De kunst is om in alle omstandigheden en alle dingen, dus ook in alle mensen te herkennen wat God ons te zeggen heeft.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de H. Jozef kerk (Wassenaar), 17 september 2014, om 19.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2014HAUGA
Lezingen
E.L.: 1 Korintiërs 12,31-13,13
Ps.: 33 VE.: Alleluia.
Ev.: Lucas 7,31-35
Homilie
Kinderen op een marktplein. Jezus hanteert vaker kinderen als een voorbeeld. Wie een kind als dit opneemt, neemt Mij op. Vandaag spelende kinderen, maar niet zomaar spelend. Ze spelen een danslied en zingen een treurlied. Maar, de anderen doen niet mee. Het is het beeld van Gods verbond met de mensen, waarbij de mensen niet meedoen.
Jezus heeft vaker zulke voorbeelden, zoals bij het bruiloftsfeest van de zoon, waar de gasten niet naar toekomen. Desinteresse of afgunst? Maar ook alles in eigen hand houden, niet meedoen met Gods plan, niet meedoen met Gods verbond, het is om droevig van te worden.
Vandaag dus het voorbeeld van de kinderen. Van Augustinus hebben we ook twee voorbeelden waarbij de stem van een kind hem Gods Woord deed verstaan. Het Tolle Lege, neem en lees en het verhaal van het kind met het schepje dat de zee in het kuiltje wilde gieten. Het sluit aan bij wat Jezus ons voorhoudt te worden als kinderen in onze relatie met God de Vader.
Waar doen de tijdgenoten van Jezus niet aan mee? Jezus zegt: Johannes wordt te streng gevonden, hij is van de duivel bezeten. Jezus is te vrolijk, Hij is een vriend van tollenaars en zondaars. Het is nooit goed.
Dat is een les voor ons. Met name de slotregel mag ons vaak voor ogen staan. Profeten en verkondigers, zoals Johannes de Doper en Jezus Zelf, zijn waarachtig kinderen van God, kinderen van de wijsheid. Zo zegt Jezus: “Maar de Wijsheid vindt rechtvaardiging bij al haar kinderen.” Dus een strenge leermeester zoals Johannes de Doper kan net zo goed een kind van de wijsheid zijn als een milde en meegaande leermeester, zoals Jezus. “De Wijsheid vindt rechtvaardiging bij al haar kinderen.”
Paulus is ook zo’n kind van de wijsheid. Hij spreekt in de Korinthe-brief over de Kerk als het Lichaam van Christus. Wij zijn de ledematen. Er zijn charisma’s en ambten, zoals een gezond lichaam dat kent. Paulus wil partijdigheid en naijver doorbreken, iedere gelovige heeft een charisma, een gave van God, zo bouwt God zijn Kerk op. Zo leeft Christus op aarde voort in de tijd, door zijn Lichaam de Kerk. Wil je toch streven naar iets hogers, wil je werkelijk hogerop, zegt Paulus, dan wijs ik jou een weg die werkelijk verheven is. Zo komt hij tot het hooglied van de liefde.
Wat Jezus vandaag over de wijsheid zegt, mogen we ook over de liefde zeggen. Want in God zijn wijsheid en liefde zo met elkaar verbonden dat ze niet te scheiden zijn. God is liefde, zo vertelt Johannes ons. God kan in zijn liefde streng zijn, zoals ouders soms streng zijn voor hun kinderen, juist vanuit hun liefde. God kan in zijn liefde mild en geduldig zijn en ons ruimte geven om de weg te vinden en te groeien. Je kunt een paus hebben die luistert naar de Geest en die de teugels aantrekt. Je kunt een paus hebben die luistert naar de Geest en die de teugels juist wat laat vieren. “De Liefde vindt rechtvaardiging bij al haar kinderen.”
De kunst is om in alle omstandigheden en alle dingen, dus ook in alle mensen te herkennen wat God ons te zeggen heeft.
Afgelopen zondag citeerde ik een deel uit een preek van Augustinus over het kruis. Hij gaf een variatie op de brief van Paulus aan de Christenen van Efese, waar Paulus zegt: Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods (Ef. 3,18-19).
Augustinus spreekt dan over de lengte, de breedte, de hoogte en de diepte van het kruis. Maar hij begrijpt ook dat mensen het kruis soms te zwaar vinden en na een poos denken dat het allemaal voor niets is geweest. Kun je kost wat kost de liefde bewaren, of heb je het allemaal voor niets gedaan?
Augustinus houdt ons voor ogen wanneer het kruis ons zwaar valt, ik citeer: “Zeg dan niet meteen dat u God voor niets hebt vereerd, dat u voor niets goede werken hebt gedaan en dat u daarin voor niets hebt volhard. Nee, want door goede werken te doen bent u zelf als het ware breed, en door erin te volharden lang geworden.
Door kinderen van de liefde en kinderen van de wijsheid te zijn, door Jezus na te volgen en vol te houden, door in alle omstandigheden te zoeken naar wat deze omstandigheid voor mij kan betekenen en door dan vol te houden, groeien wij in de liefde, groeien wij in de wijsheid, dan worden we gaandeweg zelf meer en meer kinderen van de liefde, kinderen van de wijsheid, kinderen van God. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God, onze Vader.
Wij bidden op voorspraak van de heilige Augustinus voor de Kerk wereldwijd; dat zijn woord en zijn voorbeeld allen mag inspireren en bemoedigen, dat zijn wijsheid en inzicht ons geloof versterkt, dat alle gelovigen de liefde van Christus beter leren kennen. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze wereld, bijzonder in deze dagen voor allen die een zwaar kruis dragen, in oorlogsgebieden of op de vlucht, maar ook door ziekte of eenzaamheid in onze landen. Bidden wij dat alle mensen van goede wil stappen zetten om hen te helpen, zodat het kruis lichter wordt en allen samen Gods liefde bevorderen. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekern, dat wij tijd vinden en maken om de wijsheid van Augustinus tot ons te nemen, dat we de kansen benutten die deze tijd ons biedt, dat we zelf meer en meer ervoor kiezen onze levensweg met Christus te gaan. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, we bidden om geloof en liefde, om hoop en wijsheid, dat de harten mogen branden voor God en de naaste, op voorspraak van onze patroon de heilige bisschop Augustinus. (Laat ons bidden.)
Intenties