Ga naar hoofdinhoud

De oecumene is een werkelijke opdracht en de interreligieuze dialoog is noodzakelijk.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Willibrordus en De Goede Herder, weekeinde van 25 en 26 januari 2014, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Eucharistieviering beluisteren (MP3)

Preek beluisteren (MP3)

Preek: A2014DHJ03AAUFX

Lezingen

E.L.: Jesaja 8,23b – 9, 3
Ps.: 27 (26), 1,4, 13-14
T.L.: 1 Korinte 1,10-13. 17
All.: Matteüs 4,23
Ev.: Matteüs 4,12-23 of 12-17

Homilie

Verleden week zondag begon de bidweek voor de eenheid onder de Christenen. Dit weekend eindigt deze bidweek. Dat betekent niet dat daarmee het bidden om eenheid eindigt. Paulus schrijft in zijn eerste brief aan de Christenen van Korinte: “Broeders en zusters. Ik bezweer u bij de naam van onze Heer Jezus Christus: weest allen eensgezind, laat er geen verdeeldheid onder u zijn; weest volkomen één van zin en één van gevoelen (1 Kor. 1,10).

Laat er geen verdeeldheid zijn; laat er geen scheuring komen; geen partijvorming. Paulus schrijft dit ongeveer twaalf jaar na Jezus’ verrijzenis. In ruim tien jaar tijd zijn er vanuit Israël , op allerlei plaatsen in het Romeinse Rijk geloofsgemeenschappen gesticht. Die van Korinte had Paulus zelf gesticht en nu schrijft hij na een paar jaar over de eenheid. Weest één van zin, één van denken, van voelen, van overtuiging. Blijkbaar was dat nodig. Hij zegt: Ieder van u schijnt zijn eigen leus te hebben: ‘Ik ben van Paulus’. ‘Ik van Apollos’. ‘Ik van Kefas’. ‘Ik van Christus’. Is Christus dan in stukken verdeeld?

Wij moeten niet denken dat de verdeeldheid iets is uit de tiende of de vijftiende eeuw. Er is verdeeldheid bij Kaïn en Abel, bij de toren van Babel, bij Jakob en Ezau, er is rivaliteit tussen Saul en David, na Salomo valt het rijk van David in stukken uiteen. In die geschiedenis staat de Kerk van Christus en Jezus bidt in Johannes 17: “Heilige Vader, niet alleen voor hen bid Ik maar ook voor hen die door hun woord in Mij geloven, opdat zij allen één mogen zijn zoals Gij, Vader in Mij en Ik in U …”.

Waarom is die eenheid zo belangrijk? Paulus ziet de Kerk als het Lichaam van Christus. Door zijn Kerk doet Christus zijn werk in deze wereld. Paulus vraagt zich hardop af: Is Christus dan in stukken verdeeld? Hoe kan een lichaam zijn werk doen als de hand niet wil samenwerken met de voet, als de mond niet samenwerkt met het oog, als het hoofd niet het hele lichaam in harmonie kan aansturen? Eenheid is wezenlijk en de verdeeldheid is een zonde tegen Christus. Maar ook al constateer je dat, en ben je het ermee eens, daarmee is de eenheid niet hersteld.

Tegelijk zie je bij Paulus dat hij de bron van die eenheid in Christus vindt. Het begint in onze relatie met Hem. Net als die eerste twaalf. Vandaag horen we over de roeping van de eerste leerlingen. Dit zijn er vier en het zijn allemaal vissers. Later komt daar een tollenaar bij, een zeloot, andere mensen met andere achtergronden. Zij vinden hun eenheid in Christus. Het betekent dat je Christus hoger acht dan jezelf, dat je Christus navolgen belangrijker vindt dan je eigen plannen, dat je de eenheid belangrijker vindt dan het eigen gelijk.

Eerst is God één. Door Christus en bijzonder door de Heilige Geest zet die eenheid van God zich door in heel de schepping. De schepping heeft uit zichzelf geen doel en geen zin; ze is onderworpen aan een zinloos bestaan, zoals Paulus schrijft aan de Christenen van Rome (Rm. 8,20). Alleen door Gods Koninkrijk krijgt ook de schepping haar betekenis en haar bestemming.

Belangrijk is dat die eenheid een vrijwillige eenheid is, niet opgelegd of afgedwongen. Gods Koninkrijk kan alleen gedijen in vrijheid. Toen het Rijk van David uiteenviel, stelde Jerobeam twee beelden op, een in Betel en in een in Dan, want hij besefte dat als de mensen naar Jeruzalem zouden blijven trekken, ze ooit weer voor het huis van David zouden kiezen (1 Kon. 12 vv).

Hier ging politiek boven geloof. Jerobeam paste het geloof aan om de verdeeldheid in stand te houden en zo zijn eigen macht te handhaven. Als ooit alle politiek en politiek belang uit de Kerk is verdwenen, als alle individuele belangen hun kracht verloren hebben, als de Kerk door de woestijn gaat en gezuiverd wordt, dan zal de eenheid terugkeren. Daaraan kunnen wij meewerken, door zelf alert te zijn op die belangen, door de vrede te bewaren en samen te werken met alle mensen van goede wil.

Jesaja kijkt vooruit naar de toekomst, hij voorziet hoe God genadig zal zijn en ziet een groot licht. Hij zegt dat in vroeger tijd oneer was gebracht over het land Zebulon en het land Náftali, het latere Galilea. Het gebied was lange tijd onderdrukt en gescheiden van het zuiden, gescheiden van Jeruzalem. Nu komt er licht door Christus, die in Galilea begint met zijn werk en daar zijn eerste leerlingen roept. Jezus is gekomen om de eenheid te herstellen, de eenheid van Gods Volk, niet alleen in Israël, maar over de hele wereld.

In die zin is de oecumene een werkelijke opdracht en is de interreligieuze dialoog noodzakelijk. Het gesprek met mensen van goede wil moet altijd doorgaan, de dialoog met allen die het goede zoeken, die naar het goede verlangen, in geloof, in liefde voor God en de naaste. Dat proces moet doorgaan van generatie op generatie, want alleen als de verdeeldheid wordt overwonnen, kan het Lichaam van Christus een teken en bron van heil zijn voor de hele wereld.

Tegelijk is het van belang dat de eenheid begint in onze relatie met Christus, niet in onze relatie met elkaar. Het is eerder andersom, wanneer we werkelijk met Christus verbonden leven, zijn we in staat de ander die vaak zo anders is te verdragen, te waarderen en te beminnen. Zonder Christus redden we het niet, dan haken we af en geven de moed op. Werkelijke verdieping van ons geloof is dus ook een dienst aan de eenheid, want zonder dat redden we het niet. Een mooi voornemen voor het komende jaar.

Voorbede

Wij bidden tot God die ons tot eenheid brengt.

Wij bidden voor de Kerk en alle mensen van goede wil; we vragen om eenheid, dat wij allen één zijn in onze band met Christus, één in ons geloof, één in de liefde voor God en elkaar, opdat het Lichaam van Christus één is en de wereld tot geloof komt. (Laat ons [zingend] bidden).

Wij bidden voor onze samenleving, voor alle mensen die door allerlei omstandigheden niet open staan voor Gods roepstem, dat zij mensen ontmoeten die hen te hulp komen, dat zij Gods roepstem horen en de zin van hun bestaan ontdekken. (Laat ons bidden).

Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekern. Wij bidden om een vernieuwing van ons geloof als geroepenen, als mensen die leven in verbondenheid met God en elkaar, dat we werken aan eenheid in Kerk en samenleving. (Laat ons bidden).

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen. Wij bidden om eenheid, dat er steeds een klimaat mag zijn van luisteren en spreken, van verstaan en beantwoorden, een omgeving waarin iedere mens gehoord wordt, en waarin God zijn Woord kan spreken. (Laat ons bidden).

Back To Top