Ga naar hoofdinhoud

De lifestyle van Johannes de Doper. Hoever staan we daar vanaf? Het is wonderlijk dat we zoveel bewondering hebben voor topsporters die zich van alles ontzeggen. We hebben bewondering voor grote musici die feitelijk een ascetisch leven leiden om de top te kunnen bereiken. Maar om in het geestelijk leven verder te komen, daarvoor lijkt de wereld niet zoveel over te hebben.

Eucharistieviering 4 en 5 december 2010, om 17.00 uur, om 09.30 en 11.00 uur in de parochies van de H. Jozef en De Goede Herder te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: A2011ADV02A

Lezingen

E.L.: Jesaja 11,1-10
Ps.: 72, (71), 2, 7-8, 12-13, 17
T.L.: Romeinen 15,4-9
All.: Lucas 3, 4.6
Ev.: Matteüs 3,1-12

Homilie

Onlangs heb ik een artikel geschreven over een katholieke levensstijl. Daarin heb ik wat voorbeelden genoemd uit het verleden, hoe vroeger in het gewone gezinsleven allerlei kleine gebruiken aanwezig waren die ons hielpen om het geloof in de praktijk van alledag een plaats te geven.

Vandaag worden we in het Evangelie geconfronteerd met een andere lifestyle, die van Johannes de Doper. Het is de lifestyle van een asceet, een woestijnman, een donderpreker en een waarschuwende profeet. Hij is eerst hard voor zichzelf, hij gunt zichzelf geen enkel plezier of lichamelijke genoegens. Johannes de Doper brengt in de praktijk wat de apostel Paulus ooit over zichzelf schreef. Paulus gebruikt daarbij het beeld van de topsporter, die zich sterk en hard moet maken: “Ik hard mezelf en oefen me in zelfbeheersing, want ik wil niet aan anderen de spelregels leren en uiteindelijk zelf gediskwalificeerd worden.”

De lifestyle van Johannes de Doper. Hoever staan we daar vanaf? Het is wonderlijk dat we zoveel bewondering hebben voor topsporters die zich van alles ontzeggen. We hebben bewondering voor grote musici die feitelijk een ascetisch leven leiden om de top te kunnen bereiken. Maar om in het geestelijk leven verder te komen, daarvoor lijkt de wereld niet zoveel over te hebben. Die vraag mogen we ook aan onszelf stellen. Wat kan Johannes de Doper ons leren?

Maar laten we eerst Johannes vergelijke met Jezus. Wij zijn geen volgelingen van Johannes de Doper maar van Jezus. Jezus leefde niet zoals Johannes in de Woestijn. Hij bleef er veertig dagen, als voorbereiding van zijn optreden in de wereld. Jezus leefde niet van sprinkhanen en wilde honing. Jezus droeg geen mantel van harde kameelhaar. Nee, Jezus wordt er zelfs van beschuldigd dat Hij teveel aan tafel zit bij de rijken en welgestelden.

Dan kunnen we zo’n Evangelie van vandaag met Johannes de Doper misschien gemakkelijk naast ons neer willen leggen, want wij zijn leerlingen van Jezus. Maar dan vergissen we ons toch. De kern zit natuurlijk niet in het vasten zelf, niet in de ascese, niet in wat we wel of niet eten. De kern zit erin of we vrij zijn om te doen wat nodig is, of we vrij zijn om sober te leven, maar ook om in welstand te leven en toch innerlijk vrij te zijn.

Johannes laat zien wat Hij over heeft om te kunnen leven als voorloper. En zijn stijl van leven trekt mensen aan, hij krijgt volgelingen. Zijn stijl van leven en zijn woorden confronteren ook, hij spaart niemand, zeker de hooggeplaatsten niet. Voor Johannes bestaan er geen gunstelingen bij God, God trekt niemand voor, niet omdat je Jood bent, een kind van Abraham, niet omdat je een heiden bent en dus weinig weet van God, Hij trekt niemand voor, niet omdat je Katholiek bent of Protestant, Orthodox of wat dan ook. God trekt ook Moslims of Hindoes niet voor, niemand.

Maar die stijl van leven van Johannes staat in dienst van een andere stijl. Bij Jezus is er ruimte om van Gods goede gaven te genieten, en er is ruimte om te vasten, om te bidden en zich terug te trekken. Bij Jezus zie je een voortdurend evenwicht tussen actief leven en bezinning, tussen werken en bidden, tussen inzet voor de zieken en gekwetste mensen en zijn onderricht en aanwezigheid in de tempel. Zo ook het evenwicht om met rijken om te gaan, om aan te zitten aan hun feestmaaltijden, maar hen tegelijk een woord en voorbeeld mee te geven waarmee zij hun leven kunnen ordenen en terug op koers krijgen.

Prediker schreef het al: (3,4) Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. 5 Er is een tijd om te ontvlammen en een tijd om te verkillen, een tijd om te omhelzen en een tijd om af te weren. Zo moet het ook bij ons zijn, alles moet zijn tijd hebben. Een lifestyle in navolging van Jezus, een RK lifestyle kent momenten van Johannes de Doper en momenten van de apostel Paulus, momenten van Moeder Teresa en momenten van Franciscus van Assisi.

Vandaag op de tweede zondag van de Advent, wordt ons een spiegel voorgehouden over ons eigen leven. De weg voorbereiden op de komst van Christus in ons leven, betekent opnieuw kijken naar onze innerlijke vrijheid, waar krijgt God de ruimte bij ons en waar reserveren we ons leven voor onszelf? Johannes laat ons zien welke kracht er kan steken in een stuk soberheid en stevigheid naar onszelf toe. Maar we zien er ook in dat dat op zich niet de bevrijding brengt. Daarvoor moeten we naar Jezus toe. Zelf Johannes zegt dat hij de Messias niet is. Zelfs hij moet van Jezus bevrijdende woorden horen.

Amen.

Voorbede

Bidden wij vol vertrouwen tot Vader die heel de mensheid in Christus wil samenbrengen.

Bidden wij voor de Christenen overal ter wereld, om innerlijke vrijheid, om het juiste evenwicht tussen soberheid en overdaad, om een geest van gebed en inzet voor God en de naaste. Laat ons bidden.

Bidden wij voor allen die niet geloven, dat God hun harten mag raken met zijn liefde. Dat het naderende Kerstfeest hen tot nadenken brengt, dat de komst van Christus nieuw licht mag zijn in hun leven. Laat ons bidden.

Bidden we voor de samenwerking in ons cluster, dat de voortgang van het proces allen mag helpen in deze tijd kerk te zijn, zodat de Blijde Boodschap steeds meer mensen in onze regio mag bereiken. Laat ons bidden.

Bidden we voor onze gezinnen, vragen wij om eenvoud en oprechtheid van hart, zodat ouders en kinderen in liefde aan elkaar toevertrouwd, samen vorm geven aan de huiskerk, de plaats waar God in ons midden woont. Laat ons bidden.

Back To Top