Ga naar hoofdinhoud

Waarom zagen ze toen heel gemakkelijk engelen en zien we die nu niet meer, of misschien een op de honderd?

Eucharistieviering in de parochie van de H. Bartholomeus te Poeldijk, 24 en 25 december 2001, 21.30 en 8.45 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: A2002KERSTNACHT1A/KERSTDAG1AGEZIN

Lezing

Ev: Luc. 2, 1-14

Homilie

In de Studio, de radio en TV gids van de KRO, vind je deze keer een heleboel artikelen over engelen. Allerlei verhalen. Er is ook een verhaal van een dokter bij die aan zijn patiënten vroeg of ze wel eens een engel gezien hadden, of door een engel geholpen waren.

Dan wordt het interessant. Een op de honderd patiënten heeft een engel gezien. Sommigen zelfs in levende lijve. Helaas, ik heb nooit een engel gezien, behalve dan mensen die me hielpen, en zo wat op een engel leken.

Het kerstverhaal. Een engel spreekt in een droom tot Jozef. Engelen verschijnen aan de herders, een menigte engelen komen plotseling te voorschijn.

Waarom zagen ze toen heel gemakkelijk engelen en zien we die nu niet meer, of misschien een op de honderd?

Zien wij nog wel eens engelen, behalve in de kerststal of in de boom?

Ik zal iets over mijzelf vertellen. Ik heb nooit een engel gezien, maar ik ben wel gevoelig geworden voor Gods leiding, of God me iets wil zeggen. En of Hij dat nu doet door een engel, of door de heilige Geest Zelf, dat maakt mij niet zoveel uit.

Vroeger luisterde ik nooit zo naar mijn intuïtie. Dan gebeurde het als ik nachtdienst had, dat ik na twee nachten merkte dat mijn benzine opraakte, omdat in de nacht geen pomp open was kwam ik in de problemen. Op een goed moment ging ik beter naar mijn intuïtie luisteren, zo’n zacht stemmetje van binnen. Maar dat zachte stemmetje kwam op hele gekke momenten, als mijn tank nog half vol was. Als ik dan niet luisterde kwam ik later toch in de problemen. Hoe onlogisch het eerst ook leek. Daardoor ontdekte ik dat het niet zoiets als intuïtie was, niet iets wat je uit jezelf hebt, maar dat het iemand was die me zo’n gedachte gaf. Iemand die verder in de tijd kon kijken, verder dan ik. Het kostte me veel moeite om naar die zachte gedachten te luisteren, want ik wilde graag mijn eigen verstand en gewoonte en ideeën volgen.

Nu ik daar een beetje in gegroeid ben, ga ik ook die verhalen over engelen beter verstaan en ook het verhaal over dat kind in de kribbe.

Er is er één die altijd heeft gedaan wat die stem in zijn hart Hem leerde. Die ook altijd de goede stem volgde, Die de stem van God herkende.

Het is Kerstmis. Er is tweeduizend jaar geleden een kind geboren, die beter dan wie ook die stem van God de Vader verstond en deed wat Hij vroeg, omdat hij zijn Zoon was.

Hoe zou het zijn, als wij dat ook zouden kunnen? Maar waarom kunnen wij het niet? Zou het zijn, omdat we teveel zelf willen, teveel onze eigen gedachten volgen? Zijn we misschien daarom vanavond hier bij elkaar, om van de herders in het veld te leren hoe je naar je engel kunt luisteren. Om van Maria en Jozef te leren dat je altijd Gods wil kunt volgen en dat je op hem mag vertrouwen? Dat we van Jezus leren om heel klein te worden, heel kwetsbaar, heel eenvoudig.

Het is Kerstmis. De huizen zijn feestelijk verlicht. De lekkere dingen staan klaar. De visite is afgesproken. Maar eerst zijn we hier. We willen Jezus welkom heten, elk jaar opnieuw. We willen het verhaal horen hoe Hij als een kind geboren is. We willen weer nadenken over hoe het allemaal begonnen is. Ik bid voor u en met u. Dat we ons het komende jaar weer meer in zijn leven verdiepen. Beter leren luisteren zoals Hij en dat we zelf gaan doen zoals Hij heeft voorgedaan. Amen. Zalig Kerstfeest.

Back To Top