Geef vrede, Heer, geef vrede.
De Goede Herder kerk, Wassenaar – 4 mei 2012. Door Pastoor Michel Hagen.
Preek: B20124MEIDH
“Geef vrede, Heer, geef vrede. De wereld wil slechts strijd”. Deze week hoorden we de hoogste Russische bevelhebber zeggen, dat als De Verenigde Naties doorgaan met het raketschild, Rusland kan besluiten tot preventieve bombardementen. “Geef vrede, Heer, geef vrede. De wereld wil slechts strijd”.
Deze week zagen we dat het World Trade Centre weer wordt opgebouwd. Het moet weer het hoogste gebouw worden. Een andere strijd, of is het dezelfde strijd, om prestige, aanzien, macht en invloed? “Geef vrede, Heer, geef vrede”.
Als wij op vier mei de doden herdenken, op de vooravond van Bevrijdingsdag, willen we vanuit een gelovig perspectief stilstaan bij het mysterie van het kwaad. Er zijn zoveel slachtoffers van zinloos oorlogsgeweld, slachtoffers van menselijke ontsporingen. Wat doen mensen elkaar aan? Verleden jaar heb ik enkele cijfers genoemd, wanneer je daar langer bij stilstaat gaat het je duizelen.
Waarom doen mensen elkaar zoveel verschrikkelijks aan? In oorlogen gaan dikwijls alle remmen los, maar in het dagelijks leven is er ook die constante stroom van dagelijkse ellende. Misschien dachten de media, dat met de rapportage van misbruik in kerkelijke organisaties het meeste kwaad wel aan het licht was gebracht. Maar met de recente berichten vanuit de commissie Samsom lijkt het, dat slechts het puntje van de ijsberg aan het licht is gekomen. “Geef vrede, Heer, geef vrede”.
Toen Jezus Jeruzalem naderde, weende Hij over het lot van de stad. “Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar dat blijft voor je verborgen, ook nu. Ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt herkend.”
Is het tragische lot van ons mensen niet dat wij alles in eigen hand willen hebben en houden? Dat we zo krampachtig het geluk willen grijpen, of juist uit tegenslag willen ontsnappen, dat we het geluk uiteindelijk door onze krampachtigheid vernietigen?
Jezus weent over Jeruzalem. Tot op vandaag is er heibel in deze stad. Daar wordt als het ware onder een vergrootglas zichtbaar wat wereldwijd op allerlei plaatsen speelt. Alles wordt door mensen gebruikt om de baas te spelen, zelfs religie wordt geprivatiseerd en tot eigen domein verklaard, zodat we het zelfs kunnen gebruiken voor oorlogen en andere belangen.
Jezus zegt over Jeruzalem: “Ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt herkend.” Die ontferming was zijn komst in de wereld. Een nieuwe begin kondigde Hij aan, een nieuwe houding, waarin je alle eigenmachtigheid los kunt laten, waarin God nieuw in beeld komt, levensecht, nabij in vlees en bloed. Een nieuw begin, bracht Hij, als je durft vertrouwen op Gods voorzienigheid, op Gods vaderliefde. Vertrouwen dat Hij jou op zijn tijd en zijn manier geluk zal schenken, als je trouw blijft aan de weg van zijn Zoon. Vertrouwen.
Nog geen veertig jaar nadat Jezus deze woorden had gesproken, werd Jeruzalem door de Romeinen tot een puinhoop gemaakt. Wat zou Hij zeggen, als Hij nu in onze tijd een bezoek zou brengen aan New York of Moskou of Peking? “Geef vrede, Heer, geef vrede”.
Op deze avond, als wij stilstaan bij het monument en denken aan zoveel slachtoffers, willen we de Heer van het leven vragen dat Hij ons helpt alle eigenmachtigheid en krampachtigheid te overwinnen en te leven in geloof, in vertrouwen, in verbondenheid met God en de naaste. Dat de naaste ons meer waard is dan ons bezit. Dat de liefde ons meer waard is dan macht. Dat de vrede ons meer waard is dan welk politiek of economisch belang ook. Geef vrede, Heer, geef vrede. Amen.