Ga naar hoofdinhoud

“Vredebrengers zijn” zou bij onze identiteit moeten horen. Het is een opdracht van Christus aan ons.

Preek: A20144MEIDH

Oecumenische viering met de Raad van kerken Wassenaar, 4 mei 2014, de Goede Herder kerk, pastoor Michel Hagen.

Straks eindigen we deze viering met een lied en zingen een tekst die bijna letterlijk uit het Evangelie van Johannes komt: Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.”

Met die tekst worden wij gezonden om vredebrengers te zijn, zoals Jezus ons vrede heeft gebracht. “Vredebrengers zijn” zou bij onze identiteit moeten horen. Maar de geschiedenis heeft laten zien dat deze eerste boodschap, deze opdracht van Christus aan ons, dikwijls overvleugeld is geraakt door andere belangen. Soms door schijnbaar religieuze belangen. Dikwijls door heel aardse belangen zoals macht en invloed, bezit en positie.

Wij moeten vredebrengers zijn. Toen Zacharias, de vader van Johannes de Doper eindelijk weer kon spreken, was dit het waar zijn gebed en zijn loflied naartoe ging: “… om onze voeten te richten op de weg van vrede.”

Waarom is vrede zo moeilijk? Verleden week heb ik me in de preek hardop afgevraagd of Europa ooit wel echt Christelijk is geweest? Christenen zouden toch te herkennen moeten zijn aan hun vredelievendheid en hun onderlinge saamhorigheid, meer nog: Zie eens hoe zij elkaar liefhebben. Is Christendom in veel opzichten toch niet vooral een cultuursausje geweest? Zijn het niet slechts enkele groten geweest die de navolging van Christus echt hebben waargemaakt? Als dat zo is, dan staan we in feite pas aan het begin. Dan leven we niet in een post-christelijk tijdperk, maar in een pre-christelijk tijdperk. Dan moet het Evangelie nog verkondigd worden.

In de eerste lezing hoorden we Mozes; dat wat echt kostbaar is, moet je doorgeven. Niet achteloos als een cultuurverschijnsel dat komt en gaat, maar als iets waar je mee bezig bent. Het moet zijn als je naamplaatje aan de deurpost. Een merkteken dat je voor ogen staat; gegrift in je hart, in je ziel. Praat er met je kinderen over hoe kostbaar vrede en vrijheid is, geef het door.

Vrijheid zonder vrede is welhaast ondenkbaar. Wat vrijheid en vrede hebben gekost en wat het vele mensen op deze aarde nog dagelijks kost is enorm. Dit jaar gedenken we ook dat 100 jaar geleden de eerste wereldoorlog uitbrak. Opgeteld zijn er ontelbare mensenlevens verspild omwille onverdraagzaamheid, onrechtvaardigheid en ideologische waanzin.

Om de vrijheid door te geven, moeten we aan vrede blijven werken, moeten we er met onze kinderen over blijven praten. Daarbij moeten we wakker en waakzaam blijven vanwege nieuwe ideologieën en nieuwe sluipende onvrijheden, voor nieuwe onverdraagzaamheid die op een of andere manier ook altijd de oude onverdraagzaamheid is.

Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.” Dat wij dragers zijn van gerechtigheid en vrede, en dit doorgeven als fundament voor onze vrijheid. Amen.

Back To Top