Als de Heilige Geest de ruimte krijgt gaan de deuren open en begint de verkondiging in de wereld. We vragen dat de Heilige Geest ook hier en nu onze harten mag vervullen.
Eucharistieviering in de parochiefederatie H. Laurentius (RRM), in de kerk van de H. Liduina (Hillegersberg) en de HH. Laurentius en Elisabeth (Kathedraal), weekeinde van 27 en 28 mei 2023, om 19.00, 09.30 uur en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: A2023TMPTPiA
Lezingen
E.L: Handelingen 2 1-11
Ps: Ps. 104 (103), 1ab en 24ac, 29bc-30, 31 en 34
T.L: 1 Kor. 12, 3b-7. 12-13
All. Vers. Sequentie Kom o Geest … Alleluia: Kom, heilige Geest
EV: Johannes 20,19-23
Homilie
Van roeping naar zending. Zo zou je de weg van de leerlingen kunnen typeren. Van roeping naar zending. Het begon allemaal met die korte oproep van Jezus aan de leerlingen: “Kom, volg Mij”. Daarbij hoorden Petrus en de anderen Jezus zeggen: “Ik zal u vissers van mensen maken.” Na Jezus verrijzenis hoort Petrus hoe Jezus tot hem zegt: “Weid mijn lammeren, hoed mijn schapen.” Zo wordt Petrus van mensenvisser de herder van Gods kudde.
Vervolgens horen we hoe Jezus bij zijn hemelvaart tegen zijn leerlingen zegt: “Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen”.
Het “Kom volg Mij” is veranderd in: “Ga dus”. Het zijn op zich twee verschillende bewegingen, maar ze horen bij elkaar. Vanaf het begin dat de leerlingen Jezus volgen, maken ze mee hoe Hij naar de mensen toegaat, hoe Hij onderricht, hoe Hij geneest en voedt. Tijdens zijn leven worden ze al een keer door Hem uitgezonden, om voor Hem uit te gaan naar alle steden waarheen Hij van plan was te gaan.
Toen gaf Hij hen adviezen en richtlijnen mee: “Neem geen geld mee of dubbele kleding, eet wat de mensen je te eten geven, laat je eerste woord zijn: “Vrede aan dit huis”.”
De leerlingen kwamen toen enthousiast terug en vertelden hoe het was gegaan. Zelfs demonen sloegen op de vlucht als Jezus werd verkondigd.
Het leven van de leerlingen is over en weer bij Jezus zijn, met Hem meetrekken, zijn Woord horen, zien wat Hij doet, luisteren wat Hij zegt, om vervolgens ook door Hem op pad worden gezonden
Vandaag horen we twee Pinksterverhalen. Het ene is uit het Evangelie: Jezus verschijnt aan zijn apostelen en het ander is uit de Handelingen van de Apostelen over het gebeuren op het Pinksterfeest.
In het Evangelie horen we hoe Jezus over zijn leerlingen blaast. We mogen dan denken aan het scheppingsverhaal hoe God zijn adem in de mens blaast. Daar staat: “Zo werd de mens een leven wezen” (Genesis 2, 7). Nu blaast Jezus over zijn leerlingen, er komt een nieuw leven in hen, het Leven dat Jezus in zich draagt, het Leven dat Hij deelt met de Vader, dat is de Heilige Geest.
Op dat moment krijgen ze meteen ook een zending. “Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.” Een opvallend moment. De vergeving als centraal thema van de zending van de apostelen en de Kerk. We staan er misschien niet genoeg bij stil hoe belangrijk de vergeving is in de zending van Jezus. We zullen het straks weer horen over zijn Bloed: “Dit is mijn Bloed dat vergoten wordt tot vergeving van de zonden”. Vergeving als de grote genade die redding voor de wereld betekent. Vergeving om de cirkel van geweld, haat en liefdeloosheid te doorbreken. Vergeving als kans om opnieuw te beginnen, vergeving als de grote genade die Hij door de Heilige Geest over de wereld uitstort.
In de Handelingen van de Apostelen heeft de Pinksterervaring een ander karakter, daar is het meer Gods antwoord op de toren van Babel. Zoals eens bij de bouw van de toren de mensen elkaar niet meer verstonden, zo verstaan nu alle volken en talen de Blijde Boodschap. Dat komt ook in de tweede lezing terug. Daar zegt Paulus: “Wij allen, Joden en Grieken, slaven en vrijen zijn immers in de kracht van één en dezelfde Geest door de doop één enkel lichaam geworden en allen werden wij gedrenkt met één Geest”. Over die eenheid hoorden we Jezus de afgelopen dagen spreken, in zijn hogepriesterlijk gebed: “Mogen allen één zijn”. Voor die eenheid zijn twee dingen absoluut noodzakelijk: “De liefde en de vergeving”.
Over de liefde zegt Jezus dat dit zijn gebod is, dat wij elkaar liefhebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Over de vergeving horen we Hem vandaag: “Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.”
Vandaag op het Pinksterfeest gaat dit gebeuren door in ons hart, hier in deze viering. Jezus zendt ook ons uit met de opdracht tot liefde voor God en de naasten, met als grote opdracht daarin de vergeving. Over vergeving wil ik bij herhaling zeggen dat de christelijke vergeving, in navolging van Jezus betekent dat wij zelf het kruis op ons nemen. Het kwaad dat de ander gedaan heeft. De schuld die de ander heeft, de last die de ander veroorzaakt heeft, dragen wij dan zelf als wij de ander vergeven. Zo heeft Jezus onze zonden vergeven, door het kruis te dragen.
Dit is heel kort gezegd de eerste consequentie van de christelijke vergeving. Dat gaat door in landen. Oorlogen veroorzaken een gigantische schuld. Denk aan de Tweede Wereldoorlog. De schade is niet te vergoeden. Natuurlijk moeten er herstelbetalingen komen, maar de grootste schade, het immense leed, de verloren mensenlevens, zijn niet te vergoeden. Alleen vergeving is dan het antwoord. Vandaag blaast Jezus over zijn leerlingen. Opdat zij vergeven, want als zij het niet doen breekt de ketting van vergevende liefde die Jezus is begonnen en die Hij door ons wilt voortzetten. Amen.
Voorbede
Bidden wij op dit Pinksterfeest dat God de Heilige Geest zendt over Kerk en wereld.
Wij bidden voor de Kerk op weg in dit derde millennium, voor het proces rond de synode, dat de Heilige Geest alle harten vervult met wijsheid en liefde, opdat de verkondiging onder alle volken vrucht mag dragen. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze samenleving; dat in alle talen, volken en landen het Evangelie toegankelijk wordt, dat overal vrijheid van godsdienst komt, zodat de vreugde van het Evangelie heel de wereld mag vervullen. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, wij vragen om een nieuw vuur, dat de problemen in de wereld ons niet van slag brengen maar dat de kracht van de Heilige Geest ons helpt om de gaven van geloof, hoop en liefde in onze omgeving te verspreiden. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen, wij vragen dat de Heilige Geest groot en klein, jong en oud vervult met enthousiasme, dat de taal van de liefde allen samenbrengt en deuren opent naar anderen toe. (Laat ons [zingend] bidden.)
Intenties