Gezin en Kerk

Eerste Heilige Communie

In deze viering ontvangen de communicanten hun eerste H. Communie. Ze hebben zich hier intensief op voorbereid.
De Communie, de Eucharistie, zijn ons door Jezus gegeven bij het Laatste Avondmaal:
“Het is avond. Jezus zit met zijn twaalf leerlingen aan tafel. Het is het zijn laatste maaltijd voordat Hij sterft aan het kruis. Tijdens de maaltijd neemt Jezus een brood spreekt de zegenbede uit, breekt het, geeft het aan zijn leerlingen en zegt: ‘Neem en eet, dit is mijn Lichaam; het wordt voor jullie gegeven. Blijf dit doen om Mij te gedenken.’ Ook neemt Hij een beker, spreekt het dankgebed uit en geeft hun die met de woorden: ‘Drink er allen uit, want dit is mijn Bloed van het Nieuwe Verbond; hij wordt voor jullie leeggegoten.”
Hagenpreken.nl op basis van Lucas 22,14-21 en Matteüs 26,20-30

Over het brood en de wijn zegt Jezus: “Dit is mijn Lichaam, dit is mijn Bloed” of anders gezegd “dit ben Ik”. Het is Jezus zelf die het ons zegt. Het gaat niet om iets, het gaat om Hem, om Jezus en ons. Hij is er, zo echt, als Lichaam en Bloed, als Brood en Wijn. Voor mijn ogen, voor mijn smaak en voor mijn lichaam blijft het brood, maar voor mijn hart en mijn ziel is het Jezus Zelf met zijn Lichaam en Bloed.

Te Communie gaan betekent dat we Jezus echt ontmoeten. We kunnen Jezus ook op andere manieren ontmoeten, bijvoorbeeld als we bidden of als we iemand helpen. Deze ontmoetingen met Jezus zijn allemaal even belangrijk, maar er is wel een verschil. In de Communie krijg je wat Jezus ons zelf geeft; we noemen dat het Allerheiligste; er zit niks tussen Jezus en jou, je komt direct bij Jezus. Bij het ontmoeten van Jezus in mensen gaat het via een omweggetje, die andere persoon zit er tussen. Bij bidden ben ik het die bid. Bij de communie is het Jezus die naar mij toe komt. Te Communie gaan is fijn; je ontmoet Jezus, Hij is in jou en jij bent in Hem, en dat maakt je blij en geeft je vrede; een stukje hemel op aarde.

Maar er gebeurt meer. Als je te Communie gaat, helpt je dat te veranderen. Net als het brood verandert in het lichaam van Jezus kan ook jij steeds meer veranderen en worden als Jezus. Je kan steeds meer op hem gaan lijken; je kan groeien in zijn Liefde zodat je andere mensen meer liefde kan geven. Door de Communie weten we ook steeds beter dat we als gelovigen bij elkaar horen als Lichaam van Christus.

Voor de zondagen dat er geen kinderwoorddienst is, heeft Gezinskerk Wassenaar een Mis-etui samengesteld die de kinderen mee krijgen de bank in. De Mis-etuis worden ook gezegend opdat ze de kinderen tot hulp mogen zijn om de Mis mee te vieren en zo dichter bij Jezus te zijn.

Wat is het Mis-etui?

Het is een A4 etui met de volgende inhoud:
• Het boekje ‘Ik vier de Mis mee ‘van Adveniat.
• Het Evangelieblaadje de Goede Herder:Hierin staat het Evangelie van de zondag, een heilige, een puzzeltje etc. Deze wordt op verzoek gratis toegestuurd door goede.herder@skynet.be.
• Een gelamineerd vel met welkomstwoord en gebedje van de pastoor en op de achterkant de ‘gebruiksaanwijzing’ van het Mis-etui.
• Potloden, puntenslijper en een pen.
• Een kaarsje om na de Mis samen met ouders in de Mariakapel op te steken.
• Een zakje met een onbreekbaar Maria beeldje (om een beetje mee te spelen en naar te kijken).

Welkomstwoord en gebedje van de pastoor

Beste kinderen,

Welkom in de kerk. Jezus vindt het fijn dat je er bent!
Deze Mis-etui is om je te helpen de Mis mee te vieren.
Op de achterkant lees je hoe je de etui kan gebruiken.
Voordat de Mis begint kan je dit gebedje bidden (je kan daarbij knielen):

Goede Jezus,
alle mensen komen hier om te bidden en bij U te zijn.
U nodigt ook de kinderen uit om naar de kerk te komen en mee te doen. Wilt U mij hierbij helpen.
Amen.

Pastoor Michel

Gebruiksaanwijzing

Hoe gebruik ik deze Mis-etui?

• Met het boekje ‘Ik vier de Mis mee’, kan je meelezen wat er in de Mis gebeurd. We noemen zo’n boekje een Missaal. Dit Missaal is speciaal voor kinderen.

• Het Evangelieblaadje de Goede Herder kan je gebruiken in de Dienst van het Woord (bij de lezingen en de preek). Je kan dan kleuren, lezen en het raadsel doen. Deze mag mee naar huis.

• Bij de Dienst van de Tafel (Eucharistie) is het fijn als je probeert om mee te doen. Snap je niet alles? Dat is helemaal niet erg. Ook als je niet alles begrijpt, kan je toch dicht bij Jezus zijn, Hem bedanken en laten merken dat je van Hem houdt (Eucharistie betekent bedanken). Langzamerhand ga je meer begrijpen. Het is net als bij het leren op school.

• Als we straks het Onze Vader bidden, probeer dan om duidelijk en hardop mee te bidden. De tekst staat in het Missaal, maar misschien ken je de tekst al.

• Het kaarsje is om na de Mis samen met je ouders in de Mariakapel op te steken. Je kan Maria bedanken. Je kan ook voor iemand anders. Bijvoorbeeld voor iemand die ziek of verdrietig is, of voor iemand die jarig is. Je kan ook voor jezelf bidden, bijvoorbeeld als iets moeilijk is. Bij het opsteken van het kaarsje kan je een Weesgegroet bidden. Je kan in het boek in de kapel opschrijven waar je voor bidt (dat heet een ‘intentie’). De hele Kerk bidt volgende week zondag voor alle intenties. Dat doen we vandaag ook, luister straks maar bij de voorbedes, dan hoor je op het einde dat we bidden “voor alle intenties die opgeschreven staan in het boek in de Mariakapel”.

• Het Evangelieblaadje de Goede Herder mag mee naar huis, maar het etui met de rest blijft in de Kerk.

Zie voor gebedskaart:

PDF downloaden

Goede Vader in de hemel,
In de paasnacht is nieuw licht ontstoken,
want Jezus heeft de dood overwonnen.
Het Licht van Christus verdrijft
de duisternis van het kwaad.
Door het geloof van Pasen weten wij
dat wij eeuwig mogen leven bij U.
Wij vragen U dat dit licht van Pasen
in ons leven en in ons huis blijft schijnen;
dat uw Licht in onze gezinnen liefde en warmte,
troost en blijdschap, geduld en wijsheid,
vreugde en hoop doet toenemen.
Dan zullen wij samen steeds meer uw
kinderen zijn en zal het ons beter lukken
Jezus uw Zoon na te volgen.
Amen

Deze aandachtstafel is gemaakt op een dienblad met mos. De grot is een bloempotje op zijn kant. Je kan hem gebruiken thuis of in de kerk. Deze tekst kan er bij worden gelegd.

Aandachtstafel Veertigdagentijd, goede week en Pasen

Wat zie je op de aandachtstafel?

Een pad:
Dit pad staat symbool voor de Veertigdagentijd. We gaan op weg naar het grote feest van Pasen. We mogen:

– Vasten: Extra ruimte maken voor God door te minderen in dingen die niet zo belangrijk zijn
– Bidden: Extra tijd bij God zijn, thuis en in de kerk, om te weten wat Hij van ons vraagt.
– Naastenliefde geven: Extra tijd en geld besteden aan de naaste, aan andere mensen

Je ziet een pot met kiezels, als je deze week wat extra dingen hebt gedaan voor de Veertigdagentijd mag je daarvoor kiezels op het pad leggen.

Een berg met drie kruizen
Dit staat symbool voor goede vrijdag: het lijden en sterven van Jezus aan het kruis.

De grot met de steen
Dit is het graf van Jezus. Tot goede vrijdag is het graf open.
Op goede vrijdag wordt Jezus begraven en rollen we de steen ervoor, het graf gaat drie dagen dicht. We wachten in stilte totdat Jezus op staat uit de dood.

De opgevouwen doek in de grot (pas te zien vanaf Pasen)
Op Pasen gaat het graf open: Jezus leeft! We zien het aan de doek die netjes is opgevouwen.

Het gekleurde lintje aan het kruis
Hier zien we de liturgische kleur (= de kleur van de kerk).

In de Veertigdagentijd
Een paars lintje

In de goede week
Palmzondag (intocht van Jezus in Jeruzalem) het rode lintje.
Witte Donderdag (Laatste avondmaal) het witte lintje.
Goede vrijdag (Jezus sterft aan het kruis) het rode lintje.

Op Pasen
Het is Pasen! Het lintje is wit. Pasen is het feest waarin we vieren dat Jezus is opgestaan uit de dood:
Hij leeft! De kleur in de kerk blijft wit de hele Paastijd; dus tot het feest van Pinksteren (4 juni, kleur rood).

Gezinskerk Wassenaar, februari 2018.

Dit is een potje met graszaad en een zelfgemaakt kruisje met een rood lintje, wit lintje of paars lintje: om thuis te maken of in de kinderwoorddienst. Hieronder de ‘gebruiksaanwijzing’.

Veertigdagentijd knustelwerk groeien

Veertig dagen groeien…

De Veertigdagentijd helpt ons om extra te groeien als kind van God. In de Kerk noemen we het een ‘sterke’ tijd; een gunstige tijd. We gaan op weg naar het grote feest van Pasen. We mogen:

– Vasten: Extra ruimte maken voor God door te minderen in dingen die niet zo belangrijk zijn
– Bidden: Extra tijd bij God zijn, thuis en in de kerk, om te weten wat Hij van ons vraagt.
– Naastenliefde geven: Extra tijd en geld besteden aan de naaste, aan andere mensen

Door dit plantje kan je er steeds aan denken om extra te oefenen om het goede te doen. Houd de aarde elke dag vochtig (maar niet nat) en zo groeit het gras. Het staat symbool voor jouw eigen groei als kind van God in deze tijd.

Zorg verder voor de juiste liturgische kleur van het lintje. Het lintje voor de Veertigdagentijd is paars. Hieronder kan je lezen hoe het zit met de andere kleuren lintjes.

Welke kleur lintje?

In de goede week
Palmzondag (intocht van Jezus in Jeruzalem) het rode lintje.
Witte Donderdag (Laatste avondmaal) het witte lintje.
Goede vrijdag (Jezus sterft aan het kruis) het rode lintje.

Op Pasen
Het is Pasen! Nu mag het witte lintje erop. Pasen is het feest waarin we vieren dat Jezus is opgestaan uit de dood: Hij leeft! Steek met Pasen ook maar wat bloemen rondom het kruis: het is het grootste feest dat we hebben en dat mogen we laten zien! Zalig Pasen! Het witte lintje mag de hele Paastijd erop blijven; dus tot het feest van Pinksteren (4 juni, kleur rood).

Gezinskerk Wassenaar, februari 2018.

Als je een kindje verwacht is het heel mooi om aan een priesters of diaken te vragen om een speciale zegen te vragen. Zo wijden we het nieuwe leven, een nieuwe mens vanaf het prille begin toe aan God. De zegen is bestemd voor moeder, kind en vader. Zo wordt het gezin ook meer uitdrukking van de drie-ene liefde die God is.

Op deze foto zegent Paus Franciscus het komende kindje van prins Jaime en prinses Viktória.

Pastoor Michel Hagen/ MdM

Praten jullie thuis wel eens over het geloof en God? Pastoor Hagen schreef ooit in een column dat er weinig over geloof en geloven wordt gesproken. Hij wijst op het belang om dit wel te doen, want -zo schrijft hij- hoe kan mijn geest worden gevoed, hoe kan mijn religieuze geest zich ontwikkelen? Hoe kan mijn verstand scherp blijven op dit terrein als ik geen woorden heb? Ik denk dat dit heel waar is en dat het voor jong en oud goed is om samen over ons geloof te praten en het onder woorden te brengen. Aan het begin van het Heilig Jaar van Barmhartigheid zou zo’n gesprek kunnen gaan over wat dat nu is ‘barmhartigheid’. De barmhartigheid van God naar ons: Wat is dat? Hoe ervaren wij dit? En wij mensen hoe kunnen wij barmhartig zijn naar elkaar? Schrijf bij zo’n gesprek eens samen op wat er op komt als we nadenken over ‘barmhartigheid’. Neem het Woord van Jezus er eens bij, bijv. Mt 25,31-46. Wat kunnen we doen? Wat doen we al? Het lijkt soms wat hoog gegrepen om hier met jongere kinderen over te praten, maar vaak valt dit reuze mee. Ze begrijpen dingen op hun eigen manier en zo leren wij ook van hen.

MdM Januari 2016. Verschenen in Parochieblad de Augustinus 1(2016).

Inleiding Gezinsdag IHGO beluisteren (MP3)

De kwaliteit van de opname is matig, maar voor wie wil kan zo toch mijn inleiding over geloof en gezin beluisteren.

Pastoor Michel Hagen

Toelichting:

De inleiding is gehouden op de jaarlijkse gezinsdag van het Instituut voor Huwelijk, Gezin en Opvoeding op zondag 4 oktober 2015 in Vught, dit was tevens de dag dat in Rome de Gezins­synode startte. Het thema van de dag was: Geloof, Carrière, Gezin.

Het gezin, de natuur­lijke om­ge­ving waar­in kin­de­ren op­groeien, staat niet alleen volop in de belang­stel­ling maar ook onder druk. Zeker binnen de katho­lieke Kerk is veel te doen over het gezin, over de uit­da­gingen waar het voor staat en hoe de Kerk gezinnen hierin kan onder­steunen. Veel gezinnen immers raken op hun zoek­tocht door het leven bescha­digd of gebroken. Paus Franciscus acht de aan­dacht voor het gezin van groot belang: in oktober vindt op zijn initia­tief een grote kerk­ver­gadering (synode) plaats over het gezin met als thema ‘De roeping en de missie van het gezin in de Kerk en in de wereld van vandaag’.

Waar leg je je prioriteiten? Hoe ga je om met de prestatie­druk? Wat betekent dit voor jullie als echtgenoten en, misschien wel de grote vraag voor velen, hoe vind je je balans als man, als vrouw, als gezin, tussen al deze aspecten?

Kom Heilige Geest;
Zet onze harten in vuur en vlam.
Laat de liefde stromen in ons hart.

Kom Heilige Geest;
Waai over onze wereld
naar alle harten
om ze aan te wakkeren tot het goede.

Amen.

In de drukte van het gezin dagelijks je blik op Jezus richten… hoe doe je dat? Er zijn verschillende manieren natuurlijk, maar dit is een goed hulpmiddel: de gratis app ‘Evangelizo’ of de bijbehorende website: http://dagelijksevangelie.org. Hierop kan je het Evangelie van de dag lezen en zelfs ook de andere daglezingen. Door de site of de app op je mobiele telefoon, computer of iPad te zetten is het nog maar een kleine moeite om elke dag het Evangelie te lezen. Ik merk dat dit helpt, zelfs als ik het doe op een verloren momentje. Het haalt je even weg uit de wereld en het geeft wat kost om gaande de dag op te kauwen. De lat kan natuurlijk ook hoger door een vast dagelijks stil moment in te lassen. Mij helpt het om het wat meer laagdrempelig te houden. Hoe dan ook deze app en website zijn een aanraders. Je vindt er ook gebeden en informatie over heiligen.

MdM

De meeste moeders die hun kinderen borstvoeding geven kennen het wel het dilemma van voeden in het openbaar. Hoewel het bloot ons in de publieke ruimte tegenwoordig van alle kanten toeschreeuwt, is het geven van borstvoeding dikwijls niet zo gewoon. Ook het naar de kerk gaan kan hoofdbrekens veroorzaken. Bij jou misschien ook? Je wilt wel graag (ontspannen) gaan, en als het even kan er ook de hele Mis bij blijven. Voor je kindje zijn het bovendien de eerste stappen om zich daar thuis te gaan voelen. Tegelijk is de kans dat je kindje tijdens de Mis een keer wil drinken redelijk groot. Misschien voed je op verzoek of sluit het voedingsschema niet naadloos aan op de Mistijden. Wat doe je dan? Helemaal niet gaan? De crèche of een zaaltje induiken? Of…voeden in de kerk? Paus Franciscus gaf onlangs in de Sixtijnse kapel als onomwonden antwoord en aanmoediging: “Aarzel niet om je kind de borst te geven als het daarom vraagt, ook in de Kerk”. Wat goed dat de Paus zich daar zo duidelijk over uitspreekt. Zo is er weer een hobbel weg om met je jonge kind naar de Mis te komen en die helemaal mee te maken. Het hoeft ook niet op de voorste rij, een plekje zoeken achterin kan ook met een doek of sjaal voor wat geborgenheid en discretie. Als het toch wat ongemakkelijk blijft voelen, kunnen we steun vragen aan Maria. Zij heeft haar zoon Jezus ongetwijfeld lang gevoed. Er zijn ook voorstellingen van Maria (ook in kerken!) waarop ze wordt afgebeeld terwijl ze Jezus vasthoudt en de borst geeft (‘Maria lactans’).

MdM

Ken je dat? Je neemt je baby, dreumes of peuter mee naar de Mis, maar relaxt is het niet. Je kind zit niet stil en het maakt geluid: Het praat en het doet mee met de Mis, maar dan wel met de priester. Het kind zingt, maar op zijn of haar moment. Je ontdekt dat er een keur van onvermoede bronnen van geluid bestaan; het boekje om in te laten lezen, valt keihard op de grond (en nog eens, en nog eens). En dan is er natuurlijk nog de huilbui: luid en duidelijk en niet te stuiten. Hoofden draaien zich om; soms met een bemoedigende lach, maar soms ook met verstoorde blikken. Tegelijk merk je ook dat het goed is als het kind van heel jongs af aan mee gaat. Hij of zij hoort erbij en vindt het fijn in de kerk, maar moet nog wel leren om zich aan te passen. Net zoals dat kinderen zoveel dingen nog moeten leren en oefenen. Het is goed als ze daarvoor de ruimte krijgen. Voor alle ouders die dit soort stress ervaren had Paus Franciscus recent een bemoedigend woord. Tijdens de avondmis in de parochie van San Giuseppe all’Aurelio in Rome op 14 december jl., zei de Paus dat de tranen van kinderen “de beste preek” zijn. Hij zei: “Kinderen huilen, ze zijn luidruchtig en ze stoppen niet met bewegen, maar wat mij echt irriteert is als een kind in de kerk huilt en iemand zegt dat het weg moet. Gods stem is in de tranen van een kind: zij moeten nooit gemaand worden de kerk te verlaten.”

MdM