Jezus verschijnt. De levende is voelbaar aanwezig bij zijn leerlingen.
In de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Willibrord (Oegstgeest), 1 april 2013, om 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2013TMPPMC
Lezingen
EL.: Handelingen 2,14.22-32
Ps.: 16 (15), 1-2a, 5, 7-8, 9-10, 11
All.: 118 (117), 24
Ev.: Matteüs 28,8-15
Homilie
Vandaag en de rest van de week horen we elke dag over de verschijningen van Jezus aan zijn leerlingen. Gedurende deze hele paasweek, gedurende dit lange paasfeest van acht dagen, is het één feest van Jezus’ aanwezigheid. Deze tijd duurt in feite tot Hemelvaartdag als we gedenken dat Jezus voor de laatste keer verschijnt.
Zoals ik tijdens de paaswake al zei, je moet het ervaren om te kunnen zien, je moet het meemaken om te kunnen beseffen wat het betekent. Op een of andere manier kun je er gemakkelijk aan voorbijleven, in beslag genomen door andere ideeën, andere verwachtingen of andere overtuigingen.
De apostelen vonden het maar beuzelpraat van die vrouwen. Beuzelpraat, wat halen ze in hun hoofd, zweverig gedoe, Jezus is dood en begraven, er is er nog nooit een teruggekeerd.
Het gaat vandaag over de vrouwen die bij het graf kwamen en het leeg aantroffen. Daar sprak de engel tot hen. Deze stem uit de hemel maakte hun geest open voor Jezus verrijzenis. En dan, als ze op weg gaan om het aan de leerlingen te melden, dan verschijnt Jezus hen zelf, gewoon, onderweg.
Het is moeilijk om die verschijning van Jezus te reconstrueren. Want het is eerst een geestelijke ervaring en daarna pas een lichamelijke ervaring. Ze omklemmen zijn voeten en aanbidden Hem. Dat is in een diepe gebedshouding voorovergebogen tot de grond, weten dat Hij er is in een poging Hem vast te houden.
Maar die ervaring van zijn aanwezigheid is geen doel op zich, ze moeten door, het versterkt hun zending, ze moeten naar de apostelen met hun Boodschap, het Evangelie moet de wereld in, Hij is verrezen, de dood is dood, de macht van de dood is verbroken, de dood bepaalt niet langer het leven. De angst voor de dood in al zijn vormen, de oerangst van ons oude bestaan is hiermee overwonnen. We mogen leven met ons hoofd en hart reeds bij God, vooruitkijkend naar het eeuwig leven, de dingen doen die horen bij Gods liefde, niet afgeschrikt door gedachten aan de zorgen voor het hier en nu. Hun ogen zijn geopend. Wij mogen vragen dat ook onze ogen geopend worden voor zijn aanwezigheid. De aanwezigheid van de levende Heer in ons midden. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God, de barmhartige Vader.
Wij bidden voor alle gelovigen wereldwijd, voor alle mensen die nu Pasen vieren, dat zij dagelijks mogen verrijzen en de kracht van Christus’ verrijzenis ervaren. Vragen wij dat zij uit diezelfde kracht Jezus mogen navolgen in zijn liefde en zijn trouw. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor de wereld waarin wij leven. Dat heel de mensheid mag opstaan uit alle boeien die mensen vasthouden in een bestaan zonder God en zonder liefde. Vragen we dat de kracht van Christus’ verrijzenis allen nieuw leven mag brengen. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap van de H. Augustinus, voor vrouwen en mannen, dat allen, jong en oud mogen getuigen van de hoop die in hen leeft, dat zij in de wereld levende tekenen worden van een verrezen Heer. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor jong en oud, voor al degenen die de Veertigdagentijd en de Goede Week hebben meegemaakt, dat zij beseffen dat de Jezus ons een voorbeeld heeft nagelaten en dat zij mogen ervaren dat Hij als de Levende in ons midden is. (Laat ons bidden.)