Op deze zondag van De Goede Herder mogen we stilstaan bij onze roeping en de bijzondere roepingen. De Goede herder is ons voorgegaan.
Eucharistieviering in de parochiefederatie H. Laurentius (RRM), in de kerk van de H. Liduina (Hillegersberg en de HH. Laurentius en Elisabeth (Kathedraal), weekeinde van 29 en 30 april 2023, om 12.00, 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2023TMP04AAUFX
Lezingen
E.L: Handelingen 2, 14a.36-41
Psalm: Ps. 23 (22), 1-3a, 3b-4, 5, 6
T.L: 1 Petrus 2, 20b-25
All. Vers. Johannes 10, 14
EV: Johannes 10, 1-10
Homilie
U bent een ‘geroepene’, u bent ‘geroepen’, ieder van u, ieder van ons, u en ik, wij zijn ‘geroepenen’. Een oud woord voor Kerk is ecclesia. Het Franse woord eglise komt daarvandaan. Het komt uit het Grieks, van het werkwoord: ἐκκαλέω, oproepen, samenroepen, wegroepen uit waar je was.
En weet u waar en wanneer dat ‘roepen’ begon? Ik herinner u vaker aan; dat oude verhaal van Adam en Eva. Het ging fout met hen toen ze niet luisterden naar de stem van God, maar naar andere stemmen. Toen God weer in de tuin wandelde ‘riep’ Hij Adam en Eva: “Waar zijn jullie?” Ze hadden zich verborgen. In plaats dat zij als vanzelf naar God toegingen, moest God hen ‘roepen’.
Vanaf die tijd roept God: “Mens waar ben je?”. Die roep gaat vooraf aan elke roeping; “Mens waar ben je?” Waar zijn wij? Waar hebben wij ons verstopt, verborgen, genesteld, ingegraven? Waar zetten wij onze hakken in het zand om niet te willen bewegen? Waar zitten we vast en willen er niet uitkomen? Waar zijn we gevangen en niet vrij om naar Gods stem te luisteren? Waar zijn wij die Adam en Eva die zich hebben verstopt?
Wat moet God allemaal doen om ons weg te roepen uit onze isolatie, onze zelfgekozen ballingschap? God riep Adam en Eva. Hij riep Noach, Hij riep Abraham, Hij riep Mozes, Hij riep Elia, Elisa, Jesaja … en uiteindelijk zond Hij zijn Zoon. Hij wilde dat zijn roepstem zou klinken met een menselijke stem, herkenbaar, hoorbaar met mensenoren; in Jezus werd de stem van de Goede Herder van alle eeuwigheid, een menselijke stem.
“Ik ben de Goede Herder”, zegt Jezus. “Mijn schapen luisteren naar mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij”. “De Goede Herder geeft zijn leven voor zijn schapen” (Johannes 10, 11a. 27. 11b.).
Gods stem klinkt uit de mond van Jezus, de Goede Herder, en Hij roept ‘ons’, ieder van ons, jong, oud, man vrouw, groot, klein, van welk land, taal, continent of cultuur ook. Hij roept elke mens.
Wat is dan uw roeping, waartoe roept Hij u? Hij roept u om Hem te volgen: “Kom volg Mij”.
We zitten in de paastijd, we hebben de Goede Week meegemaakt, we hebben gezien wat de weg was van de Goede Herder, zijn kruisweg. Ook daarvan zegt Jezus: Volg Mij. Elke mens heeft zijn of haar kruisweg. Niet precies die van Jezus, niet allemaal een houten kruis, we sterven niet allemaal de marteldood, maar iedere mens heeft zijn eigen kruisweg. En pakken we die op, dan volgen we Hem. Werpen we het kruis van ons af, dan volgen we Hem niet langer, dan zijn we als Adam en Eva die zich verbergen terwijl God roept.
De zondag van de Goede Herder is ook roepingenzondag. Deze dag denken we na over de bijzondere roepingen. Jezus riep al zijn tijdgenoten, maar Hij riep ook twaalf apostelen en na zijn verrijzenis riep Hij Paulus vanuit de hemel. Alle eeuwen door roept Hij mannen en vrouwen om Hem van nabij te volgen en zijn werk voort te zetten, zijn Blijde Boodschap te verkondigen.
Kijken we naar die mannen en vrouwen om Jezus heen, de apostelen, andere leerlingen, zijn moeder Maria, de vrouwen zoals Maria Magdalena, de moeder van Jakobus en Johannes; hun roeping gaat door in de tijd, in de Kerk, ook in onze tijd. Ieder van hen kan een voorbeeld voor ons zijn: Petrus met zijn enthousiasme en impulsiviteit, zijn kwetsbaarheid bij zijn verloochening en zijn trouw daarna tot in zijn eigen kruisdood. Paulus met zijn vurigheid, die moest leren dat het lijden omwille van de navolging van Christus nodig en vruchtbaar is. Thomas, die moest leren vertrouwen op het getuigenis van zijn mede apostelen en daarna tot een diepe geloofsbelijdenis kwam. Maria, de moeder van Jezus, die haar jawoord aan de engel gaf en Jezus nabij is gebleven op heel zijn weg, tot onder het kruis. Maria Magdalena die in zoveel dingen bevrijding heeft gevonden bij Jezus en die onafscheidelijk bleef tot bij het graf en daarna getuigen werd van zijn verrijzenis.
En dan al die mensen daarna: Laurentius, die als diaken het kruis oppakte en koos voor de armen en voor trouw aan Christus. Laurentius die de marteldood stierf op een vuurrooster. Elisabeth die als koningsdochter koos voor de armen en voor de navolging van Christus, die werd beroofd van huis en kinderen, maar trouw bleef aan haar roeping. Titus Brandsma die in de vervolging van de Nazi’s trouw bleef aan zijn roeping als priester. Moeder Teresa die in haar roeping als religieus een tweede roeping ontdekte voor de armsten van de wereld, voor de verschoppelingen, voor mensen in de goot en die daarmee een beweging op gang bracht die doorwerkt in heel de wereld.
Dit zijn bijzondere roepingen die een bijzondere roepingservaring vragen, waarop een jawoord mag klinken dat het begin is van een bijzondere weg met Christus, ten dienste van zijn Kerk en heel de mensheid.
Daarnaast is er die roeping in de wereld als echtgenoten en ouders, als vrijgezel, als lid van de parochie, staande, midden in deze wereld. Ook daarin is er het kruis om Hem na te volgen, een kruis dat vruchtbaar wordt als we het dragen op zijn manier en met zijn hulp onszelf overwinnen. Doen we dat, dan geven we anderen kans op leven en komen we zelf op een nieuwe manier tot leven in verbondenheid met Hem, onze Goede Herder. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die ons in Christus geroepen en gezonden heeft.
Wij bidden voor de Kerk, voor allen die zijn samengeroepen door Christus, de Goede Herder; dat wij zijn stem herkennen, telkens als Hij tot ons spreekt, in de lezingen, in de Kerk, in de verkondiging en in de stem van de naaste; dat we Hem volgen waarheen Hij ons leidt. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze samenleving, om goede herders, mannen en vrouwen die in politiek, media, wetenschap en handel de weg bereiden naar een beschaving van liefde, een cultuur waarin idealen en hogere waarden worden gekoesterd en bevorderd. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we open staan voor alle roepingen in onze Kerk en deze stimuleren; vragen we om kracht zodat we onszelf durven geven en onszelf overwinnen wanneer de navolging van Christus pijn doet. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen, om die edelmoedige houding en toewijding die nodig is om roepingen tot het priesterschap het diakonaat en het religieus leven te laten ontbloeien in de harten van de jongeren. (Laat ons [zingend] bidden.)
Intenties