De vreugde van zondag Gaudete is de vreugde die groeit als de liefde groeit. En die liefde is als bij een training, die liefde groeit door daden van liefde, niet door liefde voor onszelf of alleen liefde van anderen te willen ontvangen.
Eucharistieviering in het weekeinde van 15 en 16 december 2012, om 17.00 en 19.00 uur en om 09.30 en 11.00 uur in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van De Goede Herder (Wassenaar), Willibrordus (Wassenaar), Jozef (Wassenaar) en Laurentius (Voorschoten), door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren vanuit de Goede Herder te Wassenaar (MP3)
Preek beluisteren vanuit de Goede Herder te Wassenaar (MP3)
Preek: C2013ADV03CAUFX
Lezingen
E.L.: Sefanja 3,14-18a
Kant.: Jes. 12, 2-3, 4bcd, 5-6
T.L.: Filippenzen 4,4-7
All.: Jes. 51, 1 (cf. Lc. 4,18)
Ev.: Lucas 3,10-18
Homilie
Deze week las ik in Katholiek Nieuwsblad dat alle ophef over de voorspelling dat de wereld op 21 december zou vergaan ‘zinloos’ is. Het is een opmerking van de prefect van de Vaticaanse Congregatie voor de Geloofsleer, aartsbisschop Gerhard Ludwig Müller. Hij zegt dit in een interview met een Duits tijdschrift: “Christenen spreken niet van een ondergang van de wereld. Angst voor de toekomst past niet bij het christelijk geloof. De jongste dag is een dag van vreugde vanwege de wederkomst van de Heer en over Gods heil dat komen gaat”. Eerder had paus Benedictus XVI ook al tot nuchterheid gemaand ten aanzien van aankondigingen van het einde van de wereld.
Ik vond deze opmerking van aartsbisschop Müller interessant, want we zijn jaren opgevoed met een idee over de jongste dag als het einde van de wereld, hoorbaar en invoelbaar in het bekende Dies Irae; dag van toorn en dag van benauwenis.
Zonder in eenzijdigheid te vervallen en zonder de woorden van Jezus over oorlogen en onlusten en aardbevingen meteen aan de kant te zetten, is het een interessante benadering. Wij verwachten niet een woede aanval van God waarmee Hij even afrekent met deze wereld en de hele mensheid. Wij verwachten een voortzetting en een voltooiing van datgene waarvan we het begin al hebben meegemaakt met de geboorte van Christus.
Het leven van onze Kerk, ons eigen leven en onze houding in de wereld, het mag allemaal staan in een positieve verwachting, in een hoopvolle verwachting, in een uitzien naar iets goeds.
Deze zondag heet zondag Gaudete. Dat komt uit de eerste en uit de tweede lezing: “Sion, jubel van vreugde, juich, Israël, verheug u en wees blij, Jeruzalem, met heel uw hart!” En: “Verheugt u in de Heer te allen tijde. Nog eens: verheugt u!” Het is dus echt een vreugdevolle zondag, zo halverwege de Advent. Iets van de vreugde van kerstmis proeven we vandaag al. Het is bedoeld om onze inzet, onze voorbereiding voor Kerstmis een extra impuls een extra aanzet te geven.
Deze dagen zijn dikwijls de dagen van kerstconcerten, kerstdiners, kerstmarkten en kerstinkopen. Je merkt hoe het commerciële deel van onze samenleving de neiging heeft het Kerstfeest steeds verder naar voren te halen. Vrolijke mensen kopen waarschijnlijk meer en drinken en eten waarschijnlijk meer dan mensen die een meer serieuze houding hebben vanwege de Advent.
Ik neem aan dat de commercie het zo benadert. Wanneer we er geen erg in hebben, doen we er ongemerkt aan mee. Het zou tenslotte veel logischer zijn om na Kerstmis nog wat Kerstfeestelijkheden te hebben en niet ervoor. Ik heb tenslotte ook nog niet meegemaakt dat iemand een geboortefeest organiseert voor de geboorte of dat we vóór Oudjaar al een nieuwjaarsreceptie houden.
Het is zondag Gaudete, de vreugde van kerstmis straalt vooruit en mag ons aanzetten ons meer in te spannen in onze voorbereiding op het feest van de geboorte van de Heer. Dat horen we met name in het Evangelie. Johannes de Doper is heel concreet: “Wie dubbele kleding heeft, laat hij delen met wie niets heeft, en wie voedsel heeft, laat hij hetzelfde doen.” Dat is de inzet van onze Advent actie en de inzet voor voedselbanken. Toen iemand aan Moeder Teresa vroeg hoeveel ze zou geven, want het moet toch ook redelijk en verantwoord zijn, zei Moeder Teresa: Geef totdat het pijn doet en geef dan nog iets extra.
Het ging er haar om dat we niet alleen uit onze overvloed geven, maar ook geven als het ons echt moeite kost, als het ons echt raakt. Zo geven dat je iets daardoor niet kunt, niet naar de bioscoop, niet iets anders wat we leuk vinden.
Johannes de Doper wijst ons eerst op ons gewone gedrag, ook onze werkhouding. Soldaten moeten geen misbruik maken van hun militaire macht. Tollenaars moeten evenmin misbruik maken van hun positie van belastingincasso. Wat zegt dat over de bankensector en politici, over kartelvorming en agressieve reclame, en ook over ons? Tegelijk weten we dat Jezus zelf verder gaat: Als iemand vraagt een mijl mee te gaan, ga er twee mee, vordert iemand je bovenkleed, geef ook je onderkleed.
Misschien denkt u: Maar als ik dat zo hoor, blijft er niet veel vrolijks over. Het is toch zondag Gaudete? Dat is precies waar het over gaat. We groeien pas echt als gelovigen, als Christenen, wanneer we in het geven en met onze inzet, niet onze centen tellen en onze uren of onze andere bijdrage, maar vreugde vinden in gulheid, vreugde vinden in het feit dat we iets voor God en de naaste kunnen doen.
De vreugde van zondag Gaudete is de vreugde die groeit als de liefde groeit. En die liefde is als bij een training, die liefde groeit door daden van liefde, niet door liefde voor onszelf of alleen liefde van anderen te willen ontvangen.
Hoe is het dan met het einde van de wereld. Het lijkt erop dat dan die wereld van Christus’ liefde het uiteindelijk wint van de wereld van het egoïsme. Dan wint de wereld van Gods Goedheid het van de wereld van geweld en onder¬drukking. Hij komt en vraagt ons nu al volop met Hem mee te doen. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God, opdat Hij zich ontfermt over deze wereld.
Bidden wij voor de Kerk, dat de vreugde van het Evangelie de harten van de gelovigen mag versterken. Dat deze zondag velen mag bemoedigen om werk te maken van hun voorbereiding op Kerstmis. Laat ons bidden.
Bidden wij voor hen die moeilijk de vreugde kunnen vinden, voor mensen in oorlogsgebieden en hen die lijden onder vervolging of verdrukking. Dat de diepere vreugde van Christus hun hart vervult, zodat zij het volhouden. Laat ons bidden.
Bidden we voor hen die opgeschrikt zijn door daden van terreur, waarbij zelfs kinderen het slachtoffer worden. Bidden we ook voor een nieuwe ethiek en houding voor al het kwetsbare leven. Dat we met Gods liefde hen omgeven die aan onze zorg worden toevertrouwd. Laat ons bidden.
Bidden we voor gezinnen en alleenstaanden, voor onze families en vriendenkringen, dat wij niet blijven steken bij oppervlakkige zorg en aandacht, niet alleen zorgen voor het materiële, maar werkelijk interesse hebben in onze naaste, met de zorg en liefde van Christus Zelf. Laat ons bidden.