Veertigdagentijd jaar A

Op deze vijfde zondag worden we geconfronteerd met dood en leven. Christus is de verrijzenis en het Leven. 

Het is zondag Laetare. Het licht van Pasen begint al te schijnen. Dat witte licht maakt het paars van de veertigdagentijd wat lichter, want alles wordt helder in het Licht van Christus.

Vandaag mogen we naderen tot de Bron. Zoals de Samaritaanse vrouw de bron van levend water leert kennen, zo gaan wij naar de Eucharistie om onze diepste dorst te lessen.

Vandaag komt God de Vader aan het woord. Wat zegt God tegen ons over Jezus? Waar roept Hij ons toe op?

Ik ben drie keer aan mijn preek voor deze viering begonnen. Steeds wilde ik er een soort terugblik van maken over 15 jaar pastoor zijn. Maar steeds kwam ik terug bij de lezingen. Tenslotte heb ik daaraan toegegeven, de Heilige Geest bepaalt tenslotte.

We maken met Jezus de veertigdagentocht mee. Met zijn hulp krijgen we zicht op de bekoringen en verleidingen van dit leven en deze tijd. Met zijn beproeving in de woestijn houdt Hij ons een spiegel voor. 

Met Aswoensdag begint de Veertigdagentijd. Het askruisje dat we vandaag ontvangen is daarvan een uiterlijk teken. In de Eucharistie ontmoeten we Hem die we willen navolgen om in de Veertigdagentijd zelf meer te worden zoals Hij.

Het wonder van de Eucharistie is niet alleen dat we door Brood en Wijn deel krijgen aan zijn Lichaam en zijn Bloed; het is ook dat Hij alles wat wij Hem aanbieden opneemt in zijn gave aan God de Vader. Zo krijgt dit alles een definitieve plaats in Gods Koninkrijk en in Gods plan met Kerk en wereld