Het gevaar bestaat dat de wereld alles er voor over heeft om het lichamelijke lijden de wereld uit te krijgen. Maar zonder het te willen, haalt de wereld nieuwe en soms ergere vormen van lijden binnen.
Eucharistieviering in de parochie H. Augustinus, weekeinde van 8 en 9 september 2012, om 17.00 en om 09.30 in de kerk van De Goede Herder te Wassenaar, de H. Joannes de Doper te Katwijk, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2012DHJ23B
Lezingen
E.L.: Jesaja 35,4-7a
Ps.: 146 (145), 7, 8-9a, 9bc-10
T.L.: Jakobus 2,1-5
All.: Johannes 1,14 en 12b
Ev.: Marcus 7,31-37
Homilie
Brillen inzamelen voor Sri Lanka, gehoorapparaten inzamelen voor minderbedeelden. Het is iets wat je met regelmaat tegen komt. Als Kerk hebben we een traditie van eeuwen met blinden- en doofstommeninstituten, niet alleen met vorming en opleiding, maar ook met werk. Het heeft alles te maken met wat we vandaag aan het einde van het Evangelie horen: “Hij laat doven horen en stommen spreken.”
Het is natuurlijk ook vanzelfsprekend dat we als leerlingen en navolgers van Christus bekommerd zijn om mensen met wat voor beperking dan ook. Juist van ons Christenen mag God verwachten dat we ons voor hen inzetten. Vanuit die Christelijke visie is wereldwijd een bewustzijn op gang gekomen dat mensen met een beperking wel gewoon mensen zijn en erbij horen. De Paralympics zijn een voorbeeld van waar mensen met een beperking toe in staat zijn. Zondagavond is er de sluitingsceremonie. Ik geniet van topsport en bewonder de sporters, maar ik heb eigenlijk meer bewondering voor deze mensen dan voor de degenen die gezond en heel van lijf en leden een medaille halen.
Maar stel nu dat alle beperkingen, alle handicaps in de wereld overwonnen worden. Stel dat dat mogelijk is en zou lukken. Stel dat er geen kinderen meer geboren worden met wat voor beperking ook. Stel dat we met de wonderen van de techniek alle handicaps kunnen overwinnen, alle mensen kunnen horen, zien, praten, lopen en zelfstandig leven. Stel dat dat zou lukken. Hebben we dan het paradijs op aarde?
Als er geen ziekte meer is, als er geen handicaps meer zijn, als iedereen gezond oud wordt, tot boven de honderd. Is dan het aardse paradijs aangebroken?
U begrijpt mijn vraag, en de vraag stellen is het antwoord geven. Vandaag zien we hoe Jezus bekommerd is om mensen, juist mensen met een beperking en vooral mensen die door zo’n beperking gaandeweg uitgesloten raken uit de sociale omgeving. Toch is de kerk niet het hospitaal van de wereld. Dit is niet de kern van Jezus’ zending. Het toont alleen de echtheid van zijn zending. Iemand die namens God in ons midden is, heeft oog voor alle mensen en meer dan dat, Hij helpt hen voorzover hij of zij daartoe in staat is.
Want als we op die vraag doordenken, beseffen we heel goed dat er veel meer handicaps zijn dan de lichamelijke of mentale. Er zijn mensen met prima ogen die de ander niet zien staan, er zijn mensen met prima oren maar die altijd doof zijn voor de naaste. Er zijn mensen met handige handen die nooit een hand voor een ander uitsteken. Er zijn mensen die prima kunnen praten, maar die zelden of nooit een positief woord tot een ander spreken.
Het kenmerk van ons kerk zijn, het kenmerk van vrijwilligers in de kerk is juist dat zij hun handen en ogen en oren en mond openen, dat zij open zijn gegaan voor God en de naaste, zodat ook de naaste open kan gaan.
Op een goed moment zegt Jezus: “Het is de Geest die levend maakt, het vlees is van geen nut.” Dat gaat hierover. De rijke jongeman had de kans van zijn leven om Jezus te volgen, maar bleef vast zitten aan zijn geld. Mensen kunnen vast blijven zitten in alle mogelijkheden die de wereld biedt en niet los komen om een mens te zijn voor andere mensen.
Tegelijk kijkt Jezus nog verder. Mensen kunnen goed zijn voor elkaar. Ouders voor kinderen, broers, zussen, familieleden. Hij vindt dat vanzelfsprekend. Ook dat is nog niet Gods Koninkrijk. Pas als wij onze vijanden beminnen, bidden voor hen die ons haten. Pas als wij God kunnen loven, midden in de tegenslag, pas als wij staande blijven in ons geloof, als het lijden ons treft, dan pas is er het echte wonder, dat wij kinderen van God geworden zijn. Dan pas zijn wij echt open voor het mysterie van Jezus die het kruis draagt.
Het gevaar bestaat dat de wereld alles er voor over heeft om het lichamelijke lijden de wereld uit te krijgen. Maar zonder het te willen, haalt de wereld nieuwe en soms ergere vormen van lijden binnen.
Het Evangelie vandaag is opnieuw een oproep tot navolging. Op deze zondag bijzonder als vrijwilliger binnen onze geloofsgemeenschap. We hebben een mond om God te loven en goede woorden te hebben voor de naaste. We hebben oren om Gods roepstem te verstaan en een luisterend oor te hebben voor de naaste. We hebben voeten om Jezus na te volgen op zijn levensweg en stappen te zetten op weg naar onze naaste. We hebben handen die we vouwen om te bidden en uitsteken naar de naaste. Hier willen we weer geraakt worden door Christus die ons steeds opnieuw open, om ook geraakt te kunnen zijn door de naaste, zodat ons hart ook voor hen open is.
Pas als Wij God en de naaste beminnen, met heel ons hart, heel ons verstand, heel ons vermogen, dus ook met hand en voet, met oog en oor, met alles wat we zijn en hebben, dan pas wordt Gods Koninkrijk werkelijkheid in ons midden. Amen
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God, Vader, Zoon en heilige Geest.
Bidden wij voor Gods Kerk over de gehele wereld: Bidden wij dat het Evangelie over heel de aarde mag klinken, dat oren en harten opent, dat ons zicht geeft op de nieuwe schepping. Bidden wij dat alle verkondigers in Gods Kerk, vol van de heilige Geest, zijn Boodschap verkondigen aan heel de schepping. Laat ons bidden.
Bidden wij dat Gods Woord in de wereld mag klinken, dat alle mensen Jezus mogen leren kennen als Gods Woord. Dat heel de schepping de genezende en bevrijden kracht van het Evangelie gaat ervaren. Laat ons bidden.
Bidden wij voor mensen met een beperking, dat zij, geraakt worden door Gods liefde, en zo mogen ontdekken dat zij in hun armoede een rijkdom bezitten, die de meeste rijken al snel hebben verloren. Bidden wij dat wijzelf geraakt worden door hun handicap, zodat ook onze harten genezen en wij hen Gods liefde tonen. Laat ons bidden.
Bidden wij dat we om een luisterend oor, dat we tijd geven aan elkaar, dat we elkaar verstaan, dat we bevrijd worden van vooroordelen, dat we goede, opbouwende woorden spreken. Bidden we om een nieuwe houding waarin we tijd vinden voor God en de naaste. Laat ons bidden.
Intenties