Pinksteren is de voltooiing van Christus’ menswording. Stapsgewijs neemt God deel aan ons bestaan.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van De Goede Herder (Wassenaar), de H. Joannes de Doper (Katwijk) en de H. Willibrord (Oegstgeest), weekeinde van 7 en 8 juni 2014, om 19.00 uur, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren (MP3)
Preek: A2014TMPTPiAAUFX
Lezingen
E.L: Handelingen 2,1-11
Ps: 104 (103), 1ab en 24ac, 29bc-30, 31 en 34
T.L: 1 Korintiërs 12,3b-7.12-13
V.E: Kom, heilige Geest, vervul het hart …
Ev.: Johannes 20,19-23
Homilie
Van vrees naar durf; zo kan je het verloop beschrijven tussen het Evangelie en de eerste lezing. In het Evangelie hoorden we: “… toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen …” In de eerste lezing hoorden we: “Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en zij begonnen te spreken in vreemde talen, naargelang de Geest hun te vertolken gaf.”
Van vrees naar durf. Maar er is meer, er is ook de weg van verdriet naar vreugde en de weg van twijfel naar overtuiging en die van onbegrip naar inzicht. Pinksteren is een feest van uitbundigheid, zoals we ook zien aan de rode kleur van de gewaden en de bloemen, het past allemaal bij het feest.
Het Pinksterfeest heeft een hele ontwikkeling doorgemaakt. In de tijd van Jezus heette het “Wekenfeest”, daarbij werden de eerstelingen van de oogst aan God aangeboden. Door Jezus hebben deze feesten voor ons een nieuwe laag en betekenis gekregen. Het gaat Jezus niet zozeer om de eerstelingen van de oogst, al blijft het een mooi gebaar om iets aan God te geven, het gaat Jezus om onszelf en ons hart. Uit een zuiver hart komen zuivere gaven.
In het leven van Jezus zien we een beweging van de buitenkant naar de binnenkant, van materiële gaven naar geestelijke gaven, van een aards koninkrijk naar een geestelijk koninkrijk. Als Petrus op het feest van Pinksteren begint te preken, laten zo’n drieduizend toehoorders zich dopen. Zij zijn de eerstelingen van de oogst van de Geest. Daar begint de Kerk te groeien en begint Gods Volk zich uit te breiden over alle landen en volken en naties.
Pinksteren is de voltooiing van Christus’ menswording. Stapsgewijs neemt God deel aan ons bestaan. God schept eerst de mens. God zendt daarna zijn Zoon en vervolgens zend God zijn heilige Geest over de mensen, opdat alle mensen Gods kinderen worden. Bij Jezus is er geen onderscheid tussen land of volk, tussen man of vrouw, tussen geleerd of ongeletterd, iedereen kan door het geloof in Christus Gods Geest ontvangen en Gods kind zijn.
Van vrees naar durf; van verdriet naar vreugde; van twijfel naar overtuiging en van onbegrip naar inzicht. De heilige Geest overwint in ons de angst, de twijfel en het onbegrip, de heilige Geest is de trooster, de Parakleet, de voorspreker. Door de heilige Geest kunnen wij Gods wil verstaan, kunnen we de tekenen van de tijd interpreteren, kunnen we zien waar de wereld zich heen begeeft en hoe we met Gods hulp een wending kunnen geven aan het noodlot.
Van vrees naar durf. Dat is het eerste wat opvalt bij de leerlingen. Waar waren zij bang voor? “In de avond van die eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden …”
Waren de leerlingen bang om opgepakt te worden? Waren ze bang ook aan het kruis te sterven? Waren ze bang dat vrouw en kinderen het slachtoffer zouden worden van vervolgingen? Waren ze bang verdreven te worden van huis en haard? Waren ze in het begin nog bang dat ze zich misschien vergisten, waren ze nog bang dat Jezus’ verrijzenis en zijn verschijningen spookbeelden waren, waar waren ze bang voor?
En waar zijn wij bang voor? Waar zit onze twijfel en onzekerheid? Hoe stevig staan we in ons geloof? Via Twitter zag ik deze week een krantenartikel waarin de hoogleraar Astrofysica Heino Falcke wetenschappers oproept hun ivoren toren te verlaten. Hij zegt: Wetenschappers zijn geen alwetende goddelijke wezens meer. Onderzoeksresultaten zijn altijd voorlopig, dat hoort bij wetenschap. Wetenschap wordt volwassen als ze beseft hoe beperkt ze is.
Waar doet me dat aan denken. Al te vaak hebben gelovigen, waaronder ook priesters en theologen, binnen alle Christelijke kerken een houding aangenomen van zeker weten die niets met geloof te maken heeft. Jazeker, geloof geeft zekerheid, maar dat is de zekerheid van vertrouwen, zekerheid vanuit de ervaring dat God om ons bekommerd is, de zekerheid van het geloof dat Christus leeft. Het geloof geeft de zekerheid dat ook wij mogen leven voorbij de grenzen van de dood. Geloof geeft een zekerheid, maar die wordt ons gegeven in geloof en die kan ook alleen worden doorgegeven in geloof.
Pinksteren nodigt ons allen uit om geestelijke mensen te zijn. Dat hoeven niet zozeer geleerde mensen te zijn, belezen en met veel kennis. Dat mag wel en is een grote rijkdom, maar de eerste gave van de Geest is oprechte liefde voor God en de naaste. De Geest doet ons inzien dat Jezus de Zoon van God is en dat wij door Hem kinderen van God mogen worden. De Geest doet ons ontdekken dat dit leven niet gevangen hoeft te blijven tussen geboorte en dood, niet opgesloten hoeft te blijven in de materie, maar dat God onze toekomst is.
Tot slot nog deze vraag. Zijn er misschien barrières in ons leven, in onze cultuur, in onze tijd, in onze levensstijl, maar ook in onze Kerk, zijn er barrières in onze parochie en onze parochiekern, waardoor de Geest bij ons niet de ruimte krijgt. Die vraag is een zelfonderzoek waard. Bidden wij de heilige Geest dat hij ons raakt, ons moed en vertrouwen geeft, inzicht en wijsheid, geloof en hoop, maar bovenal de liefde voor God en de naaste. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen en vragen om de heilige Geest.
Wij bidden voor de Kerk, dat het feest van Pinksteren een feest van geestelijke vernieuwing mag zijn, waarin de vreugde van de heilige Geest ons geloof vernieuwt en verfrist, ons opbeurt en bemoedigt en maakt tot blijde getuigen. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze wereld en onze samenleving; we bidden om de heilige Geest, de Geest van God de Vader en God de Zoon, de heilige Geest die heel maakt en verbindt. Wij vragen dat God onze wereld te hulp komt met zijn overvloedige genade. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor Paus Franciscus die op deze Pinksterzondag samen met de Israëlische president Shimon Peres en de Palestijnse president Mamhoud Abbas bidt om vrede. Jezus heeft gezegd: “Wanneer twee van u eensgezind op aarde iets vragen, zullen zij het verkrijgen van mijn Vader die in de hemel is.” Dat dit gebed om vrede in het Midden Oosten verhoord mag worden.
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekern, voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen, wij bidden dat de heilige Geest onze harten raakt, opdat ook wijzelf vredebrengers zijn in het klein, dat ieder van ons iets mag bijdragen aan de wereldvrede, door oprecht gebed en daden van vredelievendheid. (Laat ons bidden.)
Intenties