Ga naar hoofdinhoud

Sacramentsdag. Dag van een mysterie waarvan wijzelf maar amper de diepte bespeuren. Wat dan te verwachten van hen die erbuiten staan?

Eucharistievieringen in het weekeinde van 25 en 26 juni 2011, om 17.00 uur, 19.00 en 09.30 en 11.00 uur in de parochiekerken van De Goede Herder, de Heilige Jozef, de Heilige Willibrordus en De Goede Herder te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek beluisteren (MP3)

Preek: A2011SACRAAUFX

Lezingen

E.L.: Deuteronomium 8,2-3. 14b-16a
Ps.: 147b (147), 12-13, 14-15, 19-20
T.L.: 1 Korintiërs 10,16-17
VE.: Johannes 6,51-52
Ev.: Johannes 6,51-58

Homilie

Deze dagen rond Sacramentsdag (24/6) zag ik een cartoon van Uitgeverij de Pers. Een pastoor wil de Communie uitreiken en zegt: “Lichaam van Christus.” Reactie van een kerkganger: “Welk deel, ik heb een nieuwe nier nodig.”

Nog los van het feit dat in Staphorst of Urk er weinig kans is dat een priester in zwarte toog en paars kalotje de Hostie uitdeelt, dacht ik bij het zien van de cartoon: “Flauw, weinig origineel, zo zijn er al veel grappen gemaakt in de afgelopen eeuwen. Geen respect voor wat voor anderen heilig is. Goedkoop om te willen scoren op deze manier.”

Opnieuw blijkt zo uit de media hoe weinig mensen begrijpen van ons geloof. Maar ook zij die in het verleden opgroeiden in een katholieke omgeving, blijken meestal heel weinig te weten. Ze onthouden vaak niet meer dan wat uiterlijkheden en wat regels uit het verleden. Zelden ook bemerk ik in zulke bladen enige inspanning om iets meer te weten te komen. Voor cartoonisten als deze is het waarschijnlijk genoeg om goedkoop te kunnen scoren en de lachers op hun hand te krijgen.

Misschien voelt u zich geërgerd als u deze cartoon zou zien, maar misschien moet u er ook wel wat om lachen. Ik vind het vooral heel jammer, omdat voor de zoveelste keer blijkt hoever de samenleving af staat van dat wat Christus ons heeft nagelaten. Maar we moeten er ook niet van opkijken. Jezus ontmoette in zijn tijd al veel weerstand. “Hoe kan Hij ons zijn Lichaam te eten geven?” Zo reageerden de religieuze leiders van Judea. Het scheelt niet veel, of ze hadden gezegd: “We zijn toch geen kannibalen?”

Welk deel van het Lichaam? Die vraag werd al bij het geruzie rond de Reformatie gesteld. Zit ik nu te kauwen op zijn hart of zijn lever? Door dit soort vragen hoopten tegenstanders het geloof in de werkelijkheid van Jezus’ Lichaam en Bloed onderuit te halen. En ik denk dat heel veel katholieken die aan de rand van de Kerk leven ook absoluut geen raad weten met dit soort vragen.

Welk deel van het Lichaam? … Wij ontvangen de hele Christus! Ook als we alleen het Brood of alleen de Wijn ontvangen. Ook als we een halve hostie ontvangen of alleen een heel klein slokje of beide. De hele Christus. Hij geeft zich om onze ziel te verzadigen, om ons leven te vervullen. Hij geeft niet alleen zijn hand of voet, of hart of hoofd, Hij geeft zich helemaal, dat hebben we gezien in zijn kruisdood. Hij geeft zich totaal, zonder enig voorbehoud.

Eigenlijk is zo’n cartoon, hoe weinig smaakvol ook, wel een aardige opstap om dieper door te denken. Want we kennen wel de beeldspraak van het lichaam en zijn ledematen. Dat is de beeldspraak die Paulus hanteert als hij spreekt over de Kerk. De Kerk is het Lichaam van Christus en wij zijn de ledematen. Ook al heeft ieder zijn eigen plaats en functie, hoe schijnbaar onbeduidend ook, elk lidmaat hoort erbij. Wat is het hoofd zonder handen of voeten? Wat kan het hoofd zonder mond en oren?

In de Mis, zoals ik vaker heb gepreekt, vieren we Jezus’ Nieuwe Verbond in zijn verbondsmaaltijd. Dat is het Bruiloftsmaal van het Lam uit de Apokalyps. Het is de maaltijd waarin tranenbrood en lijdenskelk door Hem worden veranderd in het Brood en de Beker van de vreugde. Dat doet Hij door de kracht van zijn verrijzenis. In dat alles geeft Hij een teken van zijn aanwezigheid onder ons, een blijvende aanwezigheid door de tijd heen, al zoveel eeuwen, maar ook heel concreet hier en nu, voor ons samen en voor ieder individueel.

Juist in deze maaltijd worden wij gesterkt door Christus om echt dat lidmaat te zijn dat wij kunnen zijn. Met Christus verbonden, worden wij ranken aan de wijnstok die vruchten dragen. Met Hem verbonden, worden wij handen en voeten die doen wat Hij ons te doen geeft en die zo Gods Wil volbrengen. Met Hem verbonden kunnen wij meegroeien, zijn wij levende stenen, kunnen wij van voet tot hand worden, van hand tot oor en van oor tot mond, kunnen wij naar anderen toegaan en hen de helpende hand reiken, kunnen wij het ene moment luisteren om later te spreken. Wie leeft door en met en in de Eucharistie, die ervaart gaandeweg hoe Christus in hem of haar tot leven komt en het bestaan vervult met zijn Geest en zijn verrijzeniskracht.

Die vraag uit de cartoon – welk deel van zijn Lichaam – betekent voor ons dus iets heel anders. Als ik met Hem verbonden leef – welk deel van zijn Lichaam mag ik dan zijn, mogen wij zijn? Wat is mijn roeping in zijn koninkrijk?

De man in de cartoon heeft een nieuwe nier nodig. Wat zou de nier in het Lichaam van Christus kunnen zijn. Ook in zijn Lichaam, de Kerk, hebben wij die nieren nodig. Mensen die de rottigheid en de onzuiverheid uit het lichaam wegfilteren, het in zich opnemen en daarna weer afvoeren, zoals Jezus zelf deed. De onzuiverheden uit het verleden en het heden. Inderdaad, dat is hard nodig, en het zal alle andere ledematen ten goede komen.

Sacramentsdag. Dag van een mysterie waarvan wijzelf maar amper de diepte bespeuren. Wat dan te verwachten van hen die erbuiten staan? Vandaag mag een dag van vreugde zijn. Hier naderen wij tot de maaltijd van het leven. Met Christus verbonden mogen we uitgroeien tot waarachtige kinderen van God. Zo wensen we elkaar nu reeds een zalige Communie. Amen.

Voorbede

Wij bidden vol vertrouwen tot God.

Bidden wij voor allen die deze dagen Sacramentsdag vieren, dat zij vreugde vinden in dit bijzondere sacrament. Vragen wij dat meer en meer mensen deze gave van Christus opnieuw mogen ontdekken. Bidden we voor de Eerste Communicanten dat zij in dit sacrament kracht voor heel hun leven mogen vinden. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze parochiegemeenschap, dat wij in de Eucharistie een bron van eenheid een teken van verbondenheid mogen zien. Vragen we dat ook onze inspanning en dagelijkse offers opgenomen worden in het ene offer van Christus. Laat ons bidden.

Bidden wij voor de wereld waarin we leven. Vragen we dat de genade van Jezus Nieuwe verbond vanuit de Eucharistie doorwerkt in heel de samenleving, vooral door hen die deelnemen aan de Eucharistie. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze parochies, voor ouders en kinderen, families, gezinnen en alleenstaanden, dat ieder van ons kracht mag vinden in de Eucharistie. Dat de verbondenheid met Christus ons allen kracht geeft hem na te volgen in geloof, hoop en liefde. Laat ons bidden.

Intenties

Back To Top