We gedenken vandaag hoe Jozef en Maria eens het Kind Jezus de tempel binnen brachten. Zo mogen wij, net als Simeon en Hanna toen, de Heer ontmoeten die het Licht in ons leven wil zijn.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de St. Jozef (Wassenaar) de Goede Herder (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 1 en 2 februari 2020, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2020DHJ04ALichtmis1
Lezingen
E.L: Maleachi 3, 1-4
Psalm: Ps. 24 (23), 7, 8, 9, 10
T.L: Hebreeën 2, 14-18
All: Lucas 2, 32
EV: Lucas 2, 22-40 (of 22-32)
Homilie
“De Heer die gij zoekt, de engel van het verbond”, “Hij is als het vuur van de smelter, als het loog van de blekers”, “om de levieten te zuiveren en hen, als goud en zilver, te louteren”. De Eerste Lezing.
Simeon nam het kind in zijn armen en verkondigde Gods lof met de woorden: “… mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd dat Gij voor alle volken hebt bereid; een licht dat voor de heidenen straalt, een glorie voor uw volk Israël.” “Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden; en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.” (En Hanna) “kwam naderbij, dankte God en sprak over het kind tot allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachtten”.
Licht, bevrijding, engel van het Verbond, als vuur en als loog van de blekers. Jezus kon soms zeggen: “Welke vergelijking kunnen we vinden voor het Rijk Gods en in welke gelijkenis zullen we het voorstellen?” Op een soortgelijke manier kunnen we zeggen: “Welke vergelijking kunnen we vinden voor Jezus en in welke gelijkenis zullen we Hem voorstellen? Engel van het Verbond. Vuur van de smelters. Loog van de blekers. Licht van de wereld. Deur van de hemel.
Hier in de liturgie kunnen we lofzangen zingen, we dragen het Evangelieboek in processie naar de lezenaar. We aanbidden God in zijn aanwezigheid door de Eucharistie bij de uitstelling in de monstrans. Maar toch … Is hij echt het licht in ons leven, is hij de poort naar de hemel?
Vandaag een dolgelukkige Simeon. Hier heeft hij heel zijn leven naar uitgezien. Maria en Jozef staan er verbaasd van. Simeon kon wel vaker aan jonge ouders die hun eerste jongen aan God kwamen opdragen een zegenwens uitspreken, hen bemoedigen en prijzen. Maar vandaag rollen er andere woorden uit zijn mond. Net als bij Hanna. Zij heeft al heel wat momenten in de tempel meegemaakt, ze heeft zich verheugd bij jonge ouders, vrome Joodse stellen, die in geloof en trouw naar de tempel kwamen. Maar vandaag is het anders.
Alles is anders. De oude beloften gaan in vervulling. Er is nog niets van te zien, maar toch zien ze het. Ze zien een klein kind, maar ze zien meer; ze zien het Licht van de wereld, ze zien redding, verlossing, toekomst.
Vandaag zijn wij in de tempel. Zien wij het Licht van de wereld? Zie wij redding en verlossing? Zien wij de engel van het Verbond?
Wat betekent Jezus nog in deze wereld? In de Kerk zeggen we het nog. Maar daarbuiten? In de Kerk zingen we Hem toe, maar daarbuiten? Hier peppen we ons geloof op omdat het daarbuiten zo lastig is. Ook al zijn er tweeënhalf miljard gedoopten, christenen, de fut lijkt er dikwijls uit, geloven we er nog in?
Hoe kon Simeon zo kon juichen? Waar kwam die vreugde bij Hanna vandaan? Wat was dat verlangen naar bevrijding, dat zoeken naar licht, wat was die duisternis waarin de wereld gevangen bleef. Zelfs het Jodendom, met haar profeten zuchtte er onder. Wat is die duisternis die over de wereld heerst?
Toen ik opgroeide in de zestiger jaren heerste er in de samenleving een euforisch gevoel en het idee dat alles beter werd. Love and peace en alle ziekten zouden snel overwonnen zijn met meer geld en meer geluk voor iedereen. Het gevolg was ook de idee dat kerk en geloof niet meer nodig waren; met psychologie en sociologie konden we het zelf. Natuurwetenschap, techniek en de medische wetenschap ontwikkelden zich razendsnel. Nog even en we zouden zelf ons paradijs op aarde scheppen. Maar helaas, techniek geven we door, maar wijsheid niet. Het lerend vermogen van de samenleving is schijn. Wie verwacht dat de volgende generatie van onze fouten leert, komt meestal bedrogen uit. Ooit vergeleek Jezus zijn generatie met spelende kinderen die niet met elkaar willen meedoen en gevangen bleven in onwil.
Denken, wanneer wordt de wereld wakker, is al een utopie. Zonder Christus is er geen verlossing. Dat lijkt religieus arrogant en betweterig, maar het is de eenvoudige werkelijkheid. De arrogantie en betweterigheid zit feitelijk in een wereld die Christus afwijst en denkt het zelf te kunnen. De geschiedenis laat zien dat de wereld na een crisis soms even wat leert, maar al snel terugvalt in haar oude patroon en vaak dieper weg nog dan daarvoor. Zingeving, moraal, besef wat echte liefde is, wijsheid die bestendig is, dat bezit de wereld niet. Simeon besefte dat zelfs Mozes en de profeten met de Wet en met hun visioenen, slechts een beperkt antwoord gaven. Maar dan, daar in de tempel, zo concreet in dat kind, zo klein nog, daar komt het antwoord. Simeon juicht.
Engel van het Verbond. Vuur van de smelters. Loog van de blekers. Licht van de wereld. Deur van de hemel. Misschien, als het bewustzijn doorbreekt dat we met al onze kennis en kunde het paradijs zelf toch niet kunnen scheppen, als de samenleving haar zwakheid durft erkennen en weer aanklopt aan Gods Hart; als de wereld Christus durft aan te nemen als de Norm, als de Maat, als het Voorbeeld en de Hulp. Als bescheidenheid en eenvoud het winnen van hoogmoed en arrogantie; maar dan is is de wereld de wereld niet meer, want dan is er bekering en breekt Gods Koninkrijk door. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God in geloof en vertrouwen.
Wij bidden voor de Kerk, dat het Licht van Christus alle christenen weer in vuur en vlam mag zetten, hen moed mag geven, vreugde en kracht, dat zijn licht binnenbreekt en alle duister verjaagt, dat zijn Vuur verwarmt met Gods Wijsheid en Gods Liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, om volwassenheid en terugkeer naar ethische principes, om bezinning op de geschiedenis en werkelijke bereidheid om te leren, bidden wij om gestage inspanningen die leiden tot eenheid. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we met Maria en Jozef de woorden van geloof en leven in ons opnemen, ze bewaren in ons hart en ze overwegen. Dat Gods Licht ons doet zien wat Gods bedoeling in ons leven en met onze wereld is. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat er weer een vrijheid en een vrijmoedigheid mag groeien om thuis en buiten te spreken over Christus en zijn belang voor ieder van ons. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties