Ga naar hoofdinhoud

Een hemels cadeau; dat vieren we op Sacramentsdag. Wat we op Witte Donderdag hebben gevierd als begin van het Paastriduüm, vieren we op deze zondag door het jaar om te beseffen hoe groot de Eucharistie als cadeau aan ons is.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Joannes de Doper (Katwijk) en de H. Willibrord (Oegstgeest), weekeinde van 22 en 23 juni 2019, om 19.00, 09.30 en 11.15 uur, door pastoor Michel Hagen. (Op zondag 2x Eerste Heilige Communie). A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: C2019SACR1C

Lezingen

E.L: Genesis 14,18-20
Psalm: Ps. 110 (109) 1, 2, 3, 4
T.L: 1 Korintiërs 11, 23-26
All. Vers. Sequentie (fac.) + Alleluia Johannes 6, 51-52
EV: Lucas 9, 11b-17

Homilie

Ik hoorde laatst een spotje met de strekking: Doe goed, ook na je dood. Sommige goede doelen sporen donateurs aan om een legaat te bestemmen voor hun goede doel, dan kunnen ze na hun dood doorgaan met het goede werk. Een aardige gedachte die in de Kerk al eeuwenlang bestaat. Bij Goede Doelen weten we nooit of ze over twintig jaar nog bestaan. Bij de Kerk is dat anders. Voorbij je dood hier op aarde iets goeds doorzetten. Een mooie gedachte.

Hebt u wel eens nagedacht wat u wilt nalaten? Iets voor de kinderen en de kleinkinderen, iets voor de Kerk, iets voor de Vastenactie, iets voor een ander goed doel? Daarbij denken we aan onze bezittingen, ons spaargeld, ons huis.

Maar een schrijver denkt dan misschien aan de boeken die hij geschreven heeft, waarvan hij hoopt dat ze ook na zijn dood gelezen worden. Wat laat je na? Een vroedvrouw denkt misschien aan die kinderen die verder leven als zij al overleden is, een bijzonder nalatenschap. Een architect denkt waarschijnlijk aan de bouwwerken die hopelijk nog lang staan als hij al is overleden. Wat laat je na?

Vandaag op Sacramentsdag staan we stil bij een bijzonder nalatenschap, iets dat hier op aarde doorgaat na de dood. Dat wat Jezus heeft nagelaten aan zijn Apostelen, aan zijn Kerk, aan ons.

Om dat in de geschiedenis van Gods Volk te plaatsen, kijken we naar andere in de geschiedenis. Mozes heeft de Tora nagelaten. Zijn erfenis was de Wet van Mozes. Hij heeft in dialoog met God aan het Volk een Wet nagelaten die hen moest helpen om te leven in trouw aan Gods Verbond.

Koning David heeft een grote rol gespeeld in de vorming van het Psalmboek in de Bijbel. Dikwijls wordt er gesproken over de Psalmen van David. Het is een kostbare erfenis, deze Bijbelse gezangen die wij nog altijd in de liturgie zingen.

Wat heeft Jezus ons nagelaten? Niet het Evangelie, de Blijde Boodschap waarin zijn Woorden en Daden van generatie op generatie worden doorgegeven. Het is een kostbare nalatenschap waar wij ook in onze tijd uit leven omdat het over Jezus gaat. Het is niet door Jezus opgeschreven maar door de evangelisten.

Toch heeft Jezus Zelf ons iets nagelaten, iets dat helemaal bij Hem past, iets dat niemand anders zo kan nalaten, een mysterie dat toch ook heel concreet en werkelijk is. Een mysterie dat zich op meerdere manieren uitdrukt.

Daarvoor gaan we eerst te rade bij enkele uitspraken van Jezus over zichzelf. U herkent ze meteen: Ik ben de weg, de waarheid en het leven (Johannes 14, 5-6), “Ik ben het brood des levens” (Johannes 6, 35 en 48), “Ik ben het licht der wereld” ( Johannes 8, 12), “Ik ben de deur van de schapen” ( Johannes 10, 7), “Ik ben de goede herder” ( Johannes 10, 11 en 14), “Ik ben de verrijzenis en het leven” ( Johannes 11,25), “Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer” (Joh. 15,1).

Mozes laat de Wet na. David zijn Psalmen. Jezus geeft Zichzelf. Dat deed Hij al tijdens zijn leven door alles prijs te geven tot en met zijn kruisdood. Dan, tijdens het Laatste Avondmaal, geeft Hij zichzelf uit handen, tot het uiterste toe. Het Laatste Avondmaal is zijn laatste “Ik Ben’ uitspraak als Hij zegt: Dit is mijn Lichaam, dit is mijn Bloed van het Verbond. Hij geeft zichzelf.

Hoe we dit ook overdenken, in woorden vatten, proberen vast te leggen in theologische termen, het gaat om dit diepe besef dat wat Hij op zoveel manieren gezegd heeft en tot op het kruis heeft voorgeleefd, hier en nu werkelijkheid is. Zo heeft Hij het gewild. Hij laat niet iets na, Hij laat zichzelf na. Zijn leven is zelf de grote lofzang voor God. Hij is Gods Wet in Vlees en Bloed.

Jezus weet exact wat Hij doet, als Hij brood neemt en wijn. Hij pakt de oude traditie op van de bijzondere hogepriester Melchisédek. Jezus weet wat Hij doet als Hij het Laatste Avondmaal viert tijdens de herdenking van de uittocht en het slachten van het paaslam. Hij weet ook precies wat Hij doet als Hij zegt: “Blijft dit doen, om Mij te gedenken”. Hij zegt niet om mijn voorbeeld te gedenken of om mijn woorden te gedenken, of om mijn wonderen te gedenken of om mijn offer te gedenken; Hij zegt: Blijft dit doen om Mij te gedenken.

Dit is zijn Erfenis, Hijzelf. De Viering van het laatste Avondmaal is zijn laatste “Ik Ben” uitspraak. Dat is wat wij doen, zijn opdracht voortzetten. De wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus (Johannes 1, 17). Christus betekent het einde van de wet en gerechtigheid voor ieder die gelooft (Romeinen 10,4).

De wonderbare broodvermenigvuldiging die we zonet hoorden, is een voorafbeelding van wat Jezus door het Laatste Avondmaal en door de Eucharistie doet. Blijven geven, zichzelf uitdelen als Boord van Leven, opdat wij leven. Zijn nalatenschap is Hijzelf, Hij wil ons Voedsel ten leven zijn, opdat wij onszelf geven aan God en elkaar. Amen.

Voorbede

Wij bidden vol vertrouwen.

Wij bidden voor de Kerk, dat alle gelovigen verstaan wat het grote mysterie van de Eucharistie voor ons betekent. Wij vragen om een groter geloof en een sterkere liefde; dat wij ons laten voeden door Christus, om door Hem gesterkt, Hem na te volgen in woord en daad. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze wereld; om een groter besef dat een mens niet alleen leeft van aards brood en aards plezier, dat alle mensen van goede wil meer en meer inzien hoe groot Gods liefde is, hoe echte liefde anderen tot leven brengt. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we in dankbaarheid het grote geschenk van de Eucharistie weten aan te nemen en een vaste plaats geven in ons dagelijks leven, dat we bewust Christus ontvangen die ons leven wil vernieuwen. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat we erin slagen de Eucharistie als meest kostbare erfenis van Christus aan de nieuwe generaties door te geven, als voedsel voor eeuwig leven. (Laat ons [zingend] bidden):

Intenties

Back To Top