Het omgaan met lijden door Christenen: voor hen is het lijden als de dood. Je zoekt het niet op, maar als het er is, probeer je het in verbondenheid met Jezus te beleven en te dragen. Een mens die Christus kent, heeft Iemand die hem of haar nabij is in het lijden. Christus is je nabij tot in de dood. Hij gaat met je mee tot in de diepste diepte van de onderwereld en brengt je naar de overkant.
Eucharistieviering in het weekeinde van 21 en 22 april 2012, om 17.00 uur, parochie H. Augustinus, in De Goede Herder Kerk en de Willibrorduskerk te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren vanuit De Goede Herder Kerk te Wassenaar (MP3)
Preek beluisteren vanuit De Goede Herder Kerk te Wassenaar (MP3)
Preek: B2012TMP03BAUFX
Lezingen
E.L.: Handelingen 3,13-15.17-19
Ps.: Psalm 4, 2,4,7,9
T.L.: 1 Johannes 2,1-5a
All: Lucas 24,32
Ev.: Lucas 24,35-48
Homilie
“Zó spreken de Schriften over het lijden en sterven van de Messias en over zijn verrijzenis uit de doden op de derde dag, over de verkondiging onder alle volkeren, van de bekering en de vergiffenis der zonden in zijn Naam. Te beginnen met Jeruzalem moet gij van dit alles getuigen.”
Het lijden in de wereld is altijd een vraag geweest. Of dat nu het lijden van elke dag is, met de gebruikelijke tegenslagen, het intense lijden door ernstige ziekte of de dood van een dierbare, of het nu gaat om het lijden van hele volkeren met hongersnood, vervolging, oorlog, alle grote religies bieden gedachten en antwoorden.
De manieren van omgaan met het lijden varieert van geloof in ellende als straf van God, tot lijdzaamheid, waardoor je alles over je laat komen, tot acceptatie als de wil van God, waarbij God soeverein heerst over leven en dood, over ziekte en gezondheid, tot ideeën over lijden als een leerschool, als een beproeving. Allerlei stromingen komen met antwoorden en elke tijd heeft zo zijn eigen voorkeur.
Bij de Joden in de tijd van Jezus heerste vooral de gedachte dat lijden een straf van God was, of een beproeving, waardoor je je trouw aan God kon bewijzen, maar dan moest God je wel op het nippertje redden van de dood. Als je dood ging, dan was dat geen teken van Gods genade.
Vandaag op de derde zondag van Pasen horen we hoe Jezus zijn leerlingen op een nieuwe manier inwijdt in het mysterie van het lijden. “Zó spreken de Schriften over het lijden en sterven van de Messias.”
Is er een verschil in de manier waarop volgelingen van Jezus met lijden omgaan en anderen dat doen? Voor Christenen is het lijden als de dood. Je zoekt het niet op, maar als het er is, probeer je het in verbondenheid met Jezus te beleven en te dragen. Het verschil in ons omgaan met lijden en dood is onze omgang met Christus. Iemand die Christus niet kent, heeft allerlei houdingen als mogelijkheid om het lijden te dragen of niet, om het lijden zin te geven of niet. Maar iemand die Christus kent, heeft Iemand die hem of haar nabij is in het lijden, die je nabij is tot in de dood, die met je mee gaat tot in de diepste diepte van de onderwereld en die je meeneemt naar de overkant.
Het is als vaker gezegd, ons geloof is niet in de eerste plaats een systeem, niet een leer, ook niet een boek, hoe belangrijk het Evangelie of het Oude Testament ook is, ons geloof begint met een persoon, Jezus Christus.
Het valt in het Evangelie vandaag opnieuw op hoe concreet Jezus in hun midden is, zo lijfelijk, ook zijn wonden, de tekenen van zijn lijden. Wij kunnen de hemelse Jezus niet afbeelden zonder zijn wondetekenen, daarin ligt zijn overwinning.
Afgelopen woensdag heb ik geconcelebreerd in de uitvaart van oud vicaris Jan Bergen. Ik heb geprobeerd hem regelmatig, een of meer keer per week te bezoeken. Op een goed moment werd het duidelijk dat de dood eraan kwam. Aan de ene kant hing hij aan het leven, maar naarmate het lichaam steeds minder kon, ging hij ook verlangen naar het hemelse vaderhuis.
Bij hem heb ik, net als bij mijn moeder gezien, dat zo’n sterfbed lang kan duren. Dat vraagt niet alleen iets van de stervende persoon, maar ook van de kring om hem of haar heen. Zien dat iemand het zwaar heeft, dat iemand naar de hemel verlangt, maar dat de dood toch niet komt. Juist dan komen vragen op naar de zin van ons bestaan, de zin van ons leven, de zin van het lijden en het sterven.
Het was voor mij een leerschool om te zien hoe hij die laatste fase heeft doorgemaakt, en hoe trouw de mensen om hem heen zijn gebleven. Een priester leeft celibatair, maar ik heb heel wat vaders en moeders gezien die eenzamer stierven dan deze priester. Op zo’n moment wordt zichtbaar wat Jezus tegen Petrus zei, toen Petrus de opmerking maakte: “Zie wij hebben alles prijsgegeven, wat zullen we dan krijgen?”
Daarop antwoordt Jezus: (Mt. 19,29,30) Ieder die zijn huizen, broers, zusters, vader, moeder, kinderen of landerijen heeft achtergelaten omwille van mijn naam, zal het honderdvoud daarvan krijgen en deel hebben aan het eeuwig leven. Vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten.
Maar ook de eenzaamheid van lijden en dood kan in verbondenheid met Jezus beleefd worden. Hij zelf was door bijna iedereen in de steek gelaten. En je kan moeilijk zeggen dat dit zijn eigen schuld was.
We hebben Jezus nodig om de zin en de betekenis van lijden, dood en verrijzenis te verstaan. Waarschijnlijk had u graag in dat gesprek meegedaan en geluisterd hoe Jezus dan uitlegt wat er in het Oude Testament betrekking heeft op zijn lijden. Maar daarvoor zijn we hier, daarvoor hebben we de paasnacht gevierd, met de lezingen, de doortocht door de zee, de bevrijding, de verlossing. Hier vieren we zijn verbondenheid met ons, een verbondenheid die van hem uit standhoudt in alle omstandigheden. Wie het leven, het lijden en de dood met hem samen beleeft, zal ook met hem verrijzen. Amen.
Voorbede
Intenties
Bidden wij vol vertrouwen.
Bidden wij voor de Kerk. Bidden wij voor onze paus die deze week 85 is geworden en inmiddels zeven jaar paus is. Vragen wij voor hem om kracht en levensvreugde, om moed en inspiratie, om liefde voor God en de naaste, om wijsheid voor Kerk en wereld. Laat ons bidden.
Bidden we voor alle leden van onze regering, dat zij bij alle plannen en politieke compromissen het echte belang niet uit het oog verliezen, de opbouw van een rechtvaardige samenleving. Dat zij ethiek en moraal niet opofferen aan louter economisch belang. Laat ons bidden.
Bidden wij voor onze parochie H. Augustinus. Vragen wij om geloof in de verrezen Christus. Dat ons geloof aanstekelijk mag zijn naar onze omgeving. Dat ons geloof ons aanzet tot daden van naastenliefde. Dat we dit eerste waarmaken in onze eigen kleine kring. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze gemeenschap, voor gezinnen en alleenstaanden, voor dopelingen en vormelingen, voor bruidsparen en voor allen die God zoeken, vragen we om inspiratie; dat de heilige Geest onze harten vervult met geloof, hoop en liefde. Laat ons bidden.