In de Paaswake gaan we van het duister naar het licht. We maken de weg mee van de hele mensheid. Die weg is zichtbaar geworden in het volk van Israël en tot een hoogetepunt gekomen en voltooid in het leven van Jezus van Nazareth, Jezus de Christus.
Eucharistieviering 11 april 2009, 21.30 uur, in de parochie van De Goede Herder te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2009TMPPWBJONGEREN
Lezingen
E.L.: Gen. 1,1 – 2,2
Ps.: 104 1-2a, 13-14, 24 en 35c
T.L.: Ex. 14,15 – 15,1
Cantiek: Ex. 15, 1-2, 17-18
D.L.: Rom. 6, 3-11
Al.: Alleluia + Ps 118
Ev.: Mc. 16, 1-8
Homilie
Als alles duister is. We hebben het gezongen, in het donker, “Als alles duister is.” We hebben de afgelopen dagen Witte Donderdag gevierd, met het laatste Avondmaal. We vierden Goede vrijdag, we luisterden naar het passieverhaal met Jezus’ kruisdood. Tussen die twee dagen is ergens dat moment waarop Judas Iskariot de kring verlaat om Jezus aan te geven en uit te leveren. De evangelist Johannes schrijft daarbij dit zinnetje: “Het was nacht”. Zo’n kort zinnetje. Maar dat staat er niet voor niets: “Het was nacht”. Al een paar keer probeerden de Judeeërs Jezus te pakken te nemen, maar zo schrijft Johannes, toen was het nog het uur van Jezus. Maar het uur van de boze, de tegenstan-der, het uur van het kwaad, het uur van de nacht zat eraan te komen. En dan schrijft hij: “Het was nacht,” en wij zingen: “Als alles duister is.”
Afgelopen Goede Vrijdag hadden we in de avond een mooie viering om het lijden van Jezus te gedenken. We beleefden wat de duistere kant van de mensheid doet wanneer het licht in de wereld komt. Heel de viering was mooi, maar voor mij was het ontroerendste moment de kruishulde. In drie etappes hebben we het kruis getoond. Daarna werd iedereen uitgenodigd een hulde te brengen aan Christus. Ik heb geprobeerd te bidden terwijl de stroom van aanwezigen daar bogen of knielden, of de voeten van Jezus kusten. Maar als ik af en toe opkeek, dan zag ik onze parochianen uit drie kerken, en ik dacht wat gaat er in jullie om? Jij hebt je schoonzoon verloren, en jij hebt een moeilijke operatie gehad, en jij bent nog in gesprek met de therapeut, en jij hebt je vrouw verloren en jij bent al zolang werkeloos. Ik zag zoveel parochianen met al hun leed, velen ook met een groot leed, ik zag hoe ze even bogen of knielden voor Jezus aan het kruis. Het versterkte mijn eigen ontroering.
Wat is dat toch een vreemd medicijn? Zijn lijden horen zen zien, zijn dood onder ogen zien, en juist dan troost vinden in je eigen verdriet en bij je eigen tegenslag. We zien wat het kwaad met Hem heeft gedaan en dan vinden we kracht om onze eigen zwakheden weer aan te pakken. Is dat niet een vreemd medicijn? Het grootste kwaad, een misdaad, alle agressie botgevierd op deze gemartelde en gedode mens, Gods Zoon, in wie wij de grootste liefde zien. Zijn dood gedenken wij en ontdekken een medicijn dat ons geneest. We kunnen er veel diepe en zinnige gedachten aan wijden, maar het blijft een werkelijk mysterie dat God ons op deze manier te hulp komt. “Als alles duister is.”
Aan het slot van de viering zingen we: “U zij de glorie, opgestane Heer.” Met deze zin: “Uit een blinkend stromen daalde d’engel af.” Het is een echte klassieker en in deze tijd zouden we waarschijnlijk schrijven: In een rivier van licht kwam de engel naar de aarde. Dat slotlied is een jubellied, een lied waar je niet bij blijft zitten, dat je meezingt uit volle borst, mooi gezongen of niet, het maakt niet uit. Want er is een antwoord gekomen op al dat leed in de wereld, op alle verdriet en alle tegenslag. Ook al is dat nog niet weg, ook al zijn de problemen nog niet opgelost, je hebt je man, of je vrouw, of je kind niet terug, en je hebt nog geen nieuwe baan, en alles wat we noemden, waarin we die duisternis ervaarden, en dan zingen wij: “U zij de glorie, opgestane Heer.” Want er is een antwoord. Hij is een weg gegaan en Hij is trouw gebleven, trouw aan de enige goede weg, trouw aan de eerlijke weg, trouw aan die houding waarin jouw winst niet ten koste gaat van anderen. Trouw aan de levenshouding waarin Hij niet kwaad met kwaad vergold, maar kwaad met liefde overtrof. Hij bleef trouw, ook toen alles duister was, zonder uitzicht, ja toen God verder weg leek dan ooit. Hij bleef trouw.
Maar waar, hoe, wanneer gebeurt dat vannacht? We begonnen in het duister. We eindigen met het licht van de opgestane Heer. Heel deze viering is een weg van het donker naar het licht. Het begon al met die paaskaars en uw eigen kleine paaskaarsjes. We luisterden naar de schepping van het licht, en hoe God leven bracht in de duisternis. We keken met Maria Magdalena en de andere vrouwen het lege graf in en begonnen met hen samen te vermoeden dat God hier aan het werk is. Straks zullen we het water zegenen, want net zoals toen dat volk uit Egypte wegtrok, weg uit de slavernij van de farao, zo willen wij wegtrekken uit de macht van elke duisternis, zodat geen enkele tegenslag ons gevangen houdt. We gaan op weg naar het licht, het koninkrijk van God, het rijk van liefde en leven door de dood heen.
Wij hier, wij horen bij elkaar, wij zijn Gods Volk, Gods Gezin, met al die anderen wereldwijd. We zijn broers en zussen van elkaar. Daarom roepen we straks de heiligen aan, wij horen bij hen en zij bij ons, ze zijn ons voorgegaan op die weg, in Jezus voetspoor en ze helpen ons om ook verder te gaan in het licht. Daarom hernieuwen we onze doopbelofte, we willen die weg van Jezus blijven gaan, we willen leven uit goedheid en liefde en niet gevangen blijven in de dodelijke cirkel van eigenbelang. Daarna zegenen we het doopwater, en we mogen lachen bij de besprenkeling, niet alleen vanwege een ontspannen moment, maar ook omdat God ons toelacht met zijn liefde. We denken aan ons doopsel, dat moment van bevrijding. De meesten van ons hebben het doopsel ooit als klein kind ontvangen. Nu mogen we het als volwassenen zelf beamen.
En dan vieren we de Eucharistie. Het tranenbrood van Jezus, zijn sterven van Goede Vrijdag, dat brood van de woestijn, brood van het lijden, dat is een nieuwe tarwekorrel geworden, een nieuwe kiem van leven. Door dit Brood delen wij in zijn levensverbond. Door dit brood komen wij zelf tot nieuw leven en worden we in onze ziel sterker dan de dood, sterker dan alle duisternis. Want Hij leeft in ons. We vroegen: Waar gebeurde het, die verrijzenis, waar in deze viering. daar ergens, in al die momenten, tot en met de Communie, gingen wij weer van het duister naar het licht. Wij, hier en nu, wij verrijzen met Hem. Amen. Zalig Pasen.
Voorbede
Richten wij ons vol geloof en vertrouwen tot God, onze hemelse Vader.
Bidden wij vol dankbaarheid in het licht van deze paaswake, voor de Kerk van Christus over heel de aarde, dat alle gelovigen vanavond het licht van Christus mogen ervaren als het licht dat de macht van de dood verbreekt. Dat wij in dat licht mogen leven. Laat ons bidden.
Bidden wij voor de samenleving. Om een nieuwe betrokkenheid en samenwerking voor alle mensen van goede wil. Dat wij de handen ineen slaan, trouw aan de weg van Jezus en open voor allen die we tegenkomen, dat we het goede in elkaar herkennen en het kwaad in de wereld met liefde overwinnen. Laat ons bidden.
Bidden wij voor gezinnen, voor grootouders, ouders en kinderen, om een liefdevolle band en offerbereidheid in dienstbaarheid. Bidden we bijzonder ook voor allen die in hun leven de macht van de duisternis hebben meegemaakt, dat zij deze paasnacht de kracht van het Licht dat Christus is mogen ervaren, zodat zij opstaan. Laat ons bidden.