De liefde van God voor ons is zo groot dat Hij ons blijft zoeken.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Jozef (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 14 en 15 september 2013, om 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2013DHJ24C
Lezingen
E.L.: Exodus 32,7-11.13-14
Ps.: 51 (50),
T.L.: 1 Timoteüs 1,12-17
All.: Johannes 10,27
Ev.: Lucas 15,1-32 (of: Lucas 15:1-10)
Homilie
Misschien vraagt u zich wel eens af hoeveel God van ons houdt. Je kunt dagen hebben dat het tegenzit, dagen dat je moedeloos bent of dat de puf eruit is. Je kunt soms je nood klagen in het gebed, waarbij je denkt, geeft God nu echt om ons, om mij?
Vandaag vertelt Jezus de gelijkenis van het verloren schaap. Dat is wat anders dan de bio-industrie met de plofkippen. Daar is in onze tijd veel aandacht voor. Ooit zei een moraal theoloog: De manier waarop mensen met dieren omgaan weerspiegelt op de duur de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Zorg en aandacht voor de dieren bouwt een mentaliteit op van zorg en aandacht voor elkaar.
Maar het kan ook een vlucht zijn, een boer die veel aandacht heeft voor zijn dieren en stallen en werk, maar geen tijd heeft voor vrouw en kinderen en aan het eind van zijn leven teleurgesteld is in zichzelf, omdat de band met de kinderen niet best is, of omdat een van de zonen losgeslagen de wereld in is gevlucht.
Vandaag een mentaliteit van zorg voor het verloren schaap, maar meer dan om het dierenwelzijn gaat het Jezus om ons welzijn. Niet lang geleden maakte iemand de opmerking dat in onze tijd de rollen zijn omgekeerd. De 99 lopen verloren, terwijl de ene nog in de kerk zit. Wat is dan dat verloren lopen.
Daarover gaat de eerste lezing. Daar zien we niet een lieve en geduldige God, een barmhartige Vader die uitziet naar de terugkomst van zijn zoon, maar een God die het zat is, die tegen Mozes zegt, ik geef er de brui aan. Wat zijn dat voor mensen die van de ene zonde in de ander lopen en dan ook nog Mij ter verantwoording roepen. Geen vrolijke God.
Toch lijkt het er meer op dat Mozes hier beproefd wordt dan dat God er de brui aan geeft. Mozes wordt beproefd op het punt waarop hij later alsnog zal zwichten. Denken dat Gods geduld niet eindeloos is en dat Gods barmhartigheid zijn grenzen heeft. Aan het einde van zijn leven komt nog zo’n moment. Dat zal voor de schrijver aangevoerd worden als reden dat Mozes uiteindelijk het volk niet zelf het beloofde land in zal leiden. Hoe barmhartig is God? Hoeveel geduld heeft God. Maar het gaat ook om de zonden van
het volk.
Voorbede
Wij bidden in geloof en vertrouwen.
Wij bidden voor de Kerk dat ze in deze tijd de mensen opnieuw weet te bereiken, dat de verkondiging van de Blijde Boodschap met nieuw vuur mag reiken tot aan de uiteinden der aarde. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor de wereld en in deze dagen vooral voor de brandhaarden zoals Syrië; dat de wereldleiders zich niet laten verleiden tot machtsvertoon en geweld, maar door de vindingrijkheid van de Heilige Geest nieuwe oplossingen vinden. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor onze parochie van de H. Augustinus. Dat we oog hebben voor elkaar, vooral voor hen die verloren lopen of verloren dreigen te lopen. Vragen we om kracht tot onderlinge solidariteit en betrokkenheid. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen. Wij bidden om meer geloof en een groter verlangen Christus te kennen en na te volgen, opdat de liefde van Christus mag wonen in ons hart.(Laat ons bidden.)