Ga naar hoofdinhoud

Je kunt grootse tekenen zien, Gods goedheid ervaren, maar als het werkelijk tegenzit, houd je dan stand?

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Joannes de Doper (Katwijk), De Moeder Gods en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 20 en 21 februari 2016, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: C2016QDR02C

Lezingen

E.L: Genesis (Gen. 15, 5- 12. 17- 18
Psalm: 27 (26) 1, 7-8a, 8b-9abc, 13-14
T.L: Filippenzen 3, 17- 4,1 of 3, 20-4,1
All: Van uit een schitterende wolk …
EV: Lucas 9, 28b-36

Homilie

Wat voor ontberingen zijn mensen bereid te doorstaan, als ze een auto of een reis, of een paar miljoen in het vooruitzicht hebben? Survivels, vernederingen, pijn, kou, angst en het risico dat je het niet wint. Toch zijn er steeds weer mensen bereid mee te doen. Het werkt bij kinderen als ze een cadeau in het vooruitzicht krijgen, het werkt bij volwassenen op allerlei terreinen, zou het ook zo in het geestelijk leven zijn?

Deze zaterdag was ik even op het voetbalveld van Blauw-Zwart in Wassenaar, als toeschouwer bij een vriendschappelijke wedstrijd van een team van de vluchtelingen, met diaken Boris als trainer, tegen een team van Blauw-Zwart. Het regende flink, ik zag een paar asielzoekers in de dug-out staan blauwbekken van de kou. Ze stonden achter met twee één toen ik vertrok. Wat heb je over voor de sport, voor de eer, voor overwinning of verlies?

Vandaag in het Evangelie Jezus op de berg. Je kunt op veel manieren kijken naar dit gebeuren en op andere dagen heb ik wel gewezen op Petrus die niet kan kiezen en daarom drie tenten wil bouwen, terwijl God zijn nieuwe Tent in ons midden al heeft opgeslagen in zijn Zoon. Ik heb er in het verleden op gewezen dat de Vader hier zegt: “Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem.” Als zijn stem klinkt, treden Mozes en Elia naar de achtergrond, zodat er geen twijfel bestaat dat er één is naar wie we moeten luisteren en dat is de Zoon.

Maar vandaag op de tweede zondag van de veertigdagentijd wil ik op een heel klassieke uitleg wijzen. De kerkvaders schrijven dit al in de eerste eeuwen. Jezus neemt zijn leerlingen mee naar boven en toont zijn heerlijkheid, om hen voor te bereiden op zijn kruisweg en zijn sterven. Als ze zijn heerlijkheid hebben aanschouwd, zullen ze beter bestand zijn tegen de ontluistering, de twijfel, de haat, de ontgoocheling en de angst die dan komt.

Nu kun je je afvragen of het heeft geholpen. Want Petrus die hier het woord neemt, zal als het erop aankomt Jezus verloochenen. Jacobus zal vluchten en Johannes kan slechts op afstand de hele veroordeling volgen. Deze drie en al de andere apostelen zijn vol angst en trekken zich terug in de bovenkamer.

Het is duidelijk, deze drie leerlingen zien Jezus in zijn glorie, het begint tot hen door te dringen dat hier een nieuwe Mozes en een nieuwe Elia staat, ze beginnen te begrijpen dat God nu zijn definitief antwoord geeft in Hem naar wie ze moeten luisteren. Ze zullen er onderling over napraten en doordenken. Maar als het erop aankomt is die ervaring daar bovenop de berg niet genoeg om hen stand te doen houden.

Vergelijk het met de doortocht door de zee, we gaan de lezing weer horen in de paasnacht. Een indrukwekkende Mozes die namens God de zee uitéén splijt, de weg naar de overkant en de Egyptische soldaten die dood op de kust liggen. Wat wil je nog méér meemaken om te snappen dat God met je op weg is? Toch zal het volk na de doortocht al snel gaan mopperen en klagen en zeggen dat ze maar beter in Egypte hadden kunnen blijven. Je kunt grootse tekenen zien, Gods goedheid ervaren, maar als het werkelijk tegenzit, houd je dan stand?

Voor de leerlingen moet de echte ervaring nog komen. De verheerlijking op de berg is misschien eerder een voorzet dan echt een moment om hen er later doorheen te kunnen slepen, want dat lukt niet. Het is meer een voorzet, zodat ze na Jezus’ verrijzenis de bal in kunnen koppen en definitief de winnende goal maken.

Na Jezus’ verrijzenis zullen ze vertellen: “We hadden het kunnen weten, we hebben Hem meegemaakt boven op de berg, we hebben Mozes en Elia gezien en hoe ze terugtraden toen de stem van de Vader sprak, en hoe de Vader zei: “Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem.” We hebben de schittering van zijn gewaad gezien, zijn glorie die zelfs de zon overtrof. We hebben het gezien, maar we waren er nog niet aan toe. We hebben gezwegen want we wisten niet wat het betekende”.

Het is ook moeilijk om Jezus te zien, liggend in de lijkwade en dan verder te kijken en zijn stralende kleed te zien. Het is ook moeilijk om Hem met een doornenkroon op te zien en te beseffen dat hij werkelijk Koning is van het heelal. Het is heel moeilijk om hem te zien met een spotmantel om en een stok in zijn hand als scepter, en Hem toch nog te zien als de Mensenzoon aan wie alle macht gegeven is in de hemel en op aarde.

Net zo moeilijk is het om in de verschoppeling, in de vluchteling, in de oude mens, totaal ontluisterd door Alzheimer, in het gehandicapte kind in de moederschoot, in de dakloze zwerver onder de brug, in die mens die zo anders is dan wij, om in hen Christus te herkennen die aan onze deur klopt.

Na Jezus’ verrijzenis zijn hun ogen opengegaan, zoals bij Emmaüs. Ze hebben Hem herkend in de vreemdeling die met hen meeliep en uitleg gaf over het lijden. Ze zijn Jezus gaan herkennen is de kwetsbare en onaanzienlijk mensen. Zijn verrijzenis heeft hen kracht gegeven en heeft hen leren zien. Naar die verrijzenis met Pasen zijn wij op weg, opdat ook wij gaan zien. Amen.

Voorbede

Bidden wij in deze veertigdagentijd tot God die ons Kracht geeft om stand te houden in de beproevingen.

Wij bidden voor alle Christenen die in deze veertigdagentijd proberen stappen vooruit te zetten op de weg van Christus. Dat zij moed houden en de eindoverwinning van Christus voor ogen houden; dat zij definitief deel krijgen aan Jezus’ verrijzenis. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor de wereld, dat mensen niet hun ziel en zaligheid geven aan louter aardse schatten, maar dat zij verder leren kijken en hun blik richten op Christus; dat Hij hen en ons de ogen mag openen. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze parochiegemeenschap, dat we deze veertigdagentijd benutten om de barmhartigheid meer te beoefenen, dat we bereid zijn in de naaste Christus te dienen, dat we Hem gaan herkennen in de ontluistering van het gebroken bestaan. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, om een nieuwe manier van luisteren en kijken, dat we het Woord van Jezus horen en met zijn ogen gaan zien, zodat we meebouwen aan Gods Koninkrijk. (Laat ons [zingend] bidden):

Intenties

Back To Top