Hoogfeest van het heilige Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus. Zoals bij elk Sacrament geldt ook hier: Christus heeft het ons gegeven, omdat wij het nodig hebben.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Jozef (Wassenaar), de H. Willibrordus (Wassenaar) en De Goede Herder (Wassenaar), weekeinde van 6 en 7 juni 2015, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren vanuit de H. Jozef te Wassenaar (MP3)
Preek beluisteren vanuit de H. Jozef te Wassenaar (MP3)
Preek: B2015SACR1BAUFX
Lezingen
E.L: Exodus 24, 3-8
Ps: 116 (115), 12-13, 15 en 16bc, 17-18
T.L: Hebreeën 9, 11-15
All: Johannes 6, 51-52
EV: Marcus 14, 12-16. 22-26
Homilie
Afgelopen donderdag is wereldwijd Sacramentsdag gevierd, ofwel met de officiële naam: Het hoogfeest van het heilige Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus. In Italie “Corpus Christi” en in Duitsland Fronleichnam genoemd.
Dit hoogfeest bestaat al sinds 1248. Het gaat terug op de visioenen van Juliana, een augustines van het klooster Mont Cornillon in Luik. Vanaf 1209 had zij mystieke ervaringen waarin Christus haar verscheen. Christus gaf haar de opdracht zich in te spannen voor de instelling van Sacramentsdag. De bisschop van Luik hechtte geloof aan haar visioenen en stelde in 1248 dit feest in zijn bisdom in.
De latere paus Urbanus IV was aartsdiaken van het bisdom Luik. Hij heeft veertien jaar later, in 1264 (op 11 augustus) opgedragen dat “Corpus Christi” in de gehele Kerk gevierd moest worden.
Dus waarom vieren we dit feest? Het lijkt een beetje op de verschijning van Maria aan Bernadette in Lourdes. Zij gaf de opdracht een kerk op die plek te bouwen. Waarom? Niet omdat Maria zo graag in de belangstelling staat, maar omdat Maria op die plek iets goeds kan betekenen voor de mensen die daar komen, met name voor de zieken.
Zo is het ook met Sacramentsdag. Jezus droeg aan deze zuster op dat er een feest moest worden ingesteld om zijn aanwezigheid in de Eucharistie te vieren. Niet omdat Jezus zo graag in het middelpunt van de belangstelling staat, maar omdat Hij daardoor iets goeds voor ons kan zijn.
In Rome heeft paus Franciscus afgelopen donderdag de monstrans door de straten van Rome gedragen. In zijn preek maakte hij de opmerking die Hij eerder maakte dat “(…)de Eucharistie niet een beloning is voor ons goeddoen, maar dat het een kracht is voor de zwakke, voor de zondaars. (…)” Hij droeg de monstrans met de grote Hostie door Rome, om Christus in die stad aanwezig te laten zijn, als een getuigenis: De Heer is in ons midden. Paus Franciscus zei met het oog op onze tijd ook dat Christus door dit Sacrament ons behoed voor bederf.
De Eucharistie, de Communie, niet als beloning voor goed gedrag, maar als een voedsel dat kracht geeft. Aanbidding van Christus bij de uitstelling in de Monstrans als een middel tegen bederf. Hoe gaat dat? Hoe werkt dat?
Christus is niet gekomen voor de gezonden maar voor de zieken, niet voor de rechtvaardigen maar voor de zondaars. Voor iemand die zich rechtvaardig voelt en tevreden is met zichzelf, kan Jezus niet veel betekenen, maar voor wie zich beperkt weet, iemand die zich bewust is van zijn of haar falen en die dat durft te erkennen, zoals in het Sacrament van de Biecht, voor zo iemand is Jezus in de Communie een krachtbron, een troost, een bemoediging, dan is Hij vergevende liefde die je aanspoort om het vol te houden en verder te gaan op zijn weg.
Moeder Teresa legde ooit uit aan een groep novicen waarom zij elke ochtend vroeg de dag begon met aanbidding: “Als ik Christus leer liefhebben en dienen, zo verborgen aanwezig in de hostie, dan kan ik Hem ook liefhebben en dienen als hij zo verborgen aanwezig is in de armste van de armen, in de verschoppelingen en stervenden op straat.”
In de Eucharistie en vooral bij de aanbidding mogen we ons meer bewust zijn van die aanwezigheid van Christus in de Hostie. Zijn verborgen aanwezigheid die Hij ons had beloofd: “Zie, Ik ben met u, alle dagen, tot aan de voleinding der wereld.” In de aanbidding eren wij Christus en naderen we tot Hem die heeft gezegd: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verkwikking schenken”. Als wij zo bij hem zijn, krijgen we opnieuw moed en kracht om ons kruis te dragen, om er voor te zijn anderen, zoals Moeder Teresa zegt: “Om Christus te herkennen, lief te hebben en te dienen in de naaste”.
Soms vraagt iemand mij wel eens of er in de kerk, bijvoorbeeld in de Mis na de Communie wat meer stilte mag heersen, juist om bewust dat moment te beleven dat Christus met ons persoonlijk verbonden is, daar in de diepte van ons hart. Vanouds is dat ook de reden dat in katholieke Kerken altijd een sfeer heerst van ingetogenheid en gebed. De godslamp vooraan is de waakvlam die ons eraan herinnert dat de Heer in ons midden is door de Communie die daar wordt bewaard.
We vieren het hoogfeest van het heilige Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus. Zoals bij elk Sacrament geldt ook hier: Christus heeft het ons gegeven, omdat wij het nodig hebben. Daarvoor willen we Hem danken op deze dag, op dit feest van zijn aanwezigheid voor ons. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die ons in Christus nabij is.
Wij bidden voor alle gelovigen die ooit hun Eerste Communie hebben gedaan, dat zij hun geloof in de Eucharistie en hun liefde voor Christus hernieuwen en kracht mogen putten uit zijn liefde voor ons. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden dat mensen overal ter wereld meer gevoel mogen krijgen voor het mysterie van Gods aanwezigheid, in de schepping, in de naaste, in de Sacramenten en in de Kerk. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie van de Heilige Augustinus en voor onze parochiekernen, dat we er in slagen de aanbidding van Christus in de Eucharistie opnieuw een plaats in ons leven te geven. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat zij zich inspannen om de zondagse Eucharistieviering samen mee te maken en op waarde te schatten omdat Christus ons dit heeft nagelaten. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties