Diep, heel diep van binnen, als je het stil laat worden, en alle drukte even van je af valt, weet je, voel je, dat je thuis komt bij God.
Eucharistieviering 24 december 2008, 20.30 en 22.30 uur, in de parochiekerk van de H. Willibrord, de H. Jozef, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2009KERSTNACHT1B
Lezingen
E.L: Jes. 9, 1-3. 5-6
Ps.: 95, 1-3. 11-13
Rom: 2, 11-14
All: Ps. 2, 7
EV: Lc. 2, 1-14
Homilie
Kerstmis 2008. Het is goed om hier samen te zijn, hier in deze herberg waar ruimte is voor velen. Welkom, in het huis van onze gemeenschap, dit huis van God op aarde, want in het huis van de Vader mogen wij ons thuis voelen.
Dat thuisgevoel is belangrijk, midden in een wereld die onzeker is. Over de economie en andere problemen, hoeven we het niet eens te hebben. Zet de radio maar aan. Dat is onze wereld en in die wereld hebben we thuisplaatsen nodig zoals deze, die geborgenheid geeft en vertrouwdheid.
Mensen die geëmigreerd zijn vertellen wel eens over hoe belangrijk de kerk daar is; een andere taal, en toch hetzelfde geloof, een andere cultuur en toch dezelfde viering, dezelfde lezingen, dezelfde sacramenten, dezelfde Jezus, dezelfde God.
Thuiskomen bij onze hemelse Vader. Dat is iets waar de mensheid heel lang op heeft moeten wachten. En het is goed om daar met Kerstmis nog eens bij stil te staan. Onlangs kwam het bij een uitvaartgesprek weer ter sprake. Die vraag over God. Is God nu iets of is God iemand. Is God nu een onpersoonlijk kracht die werkt zonder verstand of enige bedoeling. Zo kunnen mensen er soms over denken als ze zeggen: ‘Er moet wel iets zijn.’
Mensen hebben altijd hun eigen invulling van dat ‘iets’ gehad. De Egyptenaren zagen het in de zon. De Romeinen hadden Zeus en een hele reeks ander goden. De Germanen hadden Donar en Wodan en nog meer. Allemaal eigen invullingen van dat iets. Maar hier in onze kerk is dat anders, wij hebben het hier niet meer over ‘iets’, en ook niet meer over Zeus, of Wodan of welke figuur ook?
Het heeft eindeloos lang geduurd voordat mensen begrepen dat dit soort goden niet het antwoord zijn op de diepste vragen? Wat zijn dan die diepere vragen? Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik naar toe? Wat is de zin van dit bestaan? Waarom is er lijden? Waarom gaat het goede mensen soms slecht en slechte mensen soms goed? Waarom sterven mensen zo ongelijk? Waarom bestaat er kwaad in de wereld? Die vragen leven nog steeds. Ze zijn zo diep in onze ziel gegrift dat ze elke generatie weer naar boven komen.
Het is in Israël begonnen. Mensen ontvingen een antwoord dat ze zelf niet konden verzinnen. Het kwam naar hen toe. Het was de ervaring van iemand die bij je is, overal, iemand die op afstand voor je zorgt, iemand die je ziet en die je kent. Die Iemand liet merken dat Hij om hen geeft, om mensen individueel en als gemeenschap. De vele goden worden één god. En god met een kleine letter wordt God met een hoofdletter. Heel langzaam ontdekken ze dat die Iemand, dat God antwoord geeft op de vragen die al zo lang sluimerden. Ze verzinnen geen eigen antwoorden meer, Hij geeft antwoord.
Daar in dat volk Israël is ‘iets’ veranderd in ‘Iemand’. Israël is het eerste volk dat zich thuis ging voelen bij God. Nog belangrijker dan een thuisland, was dat gevoeld dat God er overal is, dat je met Hem overal thuis kunt zijn.
Maar dan gebeurt het. Het is niet genoeg dat ‘iets’ verandert in ‘Iemand’, Die ‘Iemand’ wil zich echt laten kennen. Maar die ‘Iemand’ is onzichtbaar, ongrijpbaar, Hij is er en hij is er niet. Hij heeft geen gezicht, geen stem, geen hand, geen voet, geen oor, geen mond. Er is iemand, en die Iemand geeft antwoord, maar het antwoord is nog niet volledig.
Kerstmis. De grootste denkers hebben het hele verhaal samengevat en gezegd: ‘God is mens geworden.’ Alles wat wij hebben ervaren in het verleden is nu als mens midden onder ons. Hij heeft een gezicht en een stem, zijn handen brengen genezing, zijn voeten gaan naar hen die Hem nodig hebben. Zijn mond spreekt woorden van goedheid en vergeving. Hij geeft niet zozeer antwoord op al die menselijke vragen. Hij is het antwoord in levende lijve. Kijk maar hoe Hij is, wat Hij doet, hoe Hij leeft, hoor wat Hij zegt. Ervaar het en zie hoe goed de Heer is. God is mens geworden.
Een heel verhaal, waarom, om thuis te zijn. Wij mogen thuis komen bij Jezus. Hij is ‘God met ons’. God is liefde. En die God wordt zichtbaar, Hij krijgt een gezicht. Hij gaat onze weg, vanaf de moederschoot tot de dood. Hij gaat onze weg, met lachen en huilen. Hij wordt gevoed aan de moederborst. Hij leert lopen en kijken, luisteren en praten, werken en rusten, bidden en danken. Hij leert het maar Hij heeft het ook al van nature in zich. Een mens in evenwicht in een wereld die het evenwicht kwijt is.
Hier in de kerk hebben we verhalen, gebruiken en gewoontes, symbolen en rituelen, hier luisteren we naar woorden die God ons heeft ingefluisterd. Hier herhalen we de woorden die Jezus heeft gesproken. Hier vieren we zijn sacramenten, tekenen dat Hij nog steeds in ons midden is. En hier … en daar gaat het om … hier wil Hij opnieuw mens-worden in ons, in ons hart, hier in ons midden. En al die gebruiken en woorden, liederen en rituelen hebben dat ene doel, dat u en ik steeds méér mens worden, nog méér zoals Hij, dat wij weer op God gaan lijken.
Dat is thuiskomen hier. Diep, heel diep van binnen, als je het stil laat worden, en alle drukte even van je af valt, weet je, voel je, dat je thuis komt bij God. Jezus maakt God zichtbaar. Zijn liefde troost en beurt op. Zijn wijsheid geeft antwoord op onze vragen. Zijn voorbeeld wijst ons de weg. Dat is thuiskomen, bij God, bij elkaar en bij jezelf. Thuiskomen. Zalig Kerstfeest.
Voorbede
Bidden wij tot onze vader in de hemel.
Bidden wij voor de Kerk, wereldwijd. Voor alle mensen die vanavond Kerstmis vieren en voor alle mensen van goede wil. Vragen we dat de vreugde van de geboorte van Christus iedereen kracht mag geven om verder te gaan op de goede weg, om vol te houden in moeilijke tijden. Laat ons bidden.
Bidden we voor de wereld, voor gebieden waar geen vrede heerst, waar ziekte zijn uitgebroken, voor landen met een onbetrouwbare op zichzelf gerichte regering. Dat Kerstmis hen hoop geeft en moed. Dat zij met Gods hulp nieuwe wegen vinden. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze kerken hier in Wassenaar. Vragen we om een nieuwe spiritualiteit, een nieuw elan, nieuwe interesse in Christus en zijn Kerk, nieuwe inzet, nieuwe roepingen en nieuwe vrijwilligers. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze gezinnen, dat het Kerstfeest de onderlinge band mag versterken en verdiepen. Dat deze dagen ook een echte ontmoeting mag zijn met God en elkaar. Dat het de huwelijksrelaties mag versterken omdat Gods liefde, mens geworden is. Laat ons bidden.