Komen wij iemand tegen die het moeilijk heeft, dat biedt God ons de kans iets goeds te doen.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Willibrord (Oegstgeest), H. Joannes de Doper (Katwijk) en De Goede Herder (Wassenaar), weekeinde van 25 en 26 maart 2017, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2017QDR04AAUFX
Lezingen
E.L: 1 Samuël 16, 1b, 6-7.10-13a
Psalm: Ps. 23 (22), 1-3a, 36-4, 5, 6
T.L: Efezeziërs 5, 8-14
Vers. Johannes 8, 12b
EV: Johannes 9, 1-41 of 1. 6-9. 13-17. 34- 38
Homilie
Op de eerste zondag van de veertigdagentijd volgden we Jezus naar de woestijn. De verleider dringt zich op, Jezus hoort de verleidingen aan, maar geeft er geen gehoor aan, Hij luistert naar de stem van de Vader en weerlegt de bekoringen met woorden uit de heilige Schrift.
Op de tweede zondag volgden we Jezus de berg op. Toen klonk de stem van de Vader: Luistert naar Hem. Luister naar de Zoon, mijn Zoon, de veelgeliefde.
Verleden week volgden we Jezus en kwamen met hem aan de put van Jacob. We hoorden zijn gesprek met de Samaritaanse. We ontdekten de spraakverwarring tussen Jezus en de Samaritaanse er is de gewone dorst en een geestelijke dorst. We bemerkten ook de spraakverwarring tussen Jezus en zijn leerlingen, er is een gewone honger en een geestelijke honger. Jezus komt om de spraakverwarring tussen hemel en aarde te overwinnen.
Vandaag gaat de spraakverwarring door, maar deze zondag gaat het niet over honger en dorst, maar over zien. Er is het gewone lichamelijke zien en er is een geestelijk zien. Hier kun je de vraag stellen wie er eigenlijk blind is. Hoe blind was de blindgeborene en hoe blind zijn de farizeeën?
Het begin al bij de profeet Samuël in de eerste lezing. Hij luisterde naar God, naar Gods stem. Hij luisterde goed en hij verstond Gods stem goed. Hij gaf gehoor aan Gods opdracht en gehoorzaamde. Hij ging op pad, nam de olie mee en ging naar Isaï, de Betlehemiet, om een van zijn zonen tot koning te zalven.
Maar dan merk je ineens het verschil tussen horen en zien. In de stilte kan Gods stem klinken, in gebed kun je luisteren, door Gods Woord kun je Hem verstaan. Maar dan ga je kijken en als je gaat kijken, dan komen plotseling heel andere gedachten op. Onze ogen zijn een bron van informatie, maar ze kunnen ons ook helemaal op het verkeerde been zetten. Hij dacht: Die Eliab die daar voor de Heer staat is ongetwijfeld zijn gezalfde! Maar de Heer zei tot Samuël: “Ga niet af op zijn voorkomen of zijn rijzige gestalte; hem wil Ik niet”.
Ga niet af op zijn voorkomen of zijn rijzige gestalte. Dat is wat wij mensen doen, wij gaan af op de buitenkant, zelfs de profeet Samuël laat zich erdoor leiden. Samuël moet los komen van zijn ogen en luisteren naar Gods stem. Uiteindelijk laten ze David halen. Dan zegt de Heer: “Hem moet gij zalven, hij is het”.
Zoiets gebeurt ook bij de blindgeborene. Als hij genezen is, lezen we: “Zijn buren nu en degenen die hem vroeger hadden zien bedelen, zeiden: ‘Is dat niet de man, die zat te bedelen?’ Sommigen zeiden ‘Inderdaad, hij is het’. Anderen: ‘Neen, hij lijkt alleen maar op hem’. Hijzelf zei ‘Ik ben het’.” Sommigen zeggen: “Hij lijkt alleen maar op hem”. Ze kunnen hun ogen niet geloven en sluiten zich af voor de werkelijkheid van het wonder.
Dat geldt ook voor de Farizeeën. Zij blijven gevangen in hun eigen manier om de Wet van Mozes te interpreteren en toe te passen. Ze hebben een duidelijke visie op zonden die meteen hun valkuil wordt. Ziekte is een straf van God, als een kind blindgeboren is, dan is dat een straf voor de zonden van de ouders die doorgaat in het kind. Dat is wat we de farizeeën hoorden zeggen aan het einde: “In zonden ben je geboren, zo groot als je bent, en jij wilt ons de les lezen?” Toen wierpen ze hem buiten.
Aan het begin hadden de leerlingen Jezus daar al een vraag over gesteld. “Rabbi, wie heeft gezondigd, hijzelf of zijn ouders, dat hij blind geboren werd?” Jezus antwoordde: “Noch hij, noch zijn ouders hebben gezondigd, maar de werken Gods moeten in hem openbaar worden.
Jezus ziet heel anders naar de zonde dan zijn tijdgenoten. Waarom zien zij het niet en Hij wel. Ze hadden het anders kunnen zien, want bij de profeet Ezechiël horen we al dat God niet de kinderen straft omwille van de ouders. “Hoe komt u erbij, op de toestand van Israël dit spreekwoord toe te passen: ‘De vaders hebben zure druiven gegeten en de tanden van de kinderen zijn er stroef van’? Zo waar Ik leef, spreekt God de Heer, geen Israëliet zal dit spreekwoord nog ooit mogen gebruiken (Ezechiël 18, 1-3).
God ziet het als een belediging aan zijn rechtvaardigheid dat mensen zo redeneren. Jezus kent de Vader beter dan wij. Hij geeft een heel andere uitleg. “Noch hij, noch zijn ouders hebben gezondigd, maar de werken Gods moeten in hem openbaar worden. Wij moeten de werken van Hem die Mij gezonden heeft verrichten …”
In deze blindgeborene moeten Gods weldaden zichtbaar worden en wij zijn geroepen die weldaden van God te verrichten. Komen wij iemand tegen die het moeilijk heeft, dat biedt God ons de kans iets goeds te doen. Maar steeds is er de bekoring om te zeggen: “Eigen schuld” of juist andersom, je kunt het wel, als je het maar wilt. Jezus doet ons voor wat wij moeten nadoen. Door deze genezing gaat de blindgeborene niet alleen zien met de ogen van zijn lichaam, hij komt ook tot geloof, hij ziet in Jezus de Messias. Wij mogen goed doen aan anderen en hen zo de kans bieden te gaan zien en tot geloof te komen. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die onze ogen opent en leert zien.
Wij bidden voor alle gelovigen en alle mensen van goede wil, dat zij luisteren naar Gods stem, dat zij zich door Jezus laten aanraken, dat Hij hen van hun blindheid geneest en dat wij allen God herkennen in de naaste en Gods grootheid zien in de schepping. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, dat er een bezinning mag komen op de cultuur van uiterlijkheid, dat ook de commerciële machten zich bezinnen op de glamour waarmee zij mensen verleiden, dat Gods Woord bevrijding brengt en inzicht schenkt. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap en onze parochiekernen, dat we ons steeds bezinnen op alles wat vanzelfsprekend lijkt, dat we kritisch naar onszelf kunnen kijken en onze eigen meningen kunnen relativeren, dat Jezus ons leert kijken met nieuwe ogen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat wij elkaar zien met de ogen van het hart, dat we de taal van de liefde spreken en elkaar verstaan, dat we samen op weg gaan naar het feest van de verrijzenis. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties