Vandaag zien we de leerlingen in gebed, samen met Maria. Zij bereiden zich samen voor op Pinksteren. Ook wij willen ons voorbereiden op het hoogfeest van Pinksteren.
Eucharistieviering in de parochiefederatie H. Laurentius (RRM), in de kerk van de H. Liduina (Hillegersberg) en de HH. Laurentius en Elisabeth (Kathedraal), weekeinde van 20 en 21 mei 2023, om 19.00, 09.30 uur en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2023TMP07AAUFX
Lezingen
E.L: Handelingen 1, 12-14
Ps: Ps. 27 (26), 1, 4, 7-8a
T.L: 1 Petrus 4,13-16
V.E: Johannes 14, 18
Ev.: Johannes 17, 1-11a
Homilie
Op Hemelvaartsdag stelde ik tijdens de preek deze vraag: “Stel dat we als parochie een keer een stadsmissie opzetten?”. De straat opgaan met een creatieve aanpak. Iedereen heeft weleens het Leger Des Heils gezien in het stadscentrum of andere groepen. Stel dat we zoiets als parochie zouden organiseren; zou u dan meedoen? Op die vraag wil ik doorgaan, maar eerst kijken we even terug.
Hoe ging het vroeger? Wat was de taak van de gewone parochiaan. Die zou je misschien heel kort samengevat zo kunnen benoemen. Als gezin je gelovige en maatschappelijke plichten vervullen. Je kinderen laten dopen. Op een katholieke school. Katholieke tijdschriften en radio en TV programma’s volgen. Je zoekt een katholieke sportvereniging. Je trouwt met een katholieke jongen of meisje en zo gaat het verder. De pastoor en de kapelaan, de broeder en de zuster, zij zorgen voor het onderwijs, de parochie, in het ziekenhuis. Missionarissen verkondigen het geloof in de missie.
Maar die tijd is voorbij; echt voorbij. Het was een soort luxe situatie dat de Kerk groot en goed georganiseerd was, met kerken, kapellen, scholen, ziekenhuizen en verenigingen, met priesters en religieuzen. Soms kom ik bij mensen een soort heimwee naar die tijd tegen. Ik moet dan denken aan het Joodse Volk in het Oude Testament dat in ballingschap leeft en terugdenkt aan de tijden in Jerusalem bij de tempel. Maar zoals ik al zei: Die tijd is voorbij.
U hoort mij vaker de vergelijking trekken met de tijd van de christenen in de eerste drie eeuwen. Zij waren een minderheid, met weinig eigen gebouwen, vaak vervolgd en vals beschuldigd. Toch hielden zij stand, ja ze namen langzaam toe in aantal, de Kerk groeide langzaam, tegen de verdrukking in.
Wij staan in een nieuwe tijd die in veel opzichten lijkt op die tijd. Daarom kunnen wij in de leer gaan bij de christenen uit die tijd en daarvoor verdiepen we ons in die bronnen. Tegelijk hebben we de ervaring van tweeduizend jaar, we hebben heiligen, theologen, kerkleraren, kerkvaders- en moeders. We zijn mensen van deze tijd met de mogelijkheden van deze tijd. De lezingen van vandaag mogen ons helpen in deze tijd. We zien de leerlingen na Jezus Hemelvaart. Daar zei Hij bij zijn afscheid: “Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb.”
Met die opdracht gaan zij samen verder. We hoorden het in de eerste lezing: De apostelen gingen terug naar Jeruzalem, naar de bovenzaal. Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders. Er staat: “Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed”. Hoe ging dat, wat deden zij? Wat betekent die korte zin? “Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed”.
Hoe kunnen we ons dat voorstellen? Hoe baden zij, wat deden zij? Ik moet dan denken aan wat we horen bij de Emmaüsgangers: “Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had”. Bij het gebed hoort de schriftlezing en vooral hoe het Oude Testament verwijst naar Christus, hoe de profeten al vooraf over Hem spreken, hoe de verkondiging onder de volken vanaf het begin al in Gods plan aanwezig was.
De apostelen samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders, zij bestuderen de Schriften, bidden de Psalmen, zijn samen in stilte, meditatie en gebed, zij delen met elkaar de inzichten die ze ontvangen, het is als een interactieve retraite, gericht op het moment dat de Heilige Geest hen toerust, kracht geeft, moed en inspiratie om naar buiten te treden. Daarop bereiden ze zich voor, dat is hun Pinksternoveen.
Dat kunnen we van hen leren. Dat is ook de impuls die Paus Franciscus aan de Kerk wil geven met zijn aandacht voor de synodale weg. Samen op weg, uitgezonden worden door de Heer, samen in gebed, luisterend naar wat de Heilige Geest ons wil zeggen, hoe Hij ons in herinnering brengt alles wat Jezus ons geleerd heeft.
Ik begon deze preek met te vertellen dat we in een andere tijd zijn, met de vraag of u mee zou doen met een stadsmissie. Die vraag is eigenlijk wat te vroeg, want eerst moeten wij net als de leerlingen toen door die fase heen die zij samen hebben doorgemaakt tussen Hemelvaartsdag en Pinksteren. Dat is wat de paus ook wil met de synodale weg. Dat we vormen vinden om net als de leerlingen toen, ons te verdiepen in de Heilige Schrift, te luisteren naar Gods Woord en naar wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft.
Wij zitten nu in de eerste dagen van de Pinksternoveen. We hebben het allemaal druk met allerlei dingen. Toch is het belangrijk om deze dagen te gebruiken om dagelijks een moment te vinden van gebed, waarbij we bidden om de Heilige Geest. Zoals in dit oude gebed (laten we gaan staan): Kom, Heilige Geest, vervul de harten van uw gelovigen en ontsteek in ons het vuur van uw liefde. Heer, zend uw Geest uit en alles zal herschapen worden en Gij zult het aanschijn van de aarde vernieuwen. God, Gij hebt de harten van de gelovigen door de verlichting van de Heilige Geest onderwezen, geef dat wij door uw Heilige Geest de ware wijsheid mogen bezitten en ons altijd over zijn vertroosting verheugen, door Christus onze Heer. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God dat Heilige Geest onze harten mag vervullen.
Wij bidden voor alle mensen die uitzien naar Pinksteren, dat zij manieren vinden om samen met anderen hun geloof te verdiepen. Dat de Kerk wereldwijd nieuwe wegen vindt om in wijsheid en liefde het geloof te verkondigen. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze wereld; dat God de harten van hen die zoekend zijn naar de zin van hun bestaan opent voor de verkondiging van het Evangelie. Wij vragen dat de Heilige Geest ook de wereldleiders de ogen opent voor wegen die tot vrede leiden. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, wij vragen dat de heilige Geest ons helpt om onze mogelijkheden te benutten om in de eigen kring van familie en vrienden hen te bereiken die openstaan voor het geloof. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen, wij bidden dat ook in de gezinnen ruimte mag komen voor gebed en bezinning, voor lezing en verdieping, opdat de Heilige Geest hen meer en meer tot eenheid brengt. (Laat ons [zingend] bidden.)
Intenties