Net als verleden week zondag spreekt Jezus deze zondag over een zaaier. Ook nu gaat het over de opbrengst, de oogst, maar ook over de problemen, de tegenvallers en de tegenwerking; maar vooral over de vraag hoe we om moeten gaan met het kwaad in ons leven.
Eucharistieviering in de parochie van De H. Laurentius en Elisabeth, de Pax Christi en de Hildegardis, weekeinde van 18 en 19 juli 2020, om 17.00, 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2020DHJ16A
Lezingen
E.L: Wijsheid 12, 13. 16-19
Psalm: Ps. 86 (85), 5-6, 9-10, 15-16a
T.L: Romeinen 8, 26-27
All: Apokalyps 2, 10c
EV: Matteüs 13, 24-43 of 24-30
Homilie
Waarom is er kwaad in de wereld? Die vraag houdt mensen al bezig vanaf de tijd dat ze konden denken en spreken. De Bijbel geeft niet voor niets meteen na de schepping van de mens het verhaal over de zondeval. Vraag je een filosoof naar het kwaad, dan hangt het van zijn filosofie af hoe hij of zijn daar antwoord op geeft. Sommige zullen zich afvragen of kwaad wel bestaat, is kwaad niet iets dat tussen onze oren zit? Of is kwaad niet afhankelijk van de omstandigheden. Een flink plensbui tijdens een auto-ongeluk waardoor een slachtoffer onderkoeld raakt, lijkt een kwaad. Diezelfde plensbui op een kurkdroge akker juist iets goeds. Je kunt op veel manieren nadenken over kwaad, maar heel dikwijls zijn mensen het wel met elkaar eens dat er veel fout gaat tussen mensen, met oorlogen, misbruik, geweld, verraad, bedrog, ontrouw, haat en intriges.
Vandaag geeft Jezus ons een opmerkelijke visie op het kwaad. Zijn visie beweegt zich tussen de verschillende filosofieën door. Het kwaad waar Jezus vandaag over spreekt is het leven dat geen vrucht draagt. Wat is dat? Wanneer draagt een leven geen vrucht?
Het ligt in het verlengde van verleden week met het zaad op de weg, op de ondiepe grond, tussen de distels en het zaad op goede grond. Dat laatste draagt vrucht, dertig, zestig en honderdvoudig.
Dat vrucht dragen is echt een thema voor Hem. In hoofdstuk drie van Matteüs horen we Johannes de Doper al zeggen: “Reeds ligt de bijl aan de wortel van de bomen. Elke boom dus die geen goede vrucht draagt, wordt omgekapt en in het vuur geworpen”. Jezus gebruikt het ook als een gelijkenis: “Gesteld dat de boom goed is, dan is ook zijn vrucht goed; gesteld echter dat de boom ziek is, dan ook zijn vruchten; want aan de vrucht kent men de boom” (Matteüs 12, 33).
Een andere gebeurtenis nis die van de vijgenboom: Hij zag een vijgenboom langs de weg staan en ging ernaar toe, maar vond er niets dan bladeren aan. Daarop sprak Hij tot de boom: “In eeuwigheid zult gij geen vrucht meer dragen.” En op slag verdorde de vijgenboom (Matteüs 21, 19).
Maar ook die beroemde vertelling over de wijbouwers met de oogst, zij die weigeren de opbrengst af te staan en uiteindelijk de zoon doden (Matteüs 21, 33-46).
Voor Jezus is één vraag leidend, bij alles wat mensen doen; draagt het vrucht voor Gods Koninkrijk? Heel zijn leven is daarop gericht. Nu lijkt die vraag misschien wat vreemd; draagt het vrucht voor Gods Koninkrijk? Is dat niet teveel gedacht in de sfeer van heer en knecht, heerser en onderdaan? Voor Jezus niet, want God is liefde, God is goedheid, God is geduld, God is wijsheid. Gods Koninkrijk is dan ook het leven dat vervuld is van liefde, goedheid, geduld en wijsheid. Alles wat Hij doet, doet Hij in verbondenheid met de Vader en draagt bij aan dat Koninkrijk. Vruchten van liefde, dat zijn hoogtepunt vindt in zijn zelfgave op het kruis. Vruchten van goedheid als Hij zich ontfermt over zieken, gebrekkigen, lammen kreupelen, blinden, lammen, doven, ja zelfs de doden. Vruchten van geduld, als Hij vergeving schenkt, als hij met zij leerlingen optrekt, als Hij mensen de kans geeft zich te bekeren. En vruchten van wijsheid, als Hij als leraar optreedt die ons leert hoe te leven, hoe we het eeuwig leven bereiken.
Nu terug naar die vraag over het kwaad. Jezus gebruikt de oude beelden van de Bijbel. Zoals er een slang is in het aards paradijs, die de eerste mens verleidt tot ongehoorzaamheid aan God. Zo is er ook hier een vijand. Die vijand werkt net zo hard als de zaaier zelf, maar hij zaait daar waar de zaaier is voorgegaan. Hij is niet origineel, hij aapt na, hij imiteert, maar zijn zaad draagt geen vrucht, geeft geen voedsel.
Jezus schetst een situatie in onze wereld waarin mensen met goede inzet, met zijn Woord aan de slag gaan, maar waar het ook vandaan komt, er is niet alleen vrede en vreugde, er is onrust, tegenstelling en verdriet. Maar we zijn toch met iets goeds bezig? Waar komt dat dan vandaan? We zijn toch Christenen, waarom maken we dan ruzie? We bedoelen het toch goed, waarom draagt het dan geen vrucht.
Het opmerkelijke is dat Jezus niet zegt. Haal meteen die troep weg, verwijder dat verkeerde zaad, nee Hij zegt laat het mee opgroeien. Bij de oogst komt alles aan het licht. Dan wordt het verder onderscheiden, nu niet.
Op een of andere manier wil Hij dat we blijven zaaien, dat we vertrouwen hebben in het goede zaad, dat we vertrouwen hebben in God die uiteindelijk Heer van de oogst is. Hij wil ook dat we geen tijd stoppen in het uittrekken van wat ons verkeerd lijkt, we moeten onze energie stoppen in dat wat vrucht draagt.
Natuurlijk is deze parabel geen antwoord op alle vragen, dan had Jezus niet zoveel verschillende parabels hoeven vertellen. Maar deze herinnert ons aan Gods geduld en aan het feit dat wij niet moeten oordelen over elkaar, want we kunnen ons schromelijk vergissen. Alleen God gaat over de oogst. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen als Gods geliefde kinderen.
Wij bidden voor de Kerk, dat alle gelovigen vrucht dragen door een leven van goedheid en liefde, van geduld en wijsheid, dat we het oordeel aan God over durven laten en blijven werken aan een wereld van gerechtigheid. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, voor allen die werken aan gerechtigheid, voor rechters en politie, dat zij bij alles de diepere gerechtigheid voor ogen houden, dat zij met wijsheid oordelen zonder te veroordelen, opdat mensen een tweede kans krijgen tot verbetering. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, voor de vakantiegangers, om wijsheid en voorzichtigheid, zodat er geen tweede uitbraakt komt, voor allen die in deze tijd doorwerken, dat zij dankbaar mogen zien dat hun werken vrucht draagt. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor ouders en kinderen, grootouders en kleinkinderen, dat we ons leven richten op Gods Koninkrijk, dat we Jezus navolgen in zijn houding van dienstbaarheid en trouw, dat we bouwen aan een netwerk van liefde tot opbouw van een beschaving van liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties