De veertigdagentijd is een tijd van terugkeren naar God.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus in de kerk van de H. Joannes de Doper (Katwijk), 14 februari 2018, om 19.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2018QDR00B-ASWOEN1
Lezingen
E.L: Joël 2,12-18
Psalm: 51 (50), 3-4, 5-6a, 12-13, 14. 17
T.L: 2 Korintiërs 5,20-6,2
All: Ps. 51 (50), 12a, 14a
EV: Matteüs 6,1-6.16-18
Homilie
In de lezingen van vandaag ligt een programma vervat voor de veertigdagentijd waar we veel mee kunnen.
We beginnen met de eerste lezing: Zo spreekt God de Heer: “Keert tot Mij terug, van ganser harte.”
Terugkeren. De veertigdagentijd is een tijd van terugkeren naar God. Zijn we dan van Hem afgedwaald? Doen we niet ons best? Is het zo erg met ons gesteld?
Daar moet ieder zelf antwoord op geven. Daar is deze veertigdagentijd voor. Terugkeren naar God betekent niet dat we ons terug moeten trekken uit deze wereld. Dat is weggelegd voor kloosterlingen. Wij staan midden in de wereld, daar ligt onze roeping en zending. De vraag is hoe wij in de wereld staan.
De wereld is als een draaikolk die alles meezuigt. De wereld is niet bekommerd om God of om Gods kinderen. De wereld biedt veel aantrekkelijks, in de hoop dat we volop meedoen, dan draait de wereld verder door. “Keert tot Mij terug, van ganser harte.” Dat zegt God. Dat betekent dat we ons innerlijk vast verbonden weten met God en innerlijk vrij staan in deze wereld. Daarin mag deze veertigdagentijd ons bijzonder helpen. Vrij worden, innerlijk vrij worden om keuzes te maken voor Gods Koninkrijk.
“Keert tot Mij terug met vasten, met geween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw kleren, keert terug tot de Heer uw God, want genadig is Hij en barmhartig, lankmoedig en vol liefde.”
We komen niet tot God die toornt en dreigt met verschrikkingen. God is genadig, barmhartig, lankmoedig en vol liefde. Hoe kan een kind tegen zijn ouders eerlijk zeggen wat er mis is gegaan, als die ouders alleen maar dreigen en straffen? Dan zal het kind een weg zoeken om het niet te hoeven zeggen. Wij naderen tot God die barmhartig is. Wij gaan naar Hem toe met onze tekorten, ons falen, onze mislukkingen, onze koppigheid, want Hij is lankmoedig en vol liefde. Hij zal ons vooruit helpen.
“Blaast de bazuin op Sion, kondigt een heilige vastentijd af, roept een plechtige bijeenkomst bijeen! Verzamelt het volk, belegt een heilige bijeenkomst, brengt de oudsten samen en verzamelt ook de kinderen en de zuigelingen.” De profeet Joël wil iedereen erbij betrekken. De vasten is niet iets voor de groten en de sterken. Het gaat niet om stoere gebaren, we hoeven niet te wedijveren in streng vasten, we hoeven niet te duiken in ijskoud water, we hoeven geen boetetocht op blote voeten naar Santiago. Joël betrekt zelfs kinderen en zuigelingen in dit proces van omkeren. Het gaat dus om kleine dingen, want het zijn vaak ook kleine dingen waaraan we het meest gehecht zijn.
Voornemens voor de vasten moeten geen grote voornemens zijn. Maar ze mogen best dapperheid vragen. Wie het roken niet kan laten, wordt door de overheid geholpen er toch een stap in te zetten. Maar de overheid kan ons hart niet raken. Lukt het je niet te stoppen met roken omwille van je gezondheid, laat het dan deze veertigdagentijd als een middel tot vasten, wijd je gezondheid aan God toe en vraag hem hulp om hierin stappen te zetten.
Zo kunnen er veel meer dingen zijn, voor mensen die drie keer in de week bridgen, mag het een dagje minder. De natuur mag ook aandacht krijgen. Hoe staat het met de vliegreizen? Compenseren we de CO2 uitstoot? Of nog beter, vliegen we iets minder?
Nog belangrijker dan de CO2 is de hulp aan de naasten. Daarin mogen we ook compenseren. We zouden van iedere Euro die we voor onszelf besteden 10% kunnen besteden aan de nood van de naasten, dischtbij of ver weg. Onze vasetenactie is daar een uitgelezen middel voor. We steunen Lumen Valley, u zult over dit project meer horen. Laat het slagen, wij kunnen helpen.
In het Evangelie wijst Jezus ons verder de richting. “Denkt er om beoefent uw gerechtigheid niet voor het oog van de mensen, om de aandacht te trekken.” Vasten in aandacht krijgen. Hoeveel begoefte hebben we aan aandacht? Dat geldt niet voor iedereen, sommigen zijn juist aandachtsschuw. Voor hen zou een opdracht juist zijn om zich onder de mensen te begeven en hun schuwheid te overwinnen. Maar er zijn ook veel mensen die veel aandacht willen en zoeken. Daarover nadenken en kijken waar die chronische behoefte vandaan komt. Dat bij Jezus, onze geneesheer brengen. Wanneer we God meer aandacht geven, mogen we ervaren dat Hij aandacht voor ons heeft. Dat is een geneesmiddel voor aandachtzucht.
Jezus zegt: “Als gij een aalmoes geeft laat uw linkerhand dan niet weten wat uw rechter doet opdat uw aalmoes in het verborgene blijve; en uw Vader die in het verborgene ziet zal het u vergelden.” Wees in de veertigdagentijd guller dan anders naar mensen in nood, maar ook in de eigen omgeving. Minder berekenend voor de eigen portemonnaie. Zo kunnen we oefenen in vertrouwen dat God ons voldoende geeft om te leven. Het askruisje wijst ons naar de soberheid, herinnert ons aan onze eigen beperktheid, zodat we ons kunnen bekeren tot God en de naaste. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die ons oproept tot bekering.
Wij bidden voor alle gelovigen die de veertigdagentijd ingaan, dat zij van harte en met toewijding deze gunstige tijd benutten, dat zij toenemen in geloof, hoop en liefde, dat zij hun band met God verdiepen en meer zorg een aandacht besteden aan hun naasten. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld, dat alle mensen van goede wil het voorbeeld van Christus gaan zien als de weg naar gerechtigheid en vrede voor alle mensen, wij vragen dat allen meer en meer samenwerken en bouwen aan een liefdevolle en hartelijke samenleving. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap, dat wij vol vreugde en met goede moed deze veertigdagentijd beginnen; dat het askruisje werkelijk een teken mag zijn dat ons helpt om tot bezinning te komen; dat we in dit jaar van gebed ons toewijden aan de Blijde Boodschap van Jezus Christus. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat ieder op zijn of haar eigen niveau en naar de mogelijkheden die ieder heeft, zich inzet om deze veertigdagentijd vruchtbaar te laten zijn voor het leven met God en elkaar. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties