In dit Paulusjaar willen we stilstaan bij deze grote apostel. Hij heeft moeten leren vol te houden en met de genade mee te werken.
Eucharistieviering 4 en 5 juli 2009, om 17.00 en 19.00 uur, en om 09.30 en 11.00 uur, in de parochies van De Goede Herder, de H. Jozef, de H. Willibrord en De Goede Herder, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2009DHJ14B
Lezingen
E.L.: Ez. 2, 2-5
Ps.: 121 (122), 1-2a, 2bcd, 3-4
T.L.: 2 Kor. 12, 7-10
Al.: Joh. 15, 15b
Ev.: Marc. 6, 1-6
Homilie
“Een profeet wordt overal geëerd, behalve in zijn eigen stad, bij zijn verwanten en in zijn eigen kring.”
Was het maar waar dat een profeet overal geëerd wordt. Zoals zo dikwijls moeten we deze opmerking van Jezus horen in verband met de mensen tegen wie Hij dit zegt. Want het is natuurlijk niet waar dat een profeet overal geëerd wordt.
Kijken we naar Paulus, hij trekt rond door Klein Azië, hij is in Griekenland geweest, hij reist uiteindelijk door naar Italië. Maar is hij dan overal met open armen ontvangen? Neen, want uiteindelijk wordt hij in Rome onthoofd.
Het is het Paulusjaar en daarom is het goed ook wat bij deze apostel stil te staan. Paulus ervaart heel veel tegenstand, hij schrijft: “Ik wordt dwarsgezeten door een afgezant van de satan, die is mij als een angel in mijn vlees. Ik krijg de ene klap na de andere. Ik heb de Heer tot drie keer toe gebeden dat ik van hem af kom, maar de heer antwoordde mij: ‘Je hebt genoeg aan mijn genade, want kracht toont zich pas volledig in zwakheid.’”
Paulus heeft veel tegenstand, op allerlei manieren, hij wordt er ziek van, hij kan er niet tegen. Valse beschuldigingen, ruziemakerij, onwaarheid over het Evangelie, afdwalingen van het geloof, twijfel aan zijn oprechtheid en zijn bevoegdheid om het Evangelie van Christus te verkondigen. Hij heeft ook schipbreuk meegemaakt, honger en dorst. Maar daar hoor je hem niet zo over als nu. De valse en verraderlijke tegenstand van mensen valt hem het zwaarst. Daarvoor heeft Hij tot drie keer toe gebeden. Dat zij niet drie schietgebedjes, zelfs niet drie misintenties, maar intense perioden van gebed, waarin Paulus niet anders kon dan vragen dat God hem van die tegenstand zou verlossen.
En dan komt het antwoord van Jezus. Geen gebedsverhoring, geen plotselinge gelukkige wending, die tegnstander wordt niet ineens ziek of hoe dan ook. Nee, het antwoord van Jezus is heel anders. Paulus had het kunnen weten. Bij zijn bekering had hij een woord van Jezus gehoord: “Ik zal hem laten zien hoeveel hij om mijn Naam zal lijden.”
Nee, een profeet wordt niet zomaar aanvaard, wordt niet overal met open armen ontvangen. Maar wat bedoelt Jezus dan met zijn uitspraak in zijn vaderstad? Jezus vergelijkt de houding van de Judeeërs met die van de mensen in Galilea. daar in Galilea is Jezus hartelijk ontvangen. Hij ontmoette geloof en vertrouwen. Mensen die naar Hem luisterden en voor hen kon Hij veel doen. Zijn roem gaat voor Hem uit, ook naar zijn vaderstad. Maar in zijn thuisomgeving is scepsis en jaloersheid. Zij geloven niet dat de timmerman profeet kan zijn. maar vooral willen ze niet gecorrigeerd worden. En dat is natuurlijk een oude kwaal. Wie van ons wil graag gecorrigeerd worden? Wie vindt het leuk om te horen dat het beter moet, dat je het er nog niet zo goed van af brengt. Dat is wat Jezus daar komt zeggen.
Paulus ondergaat hetzelfde lot als Jezus. Dat is het lot van de profeet. Maar als Paulus eenmaal begrijpt dat hij met geduld, met liefde, met volharding, met wijsheid en doorzettingsvermogen de problemen moet aanpakken, dat hij niet aan God kan vragen om zijn tegenstander een kopje kleiner te maken, dat God niet van plan is zijn vijanden uit de weg te ruimen, en dat hij moet werken met de genade die God hem geeft, als Paulus dat heeft begrepen, kan hij zeggen: “Daarom lijd ik om Christus’ wil gaarne zwakheid, smaad, nood, vervolging en benauwing.”
En dat dit altijd al zo is geweest, dat hoorden we ook in de eerste lezing. Dit is wat Ezechiël hoort: “Mensenkind, Ik zend je tot de kinderen van Israël, tot dat opstandige volk dat zich tegen Mij verzet.”
Het is nu in onze tijd niet anders. Toch lijkt het erop dat het woord van Jezus in onze tijd nog nadrukkelijker bewaarheid wordt. De Kerk heeft tweeduizend jaar Gods Woord verkondigd en getuigenis gegeven van de waarheid. Maar de Kerk is in zekere zin familie geworden. En dan zien we dus een dubbel probleem. Het is al moeilijk om mensen in het algemeen op te roepen tot bekering. Nog moeilijker wordt het om dat te doen in je eigen kring, in je eigen stad of land, bij familie en vrienden.
Nu wij in onze tijd spreken over een global village, de hele wereld als een dorp, zien we dat ook dit probleem sterker wordt.
Daarom mogen wij ook dat antwoord van Jezus aan Paulus in ons opnemen. Als dingen tegenzitten, als de wereld niet wil luisteren naar de Kerk. Als tegenkrachten veel en veel sterker zijn dan wij. Als het ons aan het hart gaat, vreemd te moede worden, als de Kerk de ene klap na de andere krijgt en als we dan bidden dat die tegenstanders tot mogen weggaan … Dan antwoord Jezus: ‘Je hebt genoeg aan mijn genade, want kracht toont zich pas volledig in zwakheid.’
Hier in Gods huis, hier in de viering van de Eucharistie, waarin we bidden en zijn Nieuwe Verbond vieren, waarin we zijn offer gedenken en zijn aanwezigheid ervaren, waarin we maaltijd houden, bidden, danken en zingen, hier raakt Hij ons met zijn genade, opdat wij stand houden en met liefde, geduld, en wijsheid, met zachtmoedigheid en vriendelijkheid, met trouw en inzet de problemen van onze tijd overwinnen en meebouwen aan zijn koninkrijk. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot onze hemelse Vader.
Bidden wij voor alle gelovigen die in deze tijd niet weten hoe ze het geloof kunnen uitdragen of kunnen standhouden in deze wereld. dat zij net als Paulus antwoord krijgen en troost vinden in Gods hulp. Laat ons bidden.
Bidden wij voor de wereldleiders. Dat zij wijsheid ontvangen om de juiste besluiten te nemen. Dat zij niet zwichten voor partijbelangen en lobby’s, dat zij kracht krijgen om de koers te gaan die nodig is. Laat ons bidden.
Bidden wij voor onze parochies, vragen wij om de genade die we nodig hebben om in deze tijd vreugdevol en ingetogen, vindingrijk en wijs, geduldig en moedig de waarheid van het Evangelie te beleven en door te geven. Laat ons bidden.
Bidden we voor de gezinnen, juist nu de vakantie nadert, dat zij het evenwicht weten te vinden om in de wereld te staan, en toch als kind van God te leven. Dat zij in de vrije dagen ruimte scheppen voor bezinning en gebed, zodat ook de kinderen gaan ervaren dat Gods genade genoeg is om stand te houden in deze tijd. Laat ons bidden.