De echte offerande is onzichtbaar; die gebeurt in het dagelijks leven, in elk moment waarin we iets van onszelf prijsgeven omwille van God, omwille van de naaste, omwille van gerechtigheid, omwille van de vrede, omwille van de liefde. Ieder goed woord, elk moment dat we ons inhielden omwille van de ander, waarin we onze tegenzin overwonnen, ons geduld bewaarden; zeg maar alles wat Paulus in zijn hooglied van de liefde noemt. Dat is het echte offer dat wij inbrengen.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Willibrordus (Wassenaar) en de H. Jozef (Wassenaar), weekeinde van 4 en 5 oktober 2014, om 19.00 en 09.30 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren vanuit de H. Jozef te Wassenaar (MP3)
Preek beluisteren vanuit de H. Jozef te Wassenaar (MP3)
Preek beluisteren van Bisschop Van den Hende (MP3)
Preek: A2014DHJ27AAUFX
Lezingen
E.L.: Jesaja 5,1-7
Ps.: Ps. 80 (79), 9 en 12, 13-14, 15-16, 19-20
T.L.: Filippenzen 4,6-9
VE.: Johannes 15, 16
Ev.: Matteüs 21,33-43
Homilie
Waarom gaat u naar de kerk? Om even wat rust te vinden? Om vrienden en kennissen te ontmoeten? Het zou interessant zijn om eens te peilen op straat waarom mensen in het algemeen denken dat iemand naar de kerk gaat en daarna die vraag ook aan de kerkgangers zelf te stellen en of daar verschil in zit; en of er verschil is tussen vroeger en nu.
In enkele columns heb ik wel eens gesproken over MAVO: Maaltijd, Aanwezigheid, Verbond en Offer. Over het offer zou ik vandaag met u willen nadenken. Dit zijn belangrijk elementen van de Eucharistieviering en het is nodig ze alle vier voor ogen te houden. Vroeger stond de gedachte aan het offer centraal. In onze tijd is het offer juist wat in de vergetelheid geraakt. Dat is jammer, want het hoort bij de kern van ons geloof.
Straks bij de offerande wordt met de schaal rondgegaan en soms ook voor de diaconie. Je denkt, wat heb ik in mijn portemonnaie, oei, geen kleingeld, ook geen vijfje, zal ik een tientje geven, is dat niet overdreven? Wat heeft de offerande te maken met het evangelie van vandaag?
Jezus verwijt zijn tijdgenoten en met name de gezagsdragers dat hun leven voor God geen vruchten draagt. Zeker de gezagsdragers weten hoe het hoort Ze betalen de tempelbelasting, zeg maar de kerkbijdrage. Ze gooien iets in de kist voor de armen, zeg maar de diaconie-collecte, ze geven iets als ze in de tempel komen met een wierookoffer of een spijsoffer, zeg maar de collecte? Dat doen ze nadrukkelijk. Toch is er een “maar” bij Jezus. Al die gaven, die offers, die aalmoezen, die bijdragen krijgen pas betekenis voor God als ze uitdrukking zijn van een diepere gave, een dieper offer.
Zo is er een verschil tussen het Christendom aan de ene kant en het Jodendom en de Islam en andere godsdiensten aan de andere kant. In meerdere godsdiensten offeren gelovigen een kameel, een rund, een schaap of een geit, zoals bijvoorbeeld tijdens het offerfeest van de Islam, met de bedoeling om dichter tot Allah te komen. Dat ligt in het verlengde van de Joodse traditie in de tijd van de tempel. Sinds Jezus’ kruisdood en verrijzenis, offeren Christenen geen schaap of lam meer. Want Christus heeft zichzelf geofferd, hét Lam van God, zijn offer overtreft alle andere offers en heeft ze daarmee ook overbodig gemaakt. Het betekent dat alles wat wij offeren, alleen dan een offer is, als het verbonden is met het offer van Jezus.
Tijdens de offerande brachten de eerste Christenen groenten mee, een kip, vruchten en andere dingen, ook geld, om daarmee de gemeenschap op te bouwen. Die gave werd verdeeld onder de armen en ook de apostel of de priester kreeg ervan te eten. Het was heel concreet. In die tijd had de overheid geen zorg voor armen en daklozen. Die zorg kwam neer op het goede hart van mensen. Zo ruimhartig delen als de Christenen deden, was volkomen nieuw, zo grootschalig, zo systematisch en consequent. In de Eucharistie werd het een uitwisseling in het Nieuwe Verbond. Zij brachten de vrucht van hun arbeid aan. Dat werd in de offerande een deel van het Nieuwe Verbond. Wij dragen ons deel van de vruchten af aan God.
Toch ligt daar een grote valkuil, dezelfde valkuil als in de tijd van Jezus. Want wat wij concreet geven is de buitenkant. De binnenkant is wat wij van onszelf geven. Hoe? In het dagelijks leven. De echte offerande is hier onzichtbaar, want die gebeurt in het dagelijks leven, in elk moment waarin we iets van onszelf prijsgeven omwille van God, omwille van de naaste, omwille van gerechtigheid, omwille van de vrede, omwille van de liefde. Ieder goed woord, elk moment dat we ons inhielden omwille van de ander, waarin we onze tegenzin overwonnen, ons geduld bewaarden; zeg maar alles wat Paulus in zijn hooglied van de liefde noemt. Dat is het echte offer dat wij inbrengen. De offerande en de kerkbijdrage is daarvan het uiterlijke teken.
Ook brood en wijn zijn hier de uiterlijke tekenen van wat onzichtbaar in werkelijkheid wordt gegeven. Opnieuw zeggen wij tegen de Vader: Dit heeft Jezus voor ons gedaan. Aan zijn offer heeft niets ontbroken. Neem met zijn offer ook onze offerande aan, onze kleine bijdrage voor uw Rijk van vrede en gerechtigheid, onze kleine pogingen, de vruchten van ons leven. Dit is heel belangrijk voor Jezus. Zo belangrijk dat Hij tegen de hogepriesters en de oudsten van het volk zegt: “Het Rijk Gods zal u ontnomen worden en gegeven aan een volk dat wél de vruchten daarvan opbrengt.”
Omdat ons offer altijd onvolmaakt is, of soms maar heel weinig voorstelt, komen wij in grote bescheidenheid en zeggen wij vooraf aan de Communie: Heer, Ik ben niet waardig dat Gij tot mij Komt. Als we dan “zijn Verbond met ons” mogen vieren, kunnen wij weer verder, en het opnieuw proberen.
Waarom gaan we naar de kerk? We komen hier om God te danken, te eren, om samen te zijn als Gods kinderen, Gods gezin, om zijn Maaltijd te vieren, om ons bewust te zijn van Gods Aanwezigheid, om zijn Verbond met ons te hernieuwen en om deel te nemen aan het ene Offer van Christus. Daartoe bieden wij God de vruchten van ons leven aan.
Straks, na de geloofsbelijdenis, begint de offerande, heel gewoon, zoals elke zondag. Wat wilt u God aanbieden? Iets van deze week, iets moois, iets moeilijks. Geef het Hem. Opgenomen in het ene offer van Christus wordt het iets nieuws. Dat mogen we vieren in het mysterie van de Eucharistie. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God, onze Vader.
Wij bidden voor paus Franciscus, voor de synodevaders en alle andere deelnemers aan de Bisschoppensynode over het gezin: dat de Geest van de Heer hen mag verlichten, zodat de Kerk, in trouw aan Gods plan, goede antwoorden mag vinden op de uitdagingen, waarvoor het gezin zich in deze tijd gesteld ziet. (Laat ons [zin¬gend] bidden.)
Wij bidden voor hen die de volken regeren: dat de Heilige Geest hen inspireert tot een beleid, dat het gezin als kern en fundament van de maatschappij versterkt naar Gods plan; en dat zij families in hun moeilijkheden te hulp komen. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor de christelijke gezinnen:
dat zij huizen van gebed mogen zijn en gemeenschappen van leven en liefde. Voor echtparen die in moeilijkheden verkeren, voor hen die alleen staan in de zware taak van opvoeden en voor gezinnen die omwille van het Evangelie
hun vaderland moeten achterlaten, dat de Heer hen met zijn genade blijft sterken en nieuwe wegen opent
van broederlijke naastenliefde en menselijke solidariteit.(Laat ons bidden.)
Wij bidden voor grootouders, jongeren en kinderen, dat zij inspiratie vinden om ook in deze tijd de weg te gaan van het heilig huisgezin, tot welzijn van anderen en van hen zelf. (Laat ons bidden.)
Intenties
Gebed van paus Franciscus tot de heilige familie
Jezus, Maria en Jozef, in u beschouwen wij
de luister van de ware liefde
en met vertrouwen wenden wij ons tot u.
Heilige Familie van Nazaret, maak ook van onze gezinnen
plaatsen van gemeenschap en gebed,
authentieke scholen van het Evangelie
en kleine huiskerken.
Heilige Familie van Nazaret,
laat gezinnen nooit meer ervaren wat geweld is,
wat uitsluiting is en scheiding:
dat ieder die gewond is of te schande gemaakt,
spoedig vertroosting en genezing mag ervaren.
Heilige Familie van Nazaret,
laat de komende Bisschoppensynode
ons meer bewust maken van de heiligheid
en onschendbaarheid van het gezin
en van zijn schoonheid in het plan van God.
Jezus, Maria en Jozef, wil ons horen en verhoren.
Amen.