Ga naar hoofdinhoud

Vandaag zien we vier dragers. Zij dragen een lamme. Mensen dragen mensen. Wij zijn dat dragen niet meer gewend. Er ontstaat een samenleving waarin we elkaar niet meer dragen, maar waarin alles wordt uitbesteed. Het is een illusie te denken dat we een leven van dienstbaarheid kunnen vervangen door louter economische structuren.

Eucharistieviering in de parochiekerk van De Goede Herder en de Jozef te Wassenaar, in het weekeinde van 18 en 19 februari 2012, 17.00, 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: B2012DHJ07B

Lezingen

E.L: Jesaja 43,18-19.21-22.24b-25
Ps.: 41 (40),2-3, 4-5, 13-14
T.L: 2 Korintiërs 1,18-22
All: Marcus 2,1-12
EV: Joh. 1, 14 en 12b

Homilie

Het Evangelie houdt ons vandaag een spiegel voor. Vier mannen die een lamme mens naar Jezus dragen. Vier mannen die samen bereid zijn dit te doen, sjouwen, lopen, volhouden. Een spiegel om zelf in te kijken. Zijn wij als deze vier mannen?

Wij zijn dat dragen niet meer gewend. We doen het nog bij uitvaarten, als de kinderen de kist van vader of moeder of een andere dierbare dragen. Dikwijls kiezen ze voor dragen op de schouders en niet voor de rijdende baar. Ze ervaren dat als persoonlijker en meer betrokken. Het kost je inspanning, je voelt het op je schouder. Dat dragen zien we soms ook op de tv, bij grote catastrofes, als slachtoffers op een brancard worden afgevoerd. Mensen dragen mensen.

Dit Evangelie is een spiegel, want we zijn in onze tijd gewend geraakt aan allerlei vormen van vervoer, de auto, de fiets, de rolstoel, al dan niet elektrisch. De zelfredzaamheid wordt bevorderd. We willen zo zelfstandig mogelijk blijven. En daar zit iets heel goeds in, dat versterkt de eigenwaarde. Maar er zit ook een gevaar is. Waarvoor leef ik? Voor wie leef ik? Wat is het doel van mijn bestaan?

In het dagelijks leven lijken we ook alles te willen automatiseren. Dat geldt niet alleen voor de vaatwasser, maar ook de TV. We amuseren elkaar niet meer, maar laten ons amuseren. Het gaat vanzelf. Je betaalt je abonnement en het wordt geregeld. Dat is ook zo bij de ziektekostenverzekering en het pensioen. Allemaal goede dingen, maar alles bij elkaar ontstaat er een samenleving waarin we elkaar niet meer dragen, maar waarin alles wordt uitbesteed.

Vandaag zien we vier dragers. Zij dragen een lamme. Deze verlamming heeft ook een symbolische betekenis, net als zijn genezing. Zijn lichamelijke genezing staat symbool voor de genezing van zijn ziel, door de vergeving van zijn zonden. Zo staat die verlamming ook symbool voor veel meer. Wat kan je niet meer als je verlamd bent? Niet opstaan, niet lopen, niet voor jezelf of andere zorgen. Je kunt ook niet met Jezus meetrekken, Hem letterlijk niet navolgen. Die verlamdheid kan in onze tijd van alles betekenen.

We zien om ons heen veel vragen bij mensen die zoeken naar zingeving. Nog los van de crisis in milieucrisis, economie, energie of drinkwater, is er de enorme zingevingscrisis. De religieuze en morele crisis gaat in zekere zin schuil achter al die andere vormen van crisis. Hij ligt op de bodem en vraagt eerst een oplossing voordat al die andere vormen van crisis kunnen worden aangepakt.

Waarom is dat dragen van elkaar zo belangrijk? Het is als het vader en moeder worden, als het leven geven aan een kind. Daarmee wordt je ook zelf opnieuw mens. Je leven krijgt opnieuw diepte, je bestaan ontvangt opnieuw betekenis en doel. Het is niet voor niets dat onderzoek aantoont dat je gelukkig wordt door anderen gelukkig te maken. Maar onze cultuur denk andersom. We leven in een aanbod economie. We bouwen productielijnen om de wereld te overspoelen met steeds meer producten, en de illusie hangt eromheen dat we met deze producten gelukkiger worden. Dat al deze producten zin en betekenis kunnen geven aan ons leven. Op diezelfde manier werkt de amusementsindustrie, zo werken de clips, de tv-programma’s, het internet, onze hele cultuur is ervan doordrongen. Het lijkt op Mozes die zijn volk moet losmaken uit de macht van Egypte en haar Pharao.

Wij hebben een cultuur gehad waarin mensen veel meer dan nu elkaar droegen. We kenden religieuze roepingen. In onze tijd zien we ook de keerzijden en de beperkingen van die tijd en van een aantal roepingen toen. Maar we mogen niet vergeten hoe jonge mensen daar een ideaal aanpakten van dragers zijn, er zijn voor anderen, je leven een bestemming geven van dienstbaarheid. Zo werden scholen en ziekenhuizen opgebouwd, zo is verenigingsleven opgebouwd. En het is een illusie te denken dat we dit kunnen vervangen door louter economische structuren.

Onze tijd vraagt een nieuwe bewustwording. Dat enorme aanbod van de wereld, met de claim dat we zo alleen een draaiende economie houden, de angst dat als we niet meedoen, we niet alleen achter raken, maar ook de vooruitgang tegenhouden, allerlei illusies die er slechts roe dienen ons bij de vleespotten van Egypte te houden.

Het Evangelie houdt ons een spiegel voor. Willen wij weer dragers worden? Want als er te weinig dragers zijn, ook in onze parochie, dan komt er een onevenredige last op de schouders van enkelen, die het dan na verloop van tijd niet vol houden. Christus leert ons: draagt elkanders lasten. Hij heeft het voorgedaan.

En dan pas kan het wonder gebeuren. Wat nu als deze dragers hadden gedacht, ach het wordt niets, teveel mensen, Jezus heeft het druk? Als ze door allerlei argumenten hadden afgezien van deze dienst aan die lamme. De lamme was niet genezen, zijn zonden niet vergeven. Jezus had zijn genade niet kunnen tonen. De menigte had niet ontdekt hoe belangrijk deze zondevergeving is. Zij durfden tijd te geven, inspanning, de last te dragen, de problemen te trotseren. En zo kon het wonder geschieden. Wij mogen dragers zijn en anderen naar Jezus brengen. Zodat hij zijn genade kan schenken aan al diegenen die op een of andere manier verlamd zijn en zelf die weg naar Jezus niet kunnen afleggen, die uit zichzelf niet in staat zijn Hem na te volgen. En als wij dragers worden, dragers durven zijn, met alle inspanningen en vermoeienissen van dien. Dan worden ook wij gaandeweg ander mensen, lijken we steeds meer op Christus zelf die de last van de hele wereld draagt. Amen.

Voorbede

Bidden wij vol vertrouwen dat God ons doet opstaan.

Bidden we voor alle mensen die Jezus willen navolgen, dat zij dragers willen zijn, moeite en inspanning getroosten voor hun naaste. Vragen we om meer dragers, zodat de lasten niet teveel op een paar schouders rusten. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze samenleving. Vragen we om een groter bewustzijn dat we alle lasten gezamenlijk moeten dragen. Vragen we ook om bereidheid het eigen leven nieuwe zin te geven door dienstbaarheid en naastenliefde. Laat ons bidden:

Bidden we voor onze nieuwe parochie van de Heilige Augustinus, bidden we om saamhorigheid, vernieuwde inzet in diaconie en gemeenschapsopbouw. Vragen we om een nieuwe mentaliteit waarin we elkanders lasten dragen. Laat ons bidden.

Bidden we voor gezinnen en alleenstaanden, bidden wij voor dopelingen en communicanten, vormelingen en bruidsparen, voor ouderen en zieken, om een nieuwe onderlinge betrokkenheid en meer vrijheid tegenover alles wat de wereld ons biedt. Laat ons bidden.

Intenties

Back To Top