Kun je in deze tijd wel van je geloof getuigen, getuigen van Christus, in een wereld die onverdraagzamer lijkt te worden voor alles wat niet algemeen is geaccepteerd? Ja, dat is mogelijk omdat Christus je uitnodigt en zolang jij je blik in geloof op Hem gericht houdt. Dat ervaart Petrus. Zolang Hij vooruit gaat omdat Jezus zegt: “Kom”, en hij Hem nadert in geloof, trotseert hij alle tumult om hem heen. Maar zodra hij zich laat afleiden door de golven, de wind en hoe alles raast en kolkt, dan krijgen deze grip op hem en zinkt hij weg in vertwijfeling.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Willibrordus (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 9 en 10 augustus 2014, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren (MP3)
Preek: A2014DHJ19AAUFX
Lezingen
E.L.: 1 Kon. 19,9a. 11-13a
Ps.: 5 (84), 9ab-10, 11-12, 13-14
T.L.: Romeinen 9, 1-5
VE.: Psalm 130 (129), 5
Ev.: Matteüs 14, 22-33
Homilie
Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld? Dat zei Jezus tegen Petrus toen hij begon te zinken. Toch vind ik Petrus helemaal niet zo’n kleingelovige. Je zult maar tijdens die harde tegenwind uit de boot stappen en naar Jezus toe lopen. Dat is eerder een teken van groot geloof, dan van kleingelovigheid. Wie van ons zou dat doen? De kleingelovigheid treedt dus wat later op.
Maar eerst nog wat uitleg over de situatie. U weet waar het Evangelie verleden week over ging. Jezus vaart naar een eenzame plek. Maar in plaats van eenzaamheid treft hij een menigte mensen. Hij geneest hun zieken, breekt het brood met hen en stuurt ze daarna naar huis. De leerlingen heeft Hij met de boot naar de overkant gezonden. Dan gaat Jezus de berg op.
Het begon ermee dat Jezus alleen wilde zijn. Waarom? Omdat hij gehoord had dat Johannes de Doper op bevel van Herodes onthoofd was. Toen dat bericht Hem bereikte, wilde Hij alleen zijn. Dat is niet vreemd. Johannes is rechtstreeks familie van Jezus, hij is een geestverwant, een voorloper. Door hem is Jezus aangewezen als het Lam Gods. Nu is Johannes ook voorloper in de marteldood. Zo kondigt met dit bericht de dood zich ook concreet aan bij Jezus. Dus wil Hij alleen zijn. Bidden en met zijn hemelse Vader overleggen.
Als Jezus dus zijn leerlingen met de boot naar de overkant heeft gezonden en de mensen na het breken van het brood naar huis zijn vertrokken. Neemt Jezus de tijd die Hij eerst niet kreeg alsnog. Heeft Jezus nagedacht hoe Hij daarna zelf aan de overkant moest komen? We weten niet of er nog andere boten waren voor de terugreis, alles is nu ondergeschikt aan dit moment van gebed. Het gaat over zijn roeping en zending. Het gaat er nu om spannen.
Wat gebeurt daar boven op die berg, in de stilte, alleen bij God zijn Vader? Ook daar stormt het en buldert de wind. Over die tijd lezen we niets, er was ook niemand bij. Zelfs de drie apostelen Petrus, Johannes en Jacobus niet. Pas in de vierde nachtwake, dat is na drie uur ‘s-nachts, kort voor de nieuwe dag aanbreekt, beëindigt Jezus zijn gebed en gaat dan naar de overkant.
Mattheüs schetst hier een verrijzenisverhaal. Ook de vrouwen komen na Jezus’ dood – bij het aanbreken van de dag – bij het graf, als daar de aarde beeft, en de engel de steen wegrolt. Dat is rond hetzelfde uur.
Het lopen over het water is het teken dat Jezus de dood trotseert en overwint. De zee heeft in de Bijbel veel betekenissen. Bij Jesaja lezen we: “Wee, het razen van talrijke naties, geraas als van razende golven; gebulder van volken als het gebulder van bulderende wateren. Volken bulderen als bulderende wateren, maar God dreigt en ver vluchten ze weg, … (Jes. 17,12 vv)”
Herodes, die Johannes onthoofdt, staat voor Rome. Rome staat voor de wereld en de wereldmachten. Hoe die ook tekeer zullen gaan, Jezus zal overwinnen door zijn verrijzenis. Dat is het teken dat Jezus hier aan zijn leerlingen en dus ook aan ons geeft, daarom bleef Hij op de berg en daarom gaat Hij over de zee, als een teken dat vooruitwijst naar zijn verrijzenis.
Maar dan wij, de leerlingen in de boot. Zoals Jezus zijn leerlingen de wereld inzendt, bij zijn hemelvaart, als Hij opgaat naar de Vader, zo zendt Hij hier zijn leerlingen de wereld in. Maar de wind zit tegen. Halverwege de nacht zijn ze amper halverwege de zee. Je kunt haast niet meer zeilen, je moet roeien, maar ook dat schiet niet op. Kun je de wereld wel ingaan, met al die volken met al hun goden, de keizers met hun macht, de landen met hun gevaren, kun je de wereld ingaan zonder kopje onder te gaan? Kun je in deze tijd wel van je geloof getuigen, getuigen van Christus, in een wereld die onverdraagzamer lijkt te worden voor alles wat niet algemeen is geaccepteerd?
Ja, dat is mogelijk omdat Christus je uitnodigt en zolang jij je blik in geloof op Hem gericht houdt. Dat ervaart Petrus. Zolang Hij vooruit gaat omdat Jezus zegt: “Kom”, en hij Hem nadert in geloof, trotseert hij alle tumult om hem heen. Maar zodra hij zich laat afleiden door de golven, de wind en hoe alles raast en kolkt, dan krijgen deze grip op hem en zinkt hij weg in vertwijfeling.
Dit gebeuren gaat net zozeer over ons als over toen. Jezus heeft zijn Kerk gesticht op Petrus, de rots, de rots van vertrouwen. De wereld roept voortdurend van alles: dat God niet bestaat; dat er geen leven is na de dood; dat er niets is, zelfs niet iets; dat de wetenschap het geloof heeft vervangen; dat de Kerk achterloop en in sprookjes geloof; dat Jezus een romanfiguur is; dat geloof de oorzaak is van alle ellende; en wat nog meer.
Wie naar deze geluiden luistert in plaats van naar het woord van Christus, wie steeds meer let op het kwaad in de wereld, de oorlogsdreiging, de onverdraagzaamheid de dreiging van gewelddadige groepen, die kan in vertwijfeling wegzinken.
Maar Christus is verrezen, Hij zendt ons de wereld in, en ook als de wind tegen zit, en als Jezus afwezig lijkt en ons lijkt te vergeten, als de tegenstanders aan kracht winnen en de machten van de duisternis het voor het zeggen lijken te hebben, dan komt Hij, ongehinderd. Eerst moeilijk te herkennen, maar gaandeweg steeds duidelijker tot Hij plaats neemt in zijn boot, in zijn Kerk, bij zijn leerlingen, bij ons. Hem mogen wij aanbidden en eren en ons geloof in Hem belijden. Hij nodigt ons aan zijn maaltijd om ons te sterken en straks opnieuw de wereld in te zenden, om zijn Blijde Boodschap te verkondigen en mee te bouwen aan Gods Koninkrijk. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God die Heer is van leven en dood.
Wij bidden voor de Kerk, bijzonder voor onze paus, die als Petrus de wereld is ingezonden. Dat hij staande blijft in geloof, dat hij blijft vertrouwen op het Woord van Christus, dat hij ons voorgaat op de weg door de tijd. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze wereld, voor alle mensen in oorlogsgebieden, voor slachtoffers van geweld en zij die moesten vluchten, bidden wij bijzonder voor de Christenen die vervolgd worden en verjaagd, dat zij hulp en veiligheid vinden, dat wij hen onderdak bieden.(Laat ons bidden.)
Wij bidden voor alle mensen die kopje onder zijn gegaan in het tumult van deze wereld, in het lawaai van de media, zij die hun geloof verloren hebben en niet durven vertrouwen op Christus en zijn Kerk, dat wij hen de hand reiken zodat zij het geloof mogen hervinden. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat de generaties elkaar bevestigen in het geloof, dat jong en oud in wijsheid en in kracht in het voetspoor treden van Christus, de overwinnaar van dood en graf. (Laat ons bidden.)
Intenties