Een arme weduwe brengt een groot offer. Het lijkt maar weinig. Toch is het meer dan veel anderen doen. God ziet het kleinste gebaar.
Eucharistieviering 7 en 8 november 2009, om 17.00, 09.30 en 11.15 uur in de parochies van De Goede Herder, de H. Willibrord en De Goede Herder te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2009DHJ32B
Lezingen
E.L.: 1 Kon. 17, 10-16
Ps.: 146 (145), 7, 8-9a, 9bc-10
T.L.: Hebr. 9, 24-28
Al.: Apok. 2, 10c
Ev.: Mc. 12, 38-44
Homilie
Wat is het grootste offer dat u ooit gebracht hebt? Dat is een vraag waar u misschien tijd voor nodig heeft om over na te denken, maar het antwoord kan misschien ook onmiddellijk in uw gedachten komen.
Het grootste offer? Wanneer ik aan mijn ouders denk, dan ben ik me bewust dat zij twee kinderen hebben verloren. Eerst een dochtertje van 5 jaar en later een zoon van 24 jaar. Het dochtertje was hun eerste kind en hun zoon, mijn broer Theo, studeerde voor priester en wilde salesiaan worden. Mijn ouders verloren niet alleen twee kinderen, maar idealen, dromen, een mooi zicht op de toekomst.
Wanneer we hierover nadenken, dan kan er veel verdriet naar boven komen, herinneringen die mensen heel hun leven meenemen.
Een offer, wat is een offer. Is het verlies van een kind of een dierbare, het verlies van werk of bedrijf, is een verlies ook inderdaad een offer. In de volksmond noemen we het wel zo. Het is niet meer gebruikelijk, we noemen het niet meer vaak zo, maar in het verleden konden mensen wel zeggen: Ze hebben een groot offer moeten brengen.
Zo’n uitspraak kan je alleen zien in het licht van het geloof. Want een offer is normaal gesproken iets dat je uit eigen beweging aan God geeft. Maar er is ook een kanttekening bij te maken. Wanneer mensen bij een verlies spreken over een offer, dan komt dat ook door de gedachte dat God het leven van die kinderen heeft weggenomen. Dat God je heeft gedwongen om je kinderen af te staan. En eigenlijk is dat een vreemde gedachte, want een verlies is niet hetzelfde als een offer, zeker niet wanneer we het zien in relatie met God.
Zo’n verlies, bij het sterven van jonge mensen hoort niet in Gods oorspronkelijke plan. Deze kinderen hadden een toekomst. Het is een oud Bijbels besef, dat je op meerdere plaatsen in de Bijbel tegenkomt, dat dood, ziekte en allerlei andere vormen van kwaad niet van God komen. We mogen God om hulp vragen om dit alles te bestrijden. En in Jezus’ leven wordt dat heel concreet zichtbaar. Voor iedereen had Hij oog en Hij bood hulp en vertroosting aan een menigte mensen. Dat is een heel ander idee dan dat God deze kinderen weghaalt.
En toch kunnen wij vanuit ons geloof toch spreken over een offer, maar dan op een andere manier.
Wat is het grootste offer dat Jezus heeft gebracht in zijn leven. Ik denk dan meteen aan zijn kruisdood. De machten van het kwaad komen op allerlei manieren op Hem af, kwaad door jaloezie, kwaad door angst bij de machthebbers, kwaad door geldingsdrang, kwaad door ongeloof, kwaad door leugen en bedrog, kwaad door geldzucht, van alles kwam bij elkaar en dat leidde tot een vervalste rechtspraak, een ongeoorloofde terechtstelling, moord.
Maar is dat een offer van Jezus? Het wordt Hem toch aangedaan? Hij is niet de oorzaak van dit kwaad, maar al die foute situaties leidden daartoe. Hoe kan je dan spreken van een offer van Christus.
Dit offer van Jezus is precies de kern van ons geloof. Hij maakt het verlies, dat Hem wordt aangedaan, de pijn, het verdriet, het onrecht, alles wat over Hem heen komt, maakt Hij tot een offer.
En dat kan Hij omdat Hij zijn kruisdood ook had kunnen ontvluchten. Jezus had zijn leerlingen wapens kunnen laten dragen. Hij had zich kunnen verdedigen als een nieuwe koning David. Maar Hij doet dat niet. Hij gaat de weg van weerloosheid, van geweldloosheid, Hij gaat de weg van liefde, van geloof, de weg van overgave aan zijn Vader. Jezus neemt alles wat Hem overkomt en zal overkomen tot een groot offer en biedt zichzelf zo aan de Vader aan.
Dat is ook wat wij hier doen, hier in de kerk, en thuis in het dagelijks leven, en daarna weer hier in de kerk. Onze inspanning, onze moeite om het goede te doen, het goede te kiezen, met daarbij ons verdriet, onze teleurstelling en ons gemis, dat alles geven wij aan God. Met Jezus willen we onszelf aan God geven. En we vragen dat ons offer één mag zijn met dat offer van Jezus. Bij de offerande wordt niet alleen een schaal met de geldelijke bijdrage naar het altaar gebracht, dat is een concreet gebaar. Maar onzichtbaar ligt er heel veel op dit altaar, alles wat we aan God willen aanbieden.
God is hier gevoelig voor. Zoals Jezus het ook zegt over deze weduwe. Met die paar muntjes offert zij meer dan al de rijken die vanuit hun overvloed iets afstaan. Of zoals Moeder Teresa het treffend zei: “Geef totdat het pijn gaat doen. En blijf dan geven.”
Wanneer u weet wat uw grootste offer in uw leven is, dan weet u wat u op het altaar aan God kan geven. In Gods hand wordt alles ten goede gekeerd, wordt dood tot leven gemaakt, in Gods hand is het de liefde die overwint. Hij maakt deze wereld tot zijn koninkrijk. Dat vieren we in zijn Verbond en als wij Amen zeggen op zijn Verbondsmaal. Amen.
Voorbede
Vol vertrouwen richten we onze gebeden tot God.
Bidden wij voor alle gelovigen, dat zij bereid zijn met de hulp van de heilige Geest, te leven in verbondenheid met God. Dat zij in staat mogen zijn hun verdriet en tegenslagen een plaats te geven in het grotere plan van God, dat zij er met Gods hulp iets nieuws van mogen maken. Laat ons bidden.
Bidden wij voor onze samenleving, ook dichtbij, hier in Wassenaar. Dat wij de armsten niet uit het oog verliezen. Dat wij mogen kijken met de ogen van Jezus en hun groter geloof, hun goedheid en liefde mogen leren zien, als een les voor onszelf. Laat ons bidden.
Bidden wij voor alle mensen die een verlies moeten verwerken. Vragen wij om Gods hulp, dat zij zich verbonden weten met Jezus en met zijn levensoffer. Dat zij staande blijven in geloof, dat vruchtbaar is voor heel hun leven. Laat ons bidden.
Bidden we voor de gezinnen, dat ouders en kinderen de vele kleine offers van harte brengen, dat er een klimaat van oprechte liefde mag heersen, dat het geloof in de gezinnen mag leven. Laat ons bidden.