Kerstmis, 25 december. Dan vieren we zijn komst. Dat betekent: Nu opruimen, zodat Hij de ruimte krijgt in ons leven.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Joannes de Doper te Katwijk, Sint Willibrordus en de Goede Herder (Wassenaar), weekeinde van 26 en 27 november 2016, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2017ADV01A
Lezingen
E.L: Jesaja 2, 1-5
Psalm: Ps. 122 (121), 1-2, 3-4a, (4b-5, 6-7,) 8-9
T.L: Romeinen 13, 11-14
All: Psalm 85 (84), 8
EV: Matteüs 24, 37-44
Homilie
De laatste maand was er her en der weer een bazaar. Voor veel mensen is dat een uitgelezen kans om spullen die niet meer gebruikt worden, op te ruimen. Het grappige is natuurlijk dat wanneer je vervolgens weer een bazaar bezoekt, je juist met andere spullen naar huis teruggaat. Met andere woorden, opruimen blijft nodig.
Maar stel nu eens dat we vanavond horen dat een komeet onze planeet nadert, die in de Noordzee onze aarde treft en dan tsunami veroorzaakt met een vloedgolf die ons land overspoelt tot voorbij Utrecht. We hebben nog twee dagen de tijd om richting Oost Nederland of Duitsland onderdak te zoeken. Wat zou u meenemen en wat zou u achterlaten? Wat is echt van waarde?
We kunnen ook een minder dramatisch voorbeeld nemen. Je wordt uitgenodigd om een voettocht naar Santiago te maken, je gaat een half jaar onderweg. Wat neem je mee en wat laat je achter? Misschien begint het echte opruimen pas als je terugkomt en je beseft hoeveel overbodige zaken we bewaren?
De eerste lezing van Jesaja spreekt over mensen uit alle volkeren die huis en haard verlaten om op weg te gaan naar de berg van de Heer, naar de tempel van Jacobs God. Die mensen laten hun afgoden achter zich, maar niet alleen de afgoden, ook de samenleving waarin zij leefden die wemelde van de afgodsbeeldjes, rituelen en gebruiken. Ze laten ook de cultuur achter waarmee ze de sfeer inademen van wapens en oorlogen, van het machtsdenken, van landjepik en winstgevende handel ten koste van alles en iedereen, die cultuur, die sfeer, en ook die welvaart laten ze achter, want ze gaan op weg naar het huis van de Heer. Zwaarden worden ploegijzers en lansen worden sikkels.
Wij gaan ook op weg, nu niet de veertigdagentocht van de tijd voor Pasen, maar de vierweken-tocht van de Advent, op weg naar Kerstmis, net als de wijzen uit het oosten die op weg gaan achter de ster aan. Zij laten ook huis en haard achter, niet vanwege een tsunami, uit vrees voor hun leven, nee, ze volgen het licht en naderen zo tot Christus, het levende huis van de Heer.
Vier weken hebben we om op te ruimen. Maar waarom willen we of moeten we opruimen? Je kan toch weer terugkeren? Waarom wegdoen? Als je terug bent kan je toch weer verder. Hoe zal het zijn met de volken uit de eerste lezing? Als zij in de tempel zijn geweest, als ze God hebben gevonden, zijn Naam hebben geëerd, keren zij dan naar hun afgoden terug, naar hun land om nieuwe wapens te smeden, nieuwe speren en lansen?
Zo kunnen wij op weg gaan naar Kerstmis, zonder op te ruimen. Dan nemen we na Kerstmis weer gewoon de draad op en gaan verder zoals altijd. Dat zijn de mensen waar Jezus over spreekt, de mensen die doorgingen met eten en drinken, huwen en ten huwelijk geven, tot de zondvloed kwam, op het moment waarop zij het niet verwachtten.
Opruimen is ruimte maken, we willen ruimte maken voor Christus die in ons midden komt. Wat zou u kunnen en durven prijsgeven om ruimte te maken voor Christus? Wat slokt uw tijd op, zodat u minder tijd hebt voor Hem? Wat neemt uw energie weg, zodat u minder kunt doen voor Hem? Wat houdt u tegen om te bidden en bij hem te zijn? Wat verhindert u om het Evangelie te lezen en meer van Hem te leren? Wat maakt dat u Hem niet kunt volgen om op weg te gaan naar uw naaste? Een mini-gewetensonderzoek om deze week in gedachten te houden.
We zijn op de eerste zondag van de Advent. U kunt een oud gebruik oppakken door de ster die boven uw kerststal hoort nu al te voorschijn te halen en ergens in de kamer op te hangen. U kunt ook de drie koningen ergens in de hoek van de kamer zetten, zij horen bij die volkeren die op weg gaan. Elke zondag komen ze wat dichter bij de plek waar de kerststal komt. Een speels en oud gebruik. Het is ervoor bedoeld dat we door die ster eraan herinnerd worden om op te ruimen, ruimte te maken in ons leven, zodat Jezus meer de ruimte krijgt.
Paulus zegt het in de tweede lezing iets radicaler: Laten wij ons dus ontdoen van de werken der duisternis en ons wapenen met het licht. Laten wij ons behoorlijk gedragen als op klaarlichte dag, en ons onthouden van braspartijen en drinkgelagen, van ontucht en losbandigheid, van twist en nijd.
Maar ook als u niet een losbol bent die van het ene feest naar het andere holt, er zijn genoeg andere dingen die ons leven zijn gaan vullen, terwijl als we ze wegen op de weegschaal van het Evangelie, ze de toets niet kunnen doorstaan.
In het Evangelie zegt Jezus: “Weest dus waakzaam, want gij weet niet op welke dag uw Heer komt”. En: “Weest ook gij dus bereid, omdat de Mensenzoon komt op het uur waarop gij het niet verwacht.” Dat geldt natuurlijk ons leven en ook de geschiedenis van de mensheid. Wat kerstmis betreft is het eenvoudiger. Zondag 25 december. Dan vieren we zijn komst. Dat betekent: Opruimen, zodat Hij de ruimte krijgt in ons leven. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God, onze barmhartige Vader.
Wij bidden voor alle mensen die het licht van Christus zoeken, we vragen dat de liefde van Christus hen vrij maakt en dat het voorbeeld van Christus hen in beweging brengt; op weg naar Kerstmis, op weg naar de naaste en op weg naar Gods Koninkrijk. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, dat we samenwerken aan een nieuwe mentaliteit die de wapenindustrie omsmeedt tot een werktuig voor vrede, met een economie van het genoeg, een economie van welzijn en een economie van duurzaamheid. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie, dat we onze Adventtijd benutten door tijd te maken en te zien wat we moeten loslaten om nieuwe stappen te zetten in het voetspoor van Jezus Christus. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, we vragen dat we de mooie dagen voor Sinterklaas en Kerstmis benutten voor een groeiende saamhorigheid, waarin het geloof een verbindende schakel is. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties