Laten we blij zijn met ons geloof, een gezonde blijheid en dankbaarheid uitdragen. Moge die blijdschap teken zijn van echt geloof.
Eucharistieviering in de parochiekerk van de H. Bartholomeus te Poeldijk, weekeinde van 12 en 13 juni 1999, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A1999DHJ11A
Lezingen
EL: Ex. 19, 2-6a. 14b-16a
EV: Mt. 9,36 – 10,8
Homilie
Een poosje geleden was ik op een ontmoetingsdag met een jonge vrouw in gesprek. Ze had het afgelopen jaar een hele sterke ontwikkeling in het geloof doorgemaakt. “En nu”, zei ze, “nu had ze zo’n gek gevoel. Zo’n vraag die in haar hoofd bleef hangen: “waarom zij wel en haar vriendinnen niet?” Ze was heel gelukkig met dat terugvinden van het geloof, alles ging meer betekenen, ze ging anders met haar ouders om en ze was veel bewuster met allerlei dingen bezig. Maar toch die vraag: “Waarom ik wel, en die anderen niet?”
Die vraag kan je natuurlijk vaker stellen; een jongen en een meisje krijgen verkering en vragen zich af: “waarom houdt die ander nu speciaal van mij?” Of je solliciteert met dertig andere kandidaten naar een nieuwe baan en jij wordt aangenomen. Waarom jij wel en zij niet?
Je kunt dat gevoel ook in de Kerk tegenkomen. Mensen zijn soms heel blij dat ze gelovig en Katholiek zijn. Maar niet altijd; je komt heel verschillende reacties tegen.
Sommigen zeggen: “Ach het is toeval, ik ben nu eenmaal uit katholieke ouders geboren, als mijn ouders in India hadden gewoond was ik nu waarschijnlijk Hindoe geweest”. Maar als ik hen vraag of zij blij zijn dat ze Katholiek zijn, dan zijn ze dat toch meestal wel. “Ik doe er wel niet veel meer aan, maar ik ben toch liever Katholiek dan iets anders”.
Een andere reactie is de reactie van iemand die zegt: “Ik ben heel bewust met mijn geloof bezig, maar dat doe ik niet in de kerk. Er is maar één God en zolang al die kerken ruzie maken, ga ik niet naar de kerk. Ik schaam me er soms voor dat ik katholiek ben, als die theologen weer rollebollend over straat gaan over een of ander geloofspunt”.
Daartussendoor zitten nog meer meningen en gelukkig ook mensen die gewoon blij zijn omdat ze Katholiek zijn. Een probleem wil ik er nog wel bij noemen. Veel mensen hebben een hekel aan te koop lopen met je geloof. Dan lijkt het erop dat jij denkt dat jouw geloof beter is. Daar ligt een grote gevoeligheid. Daar zit dus ook een spanning. Je bent blij met je geloof, maar je wilt die ander in zijn of haar waarde laten, jouw geloof niet opdringen, niet bij voorbaat roepen dat jouw geloof het beste, het enige echte en ware is.
Dat is echt een spanning. Als jij diep in je hart gelooft, als het geloof je leven verrijkt, de samenkomst in de kerk, de sacramenten, de liturgie, het gebed en de zang. Als dat je leven verrijkt zou je dat aan anderen willen meedelen. Maar ……., je doet het toch maar niet want het kan lijken dat jij die ander niet respecteert.
Is dat nu een probleem of niet. Een verliefd meisje, als ze helemaal in de wolken is, schept op over haar vriend, “daarin is hij zo goed”, of “daarin is hij zo aardig”. Een jongen die van de muziek van Bløf houdt zal zeggen dat is de beste band van de wereld.
Maar in ons geloof zijn we veel terughoudender. Komt dat misschien omdat er vanwege het geloof zoveel ruzies zijn gemaakt tot en met oorlogen toe? Vandaag hoorden we over Israël. God zegt: “Ik heb jou uitgekozen”. Israël vraagt zich misschien af “waarom ik”? Niet omdat je groot bent, of intelligent, of omdat je zo braaf bent of wat dan ook. Waarom dan wel?
Het Evangelie geeft duidelijkheid. De eerste regel spreekt er al over. Jezus zag de menigte, Jezus zag Israël, zag de Kerk, zag ons; en Jezus kreeg medelijden. Dat is de reden waarom God zich over ons ontfermt, ons naar Zich toetrekt, ons uitkiest om bij Hem te horen. God heeft medelijden met ons.
Wij zijn een koninklijk priesterschap en een heilig volk. Niet omdat wij zo goed zijn, omdat wij het hebben verdiend. Jezus heeft niet jarenlang gezocht en eindelijk toen vond Hij er een die Hij geschikt achtte om priester te worden. Ik denk eerder dat Hij wilde laten zien dat Hij met iedereen kan werken, en toen riep Hij mij.
Zo ging het ook met de apostelen. Dat was niet het neusje van de zalm, het puik van de elite, toptalent voor headhunters. Onder de twaalf zat een verrader, de leider van de groep verloochende zijn Heer, en slechts één bleef bij Hem onder het kruis, waarschijnlijk was hij zo jong dat de soldaten hem zijn gang lieten gaan. Al de anderen waren gevlucht. Jezus heeft geen Kerk gesticht van volmaakten. Hij heeft zondaars geroepen, omdat Hij medelijden met ons heeft. En Hij toont zijn liefde, zijn goedheid en zijn macht, als Hij van zondaars gaandeweg heiligen maakt. In Gods Koninkrijk maakt ieder een kans. Niet allemaal voor hetzelfde werk. Niet allemaal dezelfde roeping en niet voor dezelfde taak. Maar allemaal even koninklijk en even priesterlijk in het leven van alledag.
Vrouwen hebben een andere roeping dan mannen en mannen andere roepingen dan vrouwen. Maar beiden moeten beeld zijn van Gods liefde. Iemand met bijzondere talenten zal op een andere plaats worden gesteld dan een ander. Maar iedereen, groot of klein, ziek of gezond, arm of rijk wordt geroepen om te dienen, zonder eigen voorkeur of aanzien des persoons. Ja, wie meer krijgt kan meer geven.
Weet u, ik ben blij met mijn roeping; dat Jezus mij heeft gekozen om priester te zijn. Ik voel het als een uitverkiezing, maar ik voel ook de verantwoordelijkheid en de taak die daaraan vastzit. Voor mij bestaat er geen betere kerk dan die waarin ik leef en werk. En dat zal ik van tijd tot tijd ook uitdragen. Nooit om een ander de les te lezen, maar wat is er nu mooier dan dat een ander datzelfde geluk zou vinden. Dan is er weer iemand gelukkig op deze wereld.
Tot slot nog dit. Er is een priestertekort, maar dat gaat vanzelf over ……, onder één voorwaarde. Dat u, dat wij, blij zijn met ons geloof en we dat met een gezonde blijheid en dankbaarheid uitdragen. Zonder een zweem van protserigheid of triomfantelijkheid, zonder hooghartige betweterigheid, maar gewoon blij. Zo blij als die jongen en dat meisje met hun verkering. Zo blij als de sollicitant is dat Hij werd gekozen. Zo blij als de apostelen met hun uitverkiezing. Moge die blijdschap teken zijn van echt geloof. En mogen er zo weer nieuwe roepingen komen. Amen.