Ga naar hoofdinhoud

Radicale navolging in radicale liefde. Dat vraagt vertrouwen dat die liefde overwint.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, op 28 maart 2013, in de kerk van de Moeder Gods (Voorschoten), om 19.00 uur en de H. Willibrord (Oegstgeest), om 21.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Eucharistieviering beluisteren vanuit de Moeder Godskerk te Voorschoten (MP3)

Preek beluisteren vanuit de Moeder Godskerk te Voorschoten (MP3)

Preek: C2013QDRWDCAUFX

Lezingen

E.L.: Exodus 12,1-8.11-14
Ps.: 116 (115), 12-13, 15-16bc, 17-18
T.L.: 1 Korintiërs 11,23-26
Vers: Johannes 13,34
Ev.: Johannes 13,1-15

Homilie

Op allerlei plaatsen in het Evangelie, hoor je Jezus zeggen: “Kom. Volg Mij!” Als Hij de Vissers roept, met Petrus in het midden: “Kom, volg Mij, ik zal u vissers van mensen maken.” Als Hij de tollenaar Levi passeert: “Kom, volg Mij.” Levi liet alles achter en volgde Hem.

Dat was radicaal. Je vissersbedrijf achter je laten, je tolhuis verlaten en niet meer naar terugkeren. De mensen in de tijd van Jezus waren net zo gehecht aan geld en goed en aan een stabiel inkomen. Zoals we nu onrust waarnemen in Griekenland en Cyprus, maar ook in eigen land, omdat de reserves worden aangetast, omdat je pensioen ineens minder zeker is en nu al minder waard is. Zo voelden de mensen het in die tijd evenzeer als ze moesten inleveren. Jezus roept leerlingen om alle aardse zekerheden los te laten en met Hem mee te gaan, alleen nog vertrouwend op Gods voorzienigheid.

Dat is radicaal, om zo Jezus te volgen. Een van de twaalf, Judas heeft het niet vol kunnen houden. Zijn gehechtheid aan de aardse zekerheid, aan een aards inkomen, voldoende geld in de portemonnee, die gehechtheid won het van zijn vertrouwen op Jezus en op de Vader.

De leerlingen volgen Jezus radicaal. Toch is wat Jezus vanavond voordoet nog veel radicaler. De eerste Lezing over het paaslam, als begin van de uittocht uit Egypte, sluit aan bij die roeping van de leerlingen. Kom, volg Mij. Als de nieuwe Mozes verzamelt Jezus het Twaalf Stammen Volk. Ze moeten met Hem meetrekken, niet naar het beloofde Land Kanaän, maar naar Gods Koninkrijk. Wie Hem volgt gaat Gods Koninkrijk binnen. Wie Hem niet volgt, blijft in dienst van de Farao, blijft in dienst van deze wereld. Wanneer Jezus begint te prediken is zijn Boodschap: “het Rijk Gods is nabij.”

Zo begon het met de radicale navolging. Maar wat we vanavond vieren is veel radicaler. Jezus zegt weer zoiets als volg Mij. Vanavond zegt Hij hoe we Hem moeten navolgen. Hij zegt het twee keer. We hoorden het eerst in de tweede lezing, zoals Paulus het rond het jaar 54, ruim twintig jaar na Jezus verrijzenis, aan de Christenen van Korinthe schreef: “Doet dit elke keer tot mijn Gedachtenis”. De Verbondsmaaltijd blijven vieren, dag in dag uit, week in week uit, jaar in jaar uit, totdat Hij wederkomt. Zo moeten we Hem navolgen. Dat krijgt concreet gestalte in onze Eucharistieviering. Vanavond herinneren we ons dat we niet samenkomen omdat wij daar behoefte aan hebben, of omdat we elkaar zo aardig vinden. Dat is allemaal goed, maar de reden dat we samenkomen is zijn opdracht, zijn uitnodiging, zijn initiatief dat doorgaat in de tijd. Dit is zeg maar het binnenkerkelijke navolgen. Die opdracht aan de apostelen is het begin van hun priesterlijke opdracht. Zo viert iedere priester vanavond het begin van ons priesterschap in de bediening van de Eucharistie.

Hoe we Hem moeten navolgen, hoorden ook in het Evangelie. Na de voetwassing zegt Jezus: “… Maar als Ik, de Heer en Leraar, uw voeten heb gewassen dan behoort ook gij elkaar de voeten te wassen. Ik heb u een voorbeeld gegeven opdat gij zoudt doen zoals Ik u gedaan heb.”

Dit is de tweede opdracht tot navolging, maar nu niet in de liturgie, niet in de Eucharistie, niet in de eredienst in de kerk, maar in de liturgie van het leven, de eredienst van de dagelijkse navolging thuis en op het werk. Johannes de Evangelist die we op Witte Donderdag lezen, heeft dit willen benadrukken. Het was niet nodig om het Laatste Avondmaal uitvoerig weer te geven. Dat vinder we al bij de drie anderen. Nee, Johannes geeft iets door wat we niet bij de anderen vinden, de voetwassing.

Zo beeldt Jezus uit, wat Hij eerder al gezegd heeft (Marcus 10,35-45): “… wie onder u groot wil worden, moet dienaar van u zijn; en wie onder u de eerste wil zijn, moet aller slaaf wezen, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen.”

Daarin is geen verschil meer tussen het algemene en het bijzondere priesterschap. Op die manier zijn wij samen één priesterlijk volk, als wij Hem zo navolgen. Dat vraagt een grote radicaliteit, want Hij laat zien wat het is om de naaste de voeten te wassen. Ook Petrus wast Hij de voeten, wetend dat hij hem driemaal zal verloochenen. Radicale navolging in radicale liefde. Dat vraagt vertrouwen dat die liefde overwint. Witte Donderdag loopt via Goede Vrijdag naar Pasen. Amen.

Voorbede

Bidden wij vol vertrouwen.

Bidden wij voor de Kerk. Bidden we voor paus Franciscus, de bisschoppen, priesters en diakens. Dat zij, ieder naar de eigen opdracht, leven in verbondenheid met Christus en de Kerk. Dat zij Christus navolgen in een geest van geloof, wijsheid, trouw en dienstbare liefde. Laat ons bidden.

Bidden we voor alle gelovigen, bijzonder zij die een eigen taak in de Kerk hebben, pastorale werkers en bestuurders, theologen en docenten, musici, andere werkers en alle vrijwilligers, dat zij zich allen verbonden weten in het ene Gezin van God. Dat zij één zijn in de radicale navolging van Christus. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze parochie H. Augustinus. Vragen wij om een geest van geloof waardoor de sacramenten vruchtbaar worden in ons dagelijks leven. Bidden wij voor de samenleving, dat we de taal spreken van hen die zoekend zijn naar God. Laat ons bidden.

Bidden we voor gezinnen, voor alleenstaanden, voor hen die een wederhelft missen, voor zieken en voor allen die om gebed hebben gevraagd. Dat Jezus’ bevrijdende weg aan allen troost en kracht biedt. Laat ons bidden.

Back To Top