De Emmaüsgangers doen een wonderlijke ervaring op. Hun verhaal mag ons verhaal worden.
Eucharistieviering in de parochiefederatie H. Laurentius (RRM), in de kerk van de H. Albertus Magnus (Blijdorp), de H. Liduina (Hillegersberg en de HH. Laurentius en Elisabeth (Kathedraal), weekeinde van 22 en 23 april, om 12.00, 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2023TMP03AUFX
Lezingen
E.L: Handelingen der Apostelen 2,14 + 22-32
Psalm: Ps. 16, 1-2a. 5. 7-8. 9-10. 11
T.L: 1 Petrus 1,17-21
All. Vers. Lucas 24, 32
EV: Lucas 24,13-35
Homilie
Stel dat wij die Emmaüsgangers zijn. Stel dat wij hier al pratend naar de kerk komen. Waarover spraken we? Over de oorlog in Oekraïne, over de vluchtelingen die verdronken zijn in de Middellandse zee? Of heel gewoon over huis tuin en keukendingen, over Feijenoord die heeft verloren in Rome, over het weer, of over de muziek in de Mis?
De twee leerlingen spraken met elkaar over Jezus. Hij was het onderwerp van hun gesprek. Maar ze liepen weg, ze liepen weg van de groep, weg van de Kerk, weg van de teleurstelling, weg van de mislukking, weg van de hoop die ze zolang hadden gekoesterd, de hoop op een nieuwe tijd, waar rechtvaardigheid het wint van macht en onrecht, waar goedheid het wint van eigenbelang van de machtigen. Ze spraken met elkaar over Jezus, maar in de sfeer van mislukking.
Toch kwam Hij bij hen lopen, zoals Hij zei: Waar twee of drie in zijn Naam bij elkaar zijn, daar ben Ik in hun midden. Zelfs als ze in de verkeerde stemming verkeren en met gebrek aan geloof, gevangen in verdriet en teleurstelling over Hem spreken, komt Hij in hun midden.
Stel dat wij die Emmaüsgangers zijn. We zijn hier samengekomen om over Hem te spreken, we zijn hier samen in zijn Naam, dus komt Hij in ons midden. Zo was dat toen, zo is dat ook nu.
Wat doet Jezus als Hij met ons in gesprek gaat? Hij stelt een vraag: “Wat is dat voor een gesprek dat gij onderweg met elkaar voert?” Een heel open vraag. Hij nodigt ons uit ons verhaal met Hem te delen. Zo mag ons gebed zijn, dat wij ons verhaal, onze zorgen en vreugden, onze moeilijkheden en onze successen met Hem te delen.
Die vraag heeft een doel, dat wij ons naar Hem uitspreken en dat Hij daarna ons kan wijzen op zijn rol in het hele verhaal.
Hier in de Kerk klinken de lezingen. Zo legde Jezus aan de Emmaüsgangers uit wat in al de geschriften op hem betrekking had. Maar zijn Woord is niet alleen maar lief of leuk. Hij confronteert ons met onszelf. Zo deed Hij dat met de Emmaüsgangers: “O onverstandigen, die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben. Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?”
Hier in de Kerk leert Jezus ons de betekenis van het lijden. Die lijdensweg hoorde bij de weg van de Messias. Dat is geen makkelijke boodschap en toch, aan het einde horen we wat de Emmaüsgangers tegen elkaar zeiden: “Brandde ons hart niet in ons, zoals Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?”
Hier in de dienst van het Woord, in het luisteren naar de Heilige Schrift, vooral het Evangelie, in de uitleg en de verkondiging, spreekt de Heer tot ieder van ons, mag ons leven de diepte vinden van zijn uitleg, mogen we gaan verstaan waar het lijden in ons leven toe dient.
Dan volgen wij dezelfde weg als de Emmaüsgangers en breekt ook voor ons het moment aan dat wij Emmaüs binnengaan en zeggen: “Blijf bij ons, want het wordt al avond en de dag loopt ten einde.” Blijf bij ons, in de moeilijke momenten, als we beginnen te twijfelen en net als Petrus ons voelen wegzakken in de golven omdat we alle vaste grond onder de voeten verliezen. Blijf bij ons, want uw Woord doet ons hart gloeien van troost en vreugde, van dankbaarheid en liefde. Blijf bij ons, Heer, zodat we gaan begrijpen wat voor- en tegenspoed betekenen, blijf bij ons, Heer.
Dan gaat Hij binnen om bij ons te blijven. Dan neemt hij het brood dat met de offerande wordt aangedragen, dan spreekt Hij het zegengebed uit en daarna breekt Hij het en deelt het met ons. Elke Eucharistieviering zijn wij die Emmaüsgangers, elke Eucharistieviering komt Hij in ons midden om bij ons te blijven zodat ons overkomt wat hen overkwam.
De Emmaüsgangers gingen als andere mensen terug, er was iets wezenlijks veranderd. Ze liepen weg van de groep, weg van de Kerk, weg van de teleurstelling, weg van de mislukking, weg van de hoop die ze zolang hadden gekoesterd, de hoop op een nieuwe tijd, waar rechtvaardigheid het wint van macht en onrecht, waar goedheid het wint van eigenbelang van de machtigen.
Dat alles was omgekeerd. Daarmee veranderde de wereld niet, daarmee was er nog steeds die onrechtvaardige kruisdood en dat lijden van de messias, maar de wanhoop had plaats gemaakt voor hoop, en onbegrip had plaatsgemaakt voor geloof. Zij gingen terug naar de groep, terug naar de Kerk, en daar hoorden ze de verhalen van de anderen. Ja, “De Heer is werkelijk verrezen, Hij is aan Simon verschenen.” En zij van hun kant vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij door hen herkend werd aan het breken van het brood.
Zo mogen wij straks met elkaar delen hoe de heer ook in ons leven aanwezig is gekomen, hoe we perspectief kregen door alle moeilijkheden en tegenslagen heen. Hoe lijden zin krijgt, want “De Heer is werkelijk verrezen”. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die ons in Christus nabij is.
Wij bidden voor alle gelovigen, dat zij hun leven mogen ervaren als een samen op weg zijn met God en elkaar, dat zij in de sacramenten de aanwezigheid van Christus ervaren en Hem in de naaste herkennen in het leven van alledag. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze wereld, om rechtvaardige, wijze en barmhartige rechtspraak, om vrijheid van Godsdienst wereldwijd. Wij bidden voor de media, om eerlijke journalistiek en om een goede samenwerking tussen alle mensen van goede wil. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we de Eucharistie beleven als een echte ontmoeting met de levende Heer, dat het onze saamhorigheid versterkt en ons meer inzicht geeft in het mysterie dat de Kerk is. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen, dat in de gezinnen voldoende momenten zijn waarin Christus ter sprake komt, zodat de Heer in hun midden mag zijn en de gezinnen maakt tot kleine huiskerken. (Laat ons [zingend] bidden.)
Intenties