Weet u hoeveel namen deze zondag heeft?
Eucharistieviering in het weekeinde van 30 april en 1 mei 2011, om 17.00 uur, 09.30 en 11.15 uur in de parochiekerken van De Goede Herder en de heilige Willibrord te Wassenaar, door pastoor Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2011TMP02A
Lezingen
E.L.: Hand. 2, 42-47
Ps.: 118 (117) 2-4, 13-15, 22-24
T.L.: 1 Petrus 1, 3-9
VE.: Joh. 20, 29
Ev.: Joh. 20, 19-31
Homilie
Weet u hoeveel namen deze zondag heeft? Het is de eerste zondag na Pasen, maar ook de tweede zondag van Pasen. Het is Beloken Pasen, want de luiken van het paasfeest gaan dicht. Het is de zondag van de Goddelijke Barmhartigheid, door paus Johannes Paulus II ingesteld in het jaar 2000. Daarmee wijdde hij, naar mijn idee, het derde millennium toe aan Gods barmhartigheid. In Rome wordt deze zondag Dominica in Albis genoemd, vanwege de pas gedoopten die in witte kleren naar de Mis kwamen. Om die reden draagt de Paus extra wit op deze dag. Daarom heet deze dag in Duitsland ook Witte Zondag. In de liturgie wordt deze dag ook Zondag “Quasi modo” genoemd. Want met die woorden begint de intredezang, het Introitus. En in de Orthodoxe Kerk wordt deze zondag ook Thomaszondag genoemd, omdat vandaag het Evangelie wordt gelezen waarin Thomas Christus ontmoet.
Paus Johannes Paulus II heeft een sterke band met deze zondag. Toen hij op 30 april 2000 deze Beloken Pasen de titel meegaf “Zondag van de goddelijke barmhartigheid”, wist hij niet dat hij vijf jaar later zou sterven op de vooravond van dit feest. Nog minder kon hij weten dat wij nu op deze zondag zijn zaligverklaring zouden vieren. Johannes Paulus II heeft de visioenen van zuster Faustina Kowalska serieus genomen. Zij beschreef hoe God haar openbaarde dat de barmhartigheid zijn belangrijkste eigenschap is. God is Barmhartig. God is De Barmhartige.
Het sluit ook precies aan bij het Evangelie van vandaag. “Na deze woorden blies Hij over hen en zei: ‘Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven’.” Jezus blaast de heilige Geest over zijn leerlingen en geeft hen een nieuwe en unieke bevoegdheid en opdracht, de vergeving van de zonden. Het is een van de dingen waarom Jezus is gekruisigd.
Toen Jezus de lamme, die vanaf het dak met touwen op een bed voor Hem werd geplaatst, toesprak met de woorden: “Heb goede moed mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven.” Zeiden enkele schriftgeleerden bij zichzelf: “Die man spreekt godslasterlijk (Mt. 9, 3).” Het is juist de beschuldiging van Godslastering waarom ze Jezus ter dood wilden brengen en ook hebben gedaan. Maar Jezus liet zich niet tegenhouden, Hij is gekomen voor de zondaars, gekomen om verzoening te brengen tussen God en de mens, tussen hemel en aarde. Hij is gekomen om vergeving te bewerken en die dienst van de vergeving heeft Hij als opdracht aan zijn Kerk gegeven. In iedere Eucharistieviering staat die vergeving centraal. We bidden een gebed om vergeving aan het begin van de Mis. We vragen dat God geen acht slaat op onze zonden, maar kijkt naar ons geloof. En in het hart van de Eucharistie horen we Jezus’ woorden: Dit is de beker van het Nieuwe Altijddurende Verbond, dit is mijn Bloed dat voor u en zovelen wordt vergoten tot vergeving van de zonden.” Jezus duidt hiermee zijn eigen kruisdood als een offer tot vergeving van de zonden. In iedere Mis vieren we dus Gods barmhartigheid. Wat begon op de eerste paaszondag met de verrijzenis van Christus, wordt voltooid op Beloken Pasen met de vergeving van de zonden.
Nu denkt u misschien, ja maar, zo slecht zijn wij toch niet, zo slecht leven wij toch niet, waarom moet ik steeds benadrukt krijgen dat we zondaars zijn? We praten er liever niet over, het stemt ons somber om daarop gewezen te worden. Misschien voelt u dat zo niet, maar ik kom dit toch geregeld tegen. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het verleden, waarin voortdurend op een zware, drukkende manier over de zonde en de zondigheid werd gesproken. Het ging wegen als een loden last. Toen in de zestiger jaren andere accenten werden gezet, werd dat gevoeld als een bevrijding. Maar als we luisteren naar de woorden van het Evangelie, hoe Jezus hierover spreekt, dat is het klip en klaar: Hij is gekomen voor de zondaars en dat zijn wij. En kijken we nuchter naar ons eigen leven en in ons eigen hart, dan weten we dat we geen heiligen zijn. Al weten we ook dat we proberen goed te doen, proberen als gelovige mensen te leven.
De beste leerlingen zijn zij die hun fouten niet ontkennen, maar die ermee naar de meester stappen. De meester kan zeggen wat ze eraan kunnen doen. Jezus ziet ook heel anders naar de zondaars, Hij kijkt als een dokter die naar zijn patiënt kijkt, met de ogen van de Goede Herder, vol liefde. Zonde betekent dat je nog niet vrij bent om goed te doen en die onvrijheid zit ergens in ons hart, in onze gedachte, gewoonte, in onze omgeving. Met zijn hulp groeien we daaruit omhoog. Zijn hulp betekent hierin zijn vergeving.
Zondag van de goddelijke barmhartigheid. Een witte zondag, want onze zielen zijn wit gewassen, onze harten zijn vol vreugde dat God zo barmhartig is, niet alleen voor ons maar voor iedere mens die een beroep doet op zijn barmhartigheid. Quasi modo geniti infantes – zoals pasgeboren kinderen.
Maar het is ook Thomaszondag. Vandaag mogen we met Thomas onze twijfel uitspreken, ons gebrek aan geloof. Dat we onze medegelovigen niet hebben vertrouwd, dat we alleen afgaan op wat we zelf kunnen zien en voelen. Ook Thomas krijgt hier vergeving en komt tot een diepe en intense geloofservaring. Johannes Paulus II wordt zalig verklaard op deze dag. Hij mag de paus zijn van de Goddelijke barmhartigheid. Want door Gods genade is de macht van het Sovjet imperium uiteengevallen. Door Gods barmhartigheid zal ook het Westen tot inkeer komen. Door Gods barmhartigheid heeft deze wereld toekomst. Dat is het Paas-alleluia dat wij mogen zingen. Amen.
Voorbede
Bidden wij in groot vertrouwen tot de barmhartige Vader.
Bidden wij voor de Kerk. Dat zij Gods barmhartigheid laat stralen in deze wereld. Dat de Kerk in haar bedienaren de vergeving doorgeeft aan allen die berouw hebben en om vergeving vragen. Vragen wij voor dit millennium dat Gods Barmhartigheid mag zegevieren over de hele wereld. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze samenleving, dat liefde het wint van haat, dat vergeving het wint van verbittering, dat trouw het wint van bekoring, dat eenheid het wint van verdeeldheid, dat geloof het wint van twijfel, dat vrede het wint van oorlog, dat dienstbaarheid het wint van macht en dat hoop het wint van wanhoop. Laat ons bidden.
Bidden we voor ons bisdom bijzonder voor de keuze van een nieuwe bisschop, dat het een man mag zijn die Gods barmhartigheid weet te verenigen met krachtige leiderschap, die de liefde verenigt met wijs beleid, die geloof weet te verbinden met het leven van alle dag in deze tijd. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze parochianen voor ons cluster, voor gezinnen, voor alleenstaanden, voor jong en oud. Vragen wij dat de barmhartige liefde ons mild maakt naar elkaar, naar onszelf en naar de wereld. Dat die mildheid ons sterker verenigt en samenbindt in één geloofsgemeenschap. Laat ons bidden.
Intenties