Dode sta op, Lazarus kom uit je graf. Jezus brengt mensen tot leven. Dat gaat echter niet vanzelf. De dood heeft vele vermommingen. Het graf is niet alleen op een begraafplaats.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de Sint Jozef (Wassenaar), H. Joannes de Doper (Katwijk) en de H. Willibrord (Oegstgeest), weekeinde 1 en 2 april van 2017, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2017QDR05AAUFX
Lezingen
E.L: Ezechiël 37, 12-14
Psalm: Ps. 130 (129, 1-2, 3-4ab, 4c-6, 7-8)
T.L: Romeinen 8, 8-11
Vers. Johannes 11, 25a, en 26
EV: Johannes 11, 1-45
Homilie
Twee weken geleden sprak ik met u over de spraakverwarring tussen Jezus en de Samaritaanse, maar ook tussen Jezus en zijn leerlingen. Jezus komt om de spraakverwarring tussen hemel en aarde te overwinnen. Ook vandaag is er nog die spraakverwarring. Jezus zegt dat Lazarus is ingeslapen, hij is dus dood. En zij denken dat hij slaapt, dan wordt hij wel weer beter.
Verleden week ging het over zien en zien. Er is het gewone lichamelijke zien en er is een geestelijk zien. Wie was er eigenlijk blind? Hoe blind was de blindgeborene en hoe blind waren de farizeeën?
Vandaag gaat het over dood en dood, er is de lichamelijke dood en de geestelijke dood. We zien het al in de eerste lezing: Zo spreekt God de Heer: “Ik ga uw graven openen; in massa’s zal Ik u uit uw graven wegvoeren en u brengen naar de grond van Israël …” Het lijkt op de verhalen van het laatste oordeel, maar het gaat niet over het laatste oordeel, het gaat over de levenden die geestelijk dood zijn. Ezechiël had een visioen van een vallei vol doodsbeenderen. Gods volk had de moed opgegeven, het geloof verloren. Het volk is in ballingschap. Jeruzalem is gevallen. Ezechiël spreekt Gods volk moed in. God zal uw graven openen. De doden zullen leven.
Hoe is dat in onze tijd? Is dat niet vergelijkbaar, de geschiedenis herhaalt zich. Een vreemde macht heeft de heerschappij genomen. De Kerk wordt kleiner, verliest alle aanzien, wordt beschuldigd en vervolgd, Christenen zijn op het ogenblik de meest vervolgde religieuze groepering.
Wij praten hier in Wassenaar over de noodzaak om een kerk te kiezen als centrale kerk. We hebben het rapport God in Nederland bestudeerd en beseffen dat de huidige maatschappij voorlopig niet verandert. De wereld, met haar kapitalisme en commercie, media en wetenschap is opnieuw een vreemde macht die gaandeweg heel de wereld in zijn greep krijgt, net als Babylon in de tijd van Ezechiël, eeuwen later de Grieken en weer later de Romeinen. We beseffen dat het een historische macht is, een die de geschiedenis bepaalt.
Is het mogelijk dat God de graven van onze tijd opent? Wat zijn die graven? Het is alles waarin mensen gevangen blijven op een manier waarop ze de band met God en de naaste verliezen. Kunnen die graven in massa’s geopend worden? Wat betekent dat mensen weer open worden voor God en de naaste? Kan dat?
Jezus krijgt het bericht dat Lazarus op sterven ligt. Dan zegt Hij iets opmerkelijks: “Deze ziekte voert niet tot de dood, maar is om Gods glorie, opdat de Zoon Gods er door verheerlijkt moge worden.” Herkent u de opmerking van verleden week van Jezus? De leerlingen vroegen over de blindgeborene: “Rabbi, wie heeft gezondigd, hijzelf of zijn ouders, dat hij blind geboren werd?” Jezus antwoordde: “Noch hij, noch zijn ouders hebben gezondigd, maar de werken Gods moeten in hem openbaar worden.”
Jezus heeft een heel andere blik op de gebeurtenissen dan wij. Bij de blindgeborenen kijkt Hij niet naar de zonden, Hij ziet een gelegenheid om goed te doen, zodat iedereen God verheerlijkt. Bij Lazarus zegt Jezus dat deze ziekte niet eindigt in de dood, maar tot Gods glorie zat strekken, waarbij ook de heerlijkheid van Jezus aan het licht komt.
Dat kunnen we snappen. Moderne organisatie-goeroes zullen zeggen: Problemen bestaan niet, er bestaan alleen kansen. Dat idee is misschien een tikje doorgeschoten, maar ze hebben het geleerd van Jezus. Ziekte en dood, blindheid en dorst, alles is aanleiding, een kans tot goed doen op zo’n manier dat we God spontaan gaan loven, danken en prijzen.
Maar je kunt ook je bedenkingen hebben. Is dat niet een wrange en bittere heerlijkheid van God? Glorie die loopt via de ellende van de mensen? De man van verleden week was van zijn geboorte af blind en pas na zoveel jaar geeft God hem licht in de ogen. Jezus laat Lazarus eerst creperen, en dan pas komt Hij hen te hulp. In die zin kan je de Judeërs wel begrijpen. Zij zeggen: “Kon Hij, die de ogen van een blinde opende, ook niet maken dat deze niet stierf?”
Toch stoort deze opmerking Jezus hevig. Hij ervaart een dubbel gevoel. Hij raakt ontroerd door de tranen van Maria, maar Hij wordt zeer toornig vanwege die houding van sommige Judeërs: “Kon Hij, die de ogen van een blinde opende, ook niet maken dat deze niet stierf?”
Jezus vraagt van ons een nederige houding naar God en acceptatie van de wereld waarin we leven. Dit is onze wereld. Wanneer we God de schuld geven dat de wereld zo in elkaar zit als hij is, dan zondigen we tegen de heilige Geest. Dan gedragen we ons als verwende kinderen die vinden dat God een Ti-Ta-Tovenaar moet zijn die alle ellende voorkomt, zodat wij in een luilekkerland kunnen leven. Bij de blindgeborene had Jezus daar al iets over gezegd: “… de werken Gods moeten in hem openbaar worden. Wij moeten de werken van Hem die Mij gezonden heeft verrichten …” Wij zijn Gods handen die goed doen.
Jezus opent het graf van Lazarus en zo wil Hij alle graven van ongeloof openen waarin zoveel mensen gevangen zijn, want Hij wil dat wij leven. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die onze ogen opent en leert zien.
Wij bidden in deze veertigdagentijd voor hen die Jezus willen navolgen, die Hem zoeken en naar zijn Woord luisteren, dat ze zich door hem laten bevrijden uit de graven van de moderne tijd en uit de graven van het verleden, dat zij zich door Hem tot leven laten wekken. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld. Dat velen het werk van Christus mogen voortzetten, zodat de wereld gaat inzien dat God nieuw leven schenkt. Wij bidden voor hen die God verwijten maken, dat zij tot nieuw inzicht komen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap en onze parochiekernen, wij vragen om bemoediging en hoop, om veerkracht en verrijzeniskracht, wij vragen dat Gods engelen ons helpen om de stenen van de moderne graven weg te rollen, opdat wij leven in geloof en liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, wij vragen Gods hulp, dat wij volwassen in het leven staan, leren omgaan met pijn en verdriet, dat we God geen verwijten maken, maar met Gods hulp het kwaad overwinnen. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties