De belangrijkste dingen die je over dit kerkgebouw kunt zeggen, gelden ook voor ons mensen: Huis van gebed, huis voor God gebouwd, huis als een teken voor de omgeving van Gods goedheid en liefde. Er is ook een verschil: deze kerk kan aan de eredienst worden onttrokken. Wij niet, zelfs niet als we ons laten uitschrijven. Je kunt niet uitgeschreven worden uit Gods handpalm. We kunnen niet herbestemd worden. Wij hebben maar één bestemming, Gods Koninkrijk, Gods Vaderland, het Huis van de Vader.
Preek op 16 juni 2012, parochie H. Augustinus, om 18.00 uur in de kerk van de Heilige Jozef te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2012DHJ11B
Lezingen
E.L.: Ezechiël
Ps.: Psalm 122 (I)
T.L.: Hebreeën
All.: Heer, Jezus, ontsluit
Ev.: Johannes
Homilie
Als pastoor heb je soms wensen. Soms reiken ze wat verder dan anders, deze keer waren ze niet zo ingewikkeld, maar de tijd ontbrak en ik dacht er te laat aan om anderen te vragen. Maar wie weet komt het nog. Ik dacht: “Hoeveel kinderen en volwassenen zijn hier de afgelopen vijftig jaar gedoopt? Hoeveel Communicanten en Vormelingen, hoeveel huwelijken, hoeveel uitvaarten. Hoeveel seniorenvieringen en jubilea? Misschien een wijding of een eerste Mis?” De oecumenische vieringen, de vieringen op zaterdagavond en zondag, misschien ooit nog zondagavond. Hoeveel tranen zijn hier gevloeid, van vreugde en van verdriet? Hier in dit gebouw. In een van de vorige Gaffels heeft al iets gestaan, maar dat kon ik zo snel niet terugvinden.
Ik heb mij vanavond voorgenomen niet te preken over de architectuur van dit gebouw, niet over de architectenfamilie van der Laan of de vernieuwing in de zestiger jaren met nieuwe betonstructuren. Ik zou wel willen spreken over de toekomst van dit gebouw. Maar dan wordt het waarschijnlijk een preek over dorpspolitiek, over een gemeentelijk monument of het Kuypers genootschap. Of het wordt anders een preek over de teruggang in het kerkbezoek en de zorgen over de toekomst. Nee, we willen vandaag feest vieren, dus we laten deze onderwerp nu even rusten.
Dus ik preek vanavond eigenlijk net zoals altijd, … over Christus. Want al die keren dat we hier samen zijn gekomen in die vijftig jaar, is Hij de verbindende schakel geweest. Hij is het die begonnen is met twaalf leerlingen, en in die lange keten van geslachten zijn wij het die in zijn voetspoor zijn doorgegaan.
“Hoe lang houdt Gij ons nog in spanning?” Die vraag hoorden we in het Evangelie. “Als Gij de Messias zijt, zeg het ons dan ronduit.” Zouden mensen in deze tijd die vraag ook zo stellen? Ik vraag het me af. Hebben wij nog behoefte aan een Messias, een Redder, een Verlosser, een Heer? Zijn mensen nog geïnteresseerd in God of in Gods Zoon?
God heeft altijd concurrenten gehad. Je zou zeggen, wie kan nu concurrent van God zijn? Het gekke is, dat wij dat eigenlijk zelf zijn. God laat ons vrij en wij laten ons verleiden door allerhande andere goden. Al die goden zijn niet de echte concurrenten, ze kunnen niet tippen aan God. Maar wij willen graag goden die we zelf kunnen maken, of aanpassen, of laten vallen, als die god maar doet wat wij willen. Terwijl Jezus ons een God voorhoudt die vraagt of wij willen doen wat Hij wil. Een God die je niet kunt zien, niet kan maken of vormgeven naar je eigen idee, een God die je kunt laten vallen, maar die ons niet laat vallen. Wij mensen willen zo vrij zijn dat we het zelfs zonder God zouden kunnen doen. Met dit ene er wel bij. Dat God er toch maar is als wij het moeilijk hebben.
Hoe lang houdt Gij ons nog in spanning? Als Gij de Messias zijt, zeg het ons dan ronduit. Het is eigenlijk een onzinnige vraag. Als Jezus een bedrieger is die zegt: Ja ik ben het. Hebben ze niets aan dit antwoord. Als Jezus het wel is, en zegt: Ja dat ben Ik, zullen ze zeggen, bewijs het eens. En dan moet het een bewijs zijn dan hen zint.
Wij zijn hier samen in dit huis. Andere jaren heb ik gesproken over onszelf, want het gaat niet om dit huis, maar om ons. De belangrijkste dingen die je over deze kerk kunt zeggen, kun je ook over ons zeggen. Maar als je verder kijkt, zie je ook de verschillen. Dit is een huis van gebed. Zo moeten ook wij zijn, onze ziel bidt in ons lichaam tot God en ons lichaam bidt mee. Dit is een huis voor God gebouwd. Dat geldt ook voor ons. Wij zijn God toegewijd, als zijn kinderen. Wij horen bij God. Dit huis is een teken voor de omgeving, met zijn markante toren en opvallende architectuur. Zoiets geldt ook voor ons. Voor ons geldt het derde gebod: Gij zult getuigen van Gods grote daden. Ook wij moeten een teken voor ons omgeving zijn van Gods goedheid en liefde.
De zorg die wij tonen om deze kerk in stand te houden, moet de zorg weerspiegelen waarmee wij oog hebben voor elkaar, hier in deze gemeenschap. Deze kerk hoort bij het grote geheel, bij bisdom en wereldkerk. Ook wij zijn niet gelovig op onszelf. Wij horen bij die gemeenschap van gelovigen, bij al die kinderen van God.
Maar ik wil ook een verschil noemen. Zou het ooit zo gaan dat deze kerk aan de eredienst wordt onttrokken. Dat kan niet voor ons gelden. Zelfs als mensen zich uit laten schrijven. Je kunt niet uitgeschreven worden uit Gods handpalm. Als dit gebouw ooit herbestemd moet worden. Wij hebben maar één bestemming, Gods Koninkrijk, Gods Vaderland, het Huis van de Vader.
Ik hoop dat deze viering ons stimuleert om zelf huis van God en tempel van de heilige Geest te zijn. Want het zal zo zijn dat naarmate wij daar meer in groeien, naarmate wij weer groeien in betrokkenheid, spiritualiteit, motivatie en ook in aantal, dan zal dit gebouw huis van God blijven.
Onze patroon, de heilige Jozef is daarin een geweldige voorspreker. Hij heeft ervoor gewaakt dat Jezus kon opgroeien op een manier dat hij zijn roeping en zending kon vervullen. We mogen hem vragen ook voor ons te bidden, dat wij tegen de geest van de tijd in groeien in geloof, hoop en liefde. Het feest vanavond mag uitdrukking zijn van onze dankbaarheid. De levensvreugde mag verwijzen naar een diepere vreugde, dat God met ons op weg is en blijft. Amen.