwachten.
Eucharistieviering 27 en 28 november 2010, om 19.00 uur en om 10.00 uur in de parochies van de H. Willibrord te Oegstgeest en de H. Johannes de Doper te Katwijk, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2011ADV01A
Lezingen
E.L.: Jesaja 2,1-5
Ps.: 122 (121), 1-2, 3-4a, (4b-5, 6-7,) 8-9
T.L.: Romeinen 13,11-14
All.: Ps. 85 (84), 8
Ev.: Matteüs 24,37-44
Homilie
De Mensenzoon komt op op het uur waarop jullie het niet verwachten. Dan geeft Jezus het voorbeeld van een inbreker. Ik moet dan denken aan een snelheidscontrole ergens vanuit de bosjes, onaangekondigd, op een stuk waar iedereen vanzelf te hard rijdt. Of in het gezin, als vader en moeder weg gaan. Wanneer de kinderen hebben beloofd op tijd naar bed te gaan, maar ze maken er een flinke keet van, totdat vader en moeder onverwacht vroeg thuiskomen. Tja, dan staan de gezichten sip.
Jezus vergelijkt zijn komst ook met het verhaal van Noach. Bij Noach denken we vaak aan die ark met al die dieren. Een schitterend verhaal om aan kinderen te vertellen, je hebt het zelfs in Lego en Playmobil. Maar de strekking van het verhaal was niet zo leuk. De zondvloed kwam met een allesverwoestende kracht.
De afgelopen jaren hebben we beelden gezien van die enorme kracht van het water. De orkaan Katrina in New Orleans. De tsunami bij Sumatra en meer tsunami’s de afgelopen jaren op andere plaatsen. Honderdduizende doden, talloze gewonden, hele dorpen en steden verwoest. Wanneer je dat gezien hebt, begrijp je eerder hoe dat verhaal over de zondvloed is ontstaan.
De schrijvers van de Bijbel zagen in die watervloed een straf van God. Maar dat moet je wel goed verstaan. God waarschuwt. Maar als we niet luisteren naar zijn stem, dan komt die ramp onverwacht, dan hebben we er geen rekening mee gehouden en zijn we te laat.
God waarschuwt. Maar hoe? Daar ging dat verhaal van Noach over. Noach hoorde Gods stem. Hij begreep dat het water ging komen en hij trof maatregelen. Zo’n verhaal kennen we ook over de stad Ninivé. De profeet Jona voorspelde dat er een uitbarsting zou komen van een vuurspuwende berg. De koning gelooft hem en heel de stad bekeert zich. Dan blijft de uitbarsting uit. Geen vuur, geen verwoesting. Jona was zelfs boos omdat de stad gespaard bleef. Nu leek het dat hij ongelijk had gehad. Maar God was blij dat de mensen zich bekeerd hadden.
Vandaag horen we deze verhalen op de eerste zondag van de Advent. Jezus roept op tot waakzaamheid, Hij zegt. “De Mensenzoon komt op een moment dat je Hem niet verwacht.” Wat moeten we ons daarbij voorstellen. Moeten wij wegtrekken uit de kust? Een grote Tsunami in de Noordzee overspoelt Katwijk, Wassenaar en waarschijnlijk ook Oegstgeest nog. Moeten we bij het Evangelie van vandaag denken aan de radiospotjes van postbus 51 over de noodpakketten?
Bij Jezus gaat het over een heel andere noodsituatie. Het gaat Hem om ons innerlijk, om onze ziel. Jezus maakt zich zorgen of wij innerlijk nog wel op God gericht zijn, of wij de liefde van God nog wel de eerste plaats geven, of wij bezorgd blijven voor onze naaste. Jezus kijkt vooruit naar een tijd waarin mensen de Kerk vergeten, geen tijd meer maken voor gebed, waarin mensen egoïstischer worden. Jezus ziet vooruit naar een tijd waarin het Evangelie lijkt te zijn vergeten en mensen niet meer uitzien naar Gods Koninkrijk, niet meer uitzien naar Jezus komst. Daarover maakt Hij zich zorgen. Daarom roept Hij op tot waakzaamheid.
De Advent is begonnen, de eerste kaars brandt. Die kaars symboliseert onze waakzaamheid, maar dat mag niet alleen waakzaamheid in de kerk betekenen. Het gaat natuurlijk om hoe wij in de praktijk van alledag leven, thuis, op het werk, op school. Zijn we daar ook waakzaam voor ons geloof, waakzaam voor de liefde van God, waakzaam voor de mensen om ons heen. Maken we tijd voor gebed, in het gezin, of alleen op je kamer?
Er zou nog veel te zeggen zijn over die waakzaamheid. Soms sterven mensen plotseling, onvoorbereid. Als ze dan net een flinke ruzie hebben gehad, kunnen ze het niet meer met elkaar goedmaken. Of mensen willen wat rijker worden en hebben ingezet op extra winst, met steeds meer risico. Totdat het echt tegenzit en ze alles kwijt zijn.
Ook dat heeft met waakzaamheid te maken. Maar het gaat Jezus niet om een waakzaamheid uit angst. Met angst houd je het op de duur niet vol. Het gaat Hem om waakzaamheid uit liefde. Echte liefde maakt je waakzaam voor anderen, maakt waakzaam voor het goede. Als je wacht op iemand van wie je veel houdt ben je anders waakzaam dan wanneer je denkt dat er een dief komt. Die waakzaamheid uit liefde wens ik u toe in de komende weken van de advent, op weg naar Kerstmis, als de koning van de liefde geboren wordt. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God die door Christus altijd weer een nieuw begin maakt.
Bidden wij voor alle gelovigen die uitzien naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, dat zij het weten vol te houden en doorgaan op de weg die Jezus ons wijst. Laat ons bidden.
Bidden wij voor alle mensen die met of zonder geloof proberen iets goeds van deze wereld te maken, dat zij partijbelangen en ideologieën weten te overstijgen, dat zij de handen ineenslaan voor een betere wereld. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze parochianen, voor meer en minder kerkbetrokken, dat zij in deze dagen op zoek gaan naar wat werkelijk betekenis geeft aan het leven. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze gezinnen, dat deze advent-tijd een nieuwe impuls mag geven aan het geloof thuis, zodat groot en klein uitzicht houden op de komst van Christus in ons leven. Laat ons bidden.