Ga naar hoofdinhoud

De laatste weken van het kerkelijk jaar zijn begonnen. Over twee weken vieren we Christus koning. Deze zondag horen we Jezus spreken over het leven voorbij de dood. God is een God van levenden.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van Sint Jozef en De Goede Herder (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 9 en 10 november 2019, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: C2019DHJ32C

Lezingen

E.L: 2 Makkabeeën 7, 1-2. 9-14
Psalm: Ps. 17(16) 1,5-6,8b en 15
T.L: 2 Tessalonica 2, 16-3, 5
All. Vers. Apokalyps 2, 10 c
EV: Lucas 20, 27-38 of 20, 27. 34-38

Homilie

Hebt u die reclame van het Humanistisch Verbond wel eens gehoord? Het begon ongeveer een jaar of tien geleden en is dus al enigszins gedateerd, maar je hoort hem af en toe nog. Ze begonnen toen met de leus: “Gelooft u ook meer in het leven vóór de dood?”. En ook de slogan: “Zonder uw steun is het humanisme aan de goden overgeleverd”.

Deze leuzen wekten irritatie op bij gelovigen, vooral vanwege de suggestie die erdoorheen klinkt. Christenen en andere gelovigen zetten al hun kaarten op een leven na de dood, is die suggestie, daardoor leven ze niet in het hier en nu. Maar wij humanisten, wij weten beter, wij zorgen dat we hier en nu al leven.

Het is de oude suggestie dat Christenen met hun hoofd in de wolken lopen en niets doen hier op aarde. Onlangs verscheen het rapport Armoede in Nederland 2019. Kerken besteedden in 2018 40,7 miljoen euro aan binnenlandse armoedebestrijding. Reken je de uren mee die vrijwilligers vanuit kerken aan dit werk gaven, dan komt er nog eens 47,9 miljoen euro bij. In totaal gaat het om een bijdrage 88,6 miljoen euro.

Wanneer ik zie wat de zusters van Moeder Teresa week in week uit doen met hun maaltijden voor daklozen in Rotterdam en Amsterdam, dan denk ik: Dat gaat over het leven hier en nu en óók over het leven voorbij de dood, het eeuwige leven.

Voor Jezus is een mens die alleen voor zichzelf leeft, levend dood; die blijft opgesloten in zichzelf. Het perspectief van het eeuwig leven, de relatie met God, doorbreekt de beperkingen van dit aardse bestaan dat voor heel veel mensen op deze wereld bovendien niet zo aangenaam is. Waarom zou je nog rechtvaardig leven, waarom niet ‘lang leven de lol, morgen zijn we dood’?

Bij uitvaartgesprekken gaat het nooit over zo’n reclameleus, dan gaat het echt over het geloof in het leven. Wij spreken dan over leven met een kleine l en een grote L. Bij die gesprekken blijkt er bij de familie van de overledenen regelmatig twijfel te bestaan over het leven na de dood. Die twijfel loopt dan door alle generaties heen. Maar ook het geloof loopt door alle generaties heen. Op zich is dat niet zo vreemd en het is ook niet nieuw. In het Evangelie horen we dat er in de tijd van Jezus al werd getwijfeld aan de mogelijkheid van eeuwig leven. De Sadduceeën ontkenden de verrijzenis en daarmee de mogelijkheid van eeuwig leven. Daarop komt Jezus met de eenvoudige en tegelijk heel diepzinnige uitspraak: “De Heer is toch geen God van doden maar van levenden want voor Hem zijn allen levend.”

Bij de profeet Jesaja lezen we: “Zal een vrouw haar zuigeling vergeten, een liefhebbende moeder het kind van haar schoot? En zelfs als die het zouden vergeten, Ik vergeet u nooit!” (Jesaja 49, 15). Deze tekst besprak ik een keer met een dochter van een overleden moeder. Die dochter had zelf grote twijfels over het leven na de dood. Ze vond het wel belangrijk om de herinnering aan haar moeder levend te houden, want als ook de herinnering sterft, ja, dan is moeder echt gestorven, dan is ze verdwenen.

Dat beeld kom ik vaker tegen. Juist in de Kerk zorgen wij dat mensen niet vergeten worden, wij noemen de namen van onze dierbaren; gedenken is deel van ons geloofsleven. We gedenken de heiligen, de profeten. Maar we doen dat niet om ze daardoor in leven te houden, maar omdat ze leven en we hun leven in het hier en nu, in onze tijd en in ons leven willen laten doorwerken.

Dat is het verschil tussen gelovig herinneren of herinneren zonder geloof in eeuwig leven. Maar als wij op aarde het al zo belangrijk vinden dat wij onze dierbaren niet willen vergeten, dan zegt Jesaja ons dat God zijn kinderen niet kan vergeten. Alleen daardoor al leven wij eeuwig. Wij staan God eeuwig voor ogen, niets of niemand kan onze herinnering bij God doen ophouden.

Toch is die herinnering niet het eeuwige leven waar Jezus over spreekt. Bij uitvaarten hebben we vaak de lezing over het huis van de Vader. We kunnen over de hemel alleen in beeldtaal spreken. Die werkelijkheid is zo anders dan wat deze aarde, dat Jezus ook hierover alleen in gelijkenissen kan spreken.

Het wonderlijke in ons geloof in het leven na de dood is dat we daardoor juist intenser en met meer ontspannenheid leven in het aardse leven, in het leven vóór de dood. Ook dat zien we in het leven van Jezus. Hij was zo geborgen in de liefde van zijn hemelse Vader dat hij daardoor zijn leven kon geven in dienst aan zijn naasten. Hij was zo gegrepen door de liefde van de Vader dat Hij tot het uiterste kon gaan. Hij was zo zeker van zijn hemelse Vader dat hij alle laster en leugen, valse veroordeling en zelfs de kruisdood aankon.

Dat is wat we ook zien in de eerste lezing bij dat verhaal van de Makkabeeën. Deze jonge mensen hielden stand, hielden vast aan hun principes, omdat ze uitzicht hadden en durfden vertrouwen op God.

Hier vieren we Eucharistie, met het Brood van Eeuwig Leven, dat ons voedt met Gods liefde en ons in staat stelt het verschil te maken in het hier en nu en te bouwen aan een netwerk van liefde en een beschaving van liefde. Amen.

Voorbede

Wij bidden tot God die ons liefheeft en naar ons luistert.

Wij bidden voor alle gelovigen, dat zij zich niet laten opsluiten in een louter aards leven, dat zij het perspectief op de eeuwigheid niet verliezen maar standhouden bij alle twijfel in deze wereld. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor de samenleving, dat er een einde komt aan valse tegenstellingen en stemmingmakerij, dat er meer samenwerking komt tussen mensen van goede wil, herkenning en erkenning van het goede waar we gezamenlijk voor staan. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we uit durven komen voor ons geloof, dat we vertrouwen op het getuigenis van Jezus die de dood heeft overwonnen, dat we God ervaren als een God van levenden. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen; dat we de kunstmatige tegenstelling tussen geloof en wetenschap weten te overwinnen en verder kijken dan alleen het hier en nu. (Laat ons [zingend] bidden):

Intenties

Back To Top