Liefde is…de liefde die Hij ons heeft voorgeleefd. Het is die eenvoudige liefde waarin je niet meer bekommerd bent om jezelf, maar om hen die aan jouw zorgen zijn toevertrouwd.
Beminnen, actief liefhebben, is niet zomaar een warm gevoel, niet de hartstocht, ook niet de stemming van dit moment, het is metterdaad liefhebben dag in dag uit.
Wie wat ouder is, weet dat hij of zij leeft bij de gratie van Gods barmhartigheid. Wie in zijn hart kijkt, weet wat er in de loop der jaren gepasseerd is.
Zolang we nog niet tussen de varkens zitten en honger lijden, leven we met ons hoofd in de “cloud” en denken we dat we het met techniek wel oplossen; zonder te beseffen dat niet de techniek het probleem is, maar onze moraal.
Jezus stelt Petrus aan als herder over zijn kudde. Niet vanwege zijn menselijke of religieuze volmaaktheid, maar om vier dingen: Petrus heeft zijn Heer lief. Hij is bereid is zijn zonde te erkennen. Hij is bereid alles prijs te geven voor Christus. En hij is bereid Hem na te volgen.
Waarom kennen zoveel mensen wel het kerstverhaal, willen graag de sfeer van Kerstmis willen proeven, zelfs een kerk bezoeken, maar komen ze toch niet in beweging?
Is dat waar? Als het té goed gaat, vergeet je God dan, heb je dan genoeg aan jezelf, ga je dan zo op in deze materiële wereld dat geloof en kerk er vanzelf bij inschieten?