Het is belangrijk waarover we spreken, niet alleen hier in de kerk, maar ook thuis. Wil je Jezus ook thuis in je midden ervaren, dan moeten er momenten zijn dat je samen zo over Hem spreekt, zodat Hij in ons midden kan komen.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Joannes de Doper (Katwijk) en De Goede Herder (Wassenaar), weekeinde van 14 en 15 april 2018, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2018TMP03B
Lezingen
E.L: Handelingen der Apostelen 3, 13-15. 17-19
Ps: Ps. 4, 2, 7, 9
T.L: 1 Johannes 2, 1-5a
All: Lucas 24, 32
EV: Lucas 24, 35-48
Homilie
Verleden week hoorden we in het Evangelie van Johannes de geloofsbelijdenis van de apostel Tomas: “Mijn Heer en mijn God!” En de reactie van Jezus: “Omdat ge Mij gezien hebt gelooft ge? Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben.” Door ons geloof kunnen wij de levende Heer ontmoeten.
Vandaag lezen we uit het Evangelie volgens Lukas. Het is het vervolg op de Emmaüsgangers. Zij hadden Jezus herkend aan het breken van het Brood, maar Hij verdween uit hun gezicht. Toen zeiden ze: “Brandde ons hart niet in ons, terwijl Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?”
Eerst moesten hun ogen opengaan bij het Breken van het Brood. Eerst moesten ze zich bewust worden dat de Heer bij hen was bij de uitleg van de Schrift. Vandaag wordt die ervaring van zijn aanwezigheid nóg sterker.
Je zou kunnen zeggen, hun oren en ogen zijn nu toch wel geopend. Ja, maar een mens is meer dan horen en zien, meer dan z’n brein. Anders zouden we bij de smartphone en de wereld van het internet kunnen blijven. Een koptelefoon en een VR-bril en je bent in een andere werkelijkheid. Nee, de Heer is concreet, tastbaar, voelbaar, Hij heeft honger en dorst.
Onderweg naar Emmaüs gebeurde dit: “Terwijl zij zo aan het praten waren en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf op hen toe en liep met hen mee”. Vandaag is het net zoiets: “Terwijl ze daarover spraken, stond Hijzelf plotseling in hun midden en zei: “Vrede zij u.”
Kent u die heel oude reclame nog? “Waarover praten zij … ‘t is over …?” Maar het is een goede vraag; waarover praten zij? Waarover praten wij. Als zijn leerlingen alleen praten over de autoraces met Max Verstappen, of over de vergeldingsaanval van Trump, of over de problematiek van nep-nieuws, dan staat Jezus niet plotseling in ons midden, dan wordt ons hart niet warmer en gaan onze oren en ogen niet open voor zijn aanwezigheid.
Het is belangrijk waarover we spreken, niet alleen hier in de kerk, maar ook thuis. Wil je Jezus ook thuis in je midden ervaren, dan moeten er momenten zijn dat je samen zo over Hem spreekt, zodat Hij in ons midden kan komen.
Die aanwezigheid van Jezus kan heel plotseling zijn. Het kan een individuele ervaring zijn zoals bij Maria Magdalena en bij Petrus of later ook bij Paulus. Het kan ook een groepservaring zijn zoals we vandaag horen. Dat geldt nog steeds. Je kunt in je eentje, in stil gebed, bij de aanbidding, maar ook in de bergen, in het bos of aan zee zijn aanwezigheid bewust worden. Dat kan tijdens een retraite, of gewoon thuis in een moment van gebed.
Het kan ook hier en nu, in de gemeenschap, hier in de Kerk. Dat weten we al heel lang. De Kerk spreekt ook heel bewust over de verschillende manieren waarop die aanwezigheid van Jezus in de liturgie werkelijkheid wordt. Om te beginnen dus als we samenkomen. Hoe begroeten wij elkaar als we in de kerk komen? Praten we en hoe en waarover praten we dan? Gaat het het over de aanbiedingen bij Albert Hein, over wie won met Jeu de Boules, of hoe de vakantie was, dan ervaren we gezelligheid, betrokkenheid en herkenning, maar dat is niet hetzelfde als de komst van Christus in ons midden.
Pas als Jezus bewust ter sprake komt, over hoe Hij met ons op weg is, hoe Hij reeds eerder opnieuw in ons midden kwam, hoe Hij inzicht geeft in de mysteries van ons leven, hoe Hij het lijden heeft verduurd en de dood heeft overwonnen; wanneer we daarover spreken, dan komt de Heer in ons midden. Dat is ook de betekenis van wat Jezus Zelf zei (Matteüs 18,20): “Want waar er twee of drie verenigd zijn in mijn Naam, daar ben Ik in hun midden.” In zijn Naam verenigd zijn betekent dat we met Hem bezig zijn, met dat wat Hem voor ogen staat, Gods Koninkrijk. Daarbij hoort ook diaconie, de helpende hand, de inzameling voor vluchtelingen en de wederopbouw van de huizen van de verdreven Christenen in Mosul en zoveel andere mensen.
In de liturgie komt Christus dus heel bijzonder aanwezig, net als bij de Emmaüsgangers. Dat is als we lezen uit de heilige Schrift, uit het Oude Testament en uit de brieven. Het is nog nadrukkelijker wanneer we lezen uit het Evangelie, als Jezus Zelf aan het Woord komt, dan gaan we staan.
Dat heel concrete moment in het Evangelie van vandaag komt terug bij de Communie. We hoorden het: “Hij sprak tot hen: “Waarom zijt ge ontsteld en waarom komt er twijfel op in uw hart? Kijkt naar mijn handen en voeten: Ik ben het Zelf. Betast Mij en kijkt: een geest heeft geen vlees en beenderen zoals ge ziet dat Ik heb.”
Wanneer we na de consecratie, met de woorden van de Heer over brood en beker, samen de acclamatie inzetten en zeggen of zingen: “Heer Jezus, wij verkondigen uw dood en wij belijden tot Gij wederkeert dat Gij verrezen zijt.” Dan spreken we rechtstreeks tot Christus, die tastbaar in ons midden komt. Dit is het mysterie van ons geloof. Zoals we Jezus ook persoonlijk aanspreken bij de Communie: “Heer, ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt …”
Wij vragen dat onze ogen en horen, ons hart en onze handen, dat wij naar ziel en lichaam open en ontvankelijk mogen zijn voor zijn aanwezigheid, zoals toen in die eerste weken na zijn verrijzenis, bij de apostelen. Amen.
Voorbede
Jezus Christus, verrezen van de doden, is onze voorspreker bij de Vader, bidden wij dan in geloof en vol vertrouwen.
Wij bidden voor alle mensen die de verrijzenis van Christus vieren, die luisteren naar zijn woorden en Gods grote daden in herinnering brengen, dat zij de aanwezigheid van de levende heer mogen ervaren en dat Hij hen opricht. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld, wij bidden om vrede, dat alle verborgen motieven die geweld proberen te legitimeren aan het licht komen, dat er een einde komt aan oorlogvoering, dat we behoed blijven voor militaire escalaties. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap, om een bewuster spreken over Christus, over wat God in ons leven doet en wat Hij voor ons betekent, dat we de gene voor Christus, geloof en kerk, die de huidige cultuur ons opdringt, weten te doorbreken en te overwinnen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat we thuis zo over Christus weten te spreken en zo de Christelijke dienstbaarheid in de praktijk brengen, dat we Hem als de levende in ons midden ervaren. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties