Vandaag horen we aankondiging van de Emmanuel, ‘God met ons’. Met dat verlangen zien wij uit naar het Kerstfeest.
Eucharistieviering in de federatie H. Laurentius (RRM), in de kerken van de Pax Christi (Spangen), de H. Hildegardis (Rotterdam Noord), 18 december 2022, om 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2023ADV04A
Lezingen
E.L: Jesaja 7, 10-14
Psalm: Ps. 24 (23), 1-2, 3-4ab, 5-6
T.L: Romeinen 1, 1-7
All: Matteüs 1, 23
EV: Matteüs 1, 18-24
Homilie
“God met ons.” Dat is de betekenis van Emmanuel. De profeet Jesaja kondigt het aan; ruim zevenhonderd jaar voor de geboorte van Christus. God met ons. Die naam is een belofte, is hoop, is troost. Toch roept die naam ook een vraag op. Was God dan niet met hen vóór die tijd? Als Jesaja profeteert dat God met ons zal zijn, dan moet dat ook iets over de tijd van Jesaja zeggen.
En dat klopt, in zijn tijd waren er meerdere oorlogen, de val van het Noordelijke Koninkrijk, opstanden van de Filistijnen en het beleg van Jeruzalem. Moeilijke tijden, verwarring, waar doe je wijs aan. Word je niet door de kat gekrabd, dan wordt je wel door de hond gebeten, van de regen in de drup.
In zo’n periode kunnen gelovigen het gevoel krijgen dat God hen in de steek heeft gelaten. Dat gevoel kan je ook persoonlijk hebben, als allerlei dingen tegenzitten en je denkt, nog even en ik gooi het bijltje erbij neer.
God met ons. Emmanuel, dat kan je op veel manieren ervaren. Als het leven goed gaat, denk je, God zij dank en waaraan heb ik het verdiend. Als het leven tegen zit, denk je, hoe houd ik het vol en waaraan heb ik dat verdiend?
De belofte van Jesaja lijkt een beetje op onze Advent. We bereiden ons voor op de komst van de Heer. Maar die komst is tweeledig, dat hoorden we de afgelopen weken in de prefatie van de Advent. We gaan vieren dat Hij 2023 jaar geleden is gekomen, zoals Jesaja had voorspeld en we zien ook uit naar zijn komst aan het einde van de tijd. Bovendien is er ook nog een derde komst waar we naar uitzien, dat is zijn komst bij ieder van ons individueel, als ons leven eindigt en wij daar mogen zijn waar Hij is (Johannes 14, 3).
Voor de Christenen is het belangrijk dat de komst van Jezus was voorzegd, dat Jezus inderdaad de vervulling is van Gods belofte. Want daardoor gaan we begrijpen hoe we Gods beloften uit het Oude Testament moeten lezen en verstaan. Paulus schrijft daarover in de tweede lezing. Hij schrijft: “Het evangelie dat God eertijds door zijn profeten in de heilige geschriften heeft aangekondigd, de boodschap over zijn Zoon, die naar het vlees geboren is uit het geslacht van David”. “Die naar de heilige Geest is aangewezen als Zoon van God door Gods machtige daad, door zijn opstanding uit de doden”.
Paulus geeft dan aandacht aan drie dingen: De Boodschap over Gods Zoon is in de heilige geschriften aangekondigd. Dat woord komt terug als we in de geloofsbelijdenis zeggen: “Volgens de Schriften”. Dan is het belangrijk dat Jezus is geboren uit het geslacht van David. Zo wordt Hij ook meerdere keren genoemd: “Jezus, Zoon van David”. En het derde punt, dat Jezus Gods Zoon is, heeft God getoond door Hem uit de dood te doen verrijzen. Ook dat komt terug in de geloofsbelijdenis.
Het is belangrijk om steeds terug te kijken hoe de eerste Christenen zo zeker waren dat Jezus de Messias, de Verlosser, de Redder, Gods Zoon was. Niet iedereen nam dat aan. Jezus werd als Godslasteraar aan het kruis genageld. Het heeft er alles mee te maken dat je het geloof nodig hebt om inderdaad te kunnen zien hoe God in deze wereld werkt en hoe God zijn beloften vervult, zelfs na 700 jaar.
We leren hieruit dat wijzelf geduld moeten hebben, Gods plannen overzien vele eeuwen. Dat geldt ook nu voor de Kerk en voor onze toekomst. In de tweede helft van de vorige eeuw zijn wij mensen ons vertrouwen gaan stellen in wetenschap en techniek, in ons eigen verstand, in de vooruitgang en we droomden er al van dat we de hemel op aarde zouden scheppen. De Tweede Wereldoorlog was voorbij, de Koude Oorlog was voorbij. Maar we deden onze ogen dicht voor alle ellende die gewoon doorging. We dachten dat een vrije markt alles zou oplossen, dat de liberale mens de mens van de toekomst zou zijn. Maar zonder dat we er erg in hadden, stapten we in de oude valkuil van eigenwijsheid en hoogmoed.
De keerzijde zien we bij de H. Jozef. Hem noem ik een luisteraar, zoals Noach en Abraham luisteraars waren. Zij konden innerlijk luisteren, zoals Jozef in een droom het woord van de engel verstaat. Een woord dat dwars door zijn eigen gedachten heengaat, dat doorbreekt, inbreekt, dat zijn plannen omgooit en tegelijk een bevrijdend Woord is dat antwoord is op zijn vragen.
Het Woord van de engel, Gods antwoord, brengt een heel nieuw perspectief, waaraan Jozef zich durft toevertrouwen. Denkt hij eerst aan scheiden, uit respect voor zijn vrouw, nu weet hij dat hij geroepen is om voor haar en het Kind te zorgen. Die zorg van Jozef maakt dat Jezus kan opgroeien en uitgroeien tot de Redder die Hij is.
We zijn op de vierde zondag van de Advent. We hebben de afgelopen weken de visioenen gehoord van Jesaja, over de wolf en het lam, de panter en de leeuw, het kleine kind bij het nest van de slang. We hebben gehoord: “Versterk de slappe handen en strekt de wankele knieën. Vat moed, God komt om ons te redden”. Vandaag dus de belofte van Emmanuël: God met ons. Dat is ook de belofte waar Jezus mee eindigt als Hij terugkeert naar de Vader: Ik ben met u, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld. In die belofte mogen we staan en de laatste Advent-week ingaan en ons voorbereiden op zijn komst met Kerstmis. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die ons nabij is en naar ons luistert.
Wij bidden voor de Kerk, wij vragen om Gods richtinggevend Woord dat ons helpt koers te houden, dat ons hoop geeft en vertrouwen, dat we durven geloven dat God altijd met ons is in Christus. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor de samenleving die voor grote uitdagingen staat, we vragen om God genade, dat we net als Jozef in staat zijn te luisteren naar de goede stemmen, dat we niet vast blijven zitten in eigenmachtigheid en hoogmoed, maar in eenvoud Gods richtingwijzers volgen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we deze laatste week van de Advent benutten om ons innerlijk te richten op de komst van Christus, dat we durven vertrouwen en Gods belofte ook in ons eigen leven in vervulling mogen zien gaan. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat de vreugde van het Kerstfeest ons mag helpen het goede met anderen te delen, zodat ook zij die het minder hebben met kerstmis Gods goedheid mogen ervaren. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties